[Άρθρο του Γιάννη Λασκαράκη]

Δεν ψεύδομαι κύριε Λαμπάκη.
Τα συμφέροντα του Δήμου προστατεύω…

Όποιος αγωνίζεται μπορεί και να χάσει
Όποιος δεν αγωνίζεται έχει ήδη χάσει...
Μπ. Μπρέχτ

 

 

Σε συνέντευξή του στην τηλεόραση ΘΡΑΚΗ–ΝΕΤ, ο Δήμαρχος Αλεξανδρούπολης αναφερόμενος στην υπόθεση του αποχαρακτηρισμού των αποθηκών της ΚΥΔΕΠ, δήλωσε αναφερόμενος στο άτομό μου: «Ψεύδεται, ψεύδεται, ψεύδεται ασύστολα», επειδή υποστήριξα ότι αθέτησε την υπόσχεσή του, αλλά και την υπογραφή του, για την αποτροπή της αλλαγής χρήσης των αποθηκών της ΚΥΔΕΠ από «δημοτική αγορά» σε «κεντρικές λειτουργίες», δηλαδή σε οικοδομήσιμη έκταση.

Προφανώς ο κ. Λαμπάκης δεν συνειδητοποίησε τι σημαίνει ο όρος «χρήσεις γης» και πόση μεγάλη σημασία έχει αυτό το εργαλείο που διαθέτει ο Δήμος για την λειτουργία πόλεων. Η «χρήση γης» διασφαλίζει τη λειτουργία ή τον κοινωνικό χαρακτήρα ορισμένων χώρων, χωρίς να θίγεται το ιδιοκτησιακό καθεστώς τους ή με την αποζημίωσή τους. Έτσι καθορίζονται οι ζώνες αμιγούς κατοικίας, αναψυχής, βιοτεχνίας κλπ και διασφαλίζεται η κατασκευή σχολείων, δρόμων, πάρκων κλπ καθώς και η ίδρυση κοινωφελών έργων όπως είναι η Δημοτική Αγορά, δηλαδή ένας κοινωφελής δημοτικός φορέας με σκοπό την εξυπηρέτηση του κοινωνικού συνόλου με τη συγκέντρωση ομοειδών καταστημάτων στον ίδιο χώρο (λαχαναγορά, ψαραγορά, κρεαταγορά κλπ), και με όρους που θα διασφάλιζαν την ποιότητα των προσφερομένων προϊόντων και τον έλεγχο των τιμών.

Ο χώρος των αποθηκών της ΚΥΔΕΠ αποτελεί ένα στρατηγικό για την Αλεξανδρούπολη χώρο, ο τελευταίος που μας απέμεινε και αυτό δε μπορεί να το αντιληφθεί ο κ. Λαμπάκης, που δεν έμαθε να σκέφτεται με όρους χωροταξίας, ούτε έχει όραμα για το μέλλον της Αλεξανδρούπολης.

Θα μπορούσε ο χώρος πέριξ των αποθηκών, να διαρρυθμισθεί κυκλοφοριακά και χωροταξικά έτσι ώστε να εγκατασταθεί εκεί μονίμως η λαϊκή αγορά, αλλά και άλλες δράσεις του Δήμου και των δημοτών (χώροι στάθμευσης, εκθέσεις προϊόντων, καλλιτεχνικά δρώμενα, happenings, κλπ).

Ιδανικός χώρος θα ήταν επίσης για την κατασκευή ενός σύνθετου τερματικού σταθμού τραίνων, λεωφορείων, αστικών και τραμ, στο σημείο όπου καταλήγει ο Περιφερειακός και δίπλα στο λιμάνι.

Εμείς ζητήσαμε από το Δήμαρχο να κάνει κάτι πολύ απλό: Να φέρει το θέμα στη Δημοτικό Συμβούλιο, και να ακυρώσουμε την απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου του 2004 που προσβάλλει τη νοημοσύνη μας και τα συμφέροντα της Αλεξανδρούπολης, μια και θέτει ως σκοπό του αποχαρακτηρισμού την «οικοδομική αξιοποίηση των αποθηκών από τους ιδιοκτήτες τους» και όχι τις πολεοδομικές ανάγκες της πόλης.

Θα μπορούσαμε μάλιστα να υποστηρίξουμε βασίμως ότι η χρήση του χώρου θα επανεξετασθεί μέσα στα πλαίσια της σύνταξης ενός νέου Γενικού Πολεοδομικού Σχεδίου για όλο τον Καλλικρατικό Δήμο, λαμβάνοντας υπόψη τις νέες ανάγκες που δημιουργήθηκαν και τις παλαιότερες που δεν ικανοποιήθηκαν (ΚΤΕΛ, Διαμετακομιστικό κέντρο, χώροι στάθμευσης, λαϊκή αγορά, Περιφερειακός, αστικές συγκοινωνίες, σταθμός του ΟΣΕ κλπ).

Αυτό επιδιώκαμε όταν τον κάλεσα να συνυπογράψουμε μαζί με τον κ. Δευτεραίο, την προσφυγή μας στον Περιφερειάρχη, με την οποία ζητούσαμε κατά λέξη «την ανάκληση της πράξης του Νομάρχη Έβρου για την τροποποίηση του ρυμοτομικού, η οποία εκδόθηκε αναρμοδίως και κατά παράβαση του νόμου, ώστε να επανέλθει η χρήση του χώρου των αποθηκών στην προτέρα της κατάσταση, δηλαδή χώρος δημοτικής αγοράς».

Για την απαλλοτρίωση

Ως προς τον ισχυρισμό του κ. Λαμπάκη ότι δεν είναι δυνατόν να απαλλοτριωθεί χώρος που προορίζεται για δημοτική αγορά, χωρίς να έχω ιδιαίτερες νομικές γνώσεις, τον προτρέπω να διαβάσει το άρθρο 211 παρ. ια, του Κώδικα Δήμων και Κοινοτήτων που γράφει ότι επιτρέπεται να απαλλοτριωθούν αναγκαστικά υπέρ των Δήμων, για λόγους δημόσιας ωφέλειας αστικά ή αγροτικά ακίνητα…. «για την κατασκευή κάθε έργου που ο σκοπός του βρίσκεται μέσα στις αρμοδιότητες της Τοπικής Αυτοδιοίκησης».

Στο δε άρθρο 75 παρ. 10 όπου παρατίθενται οι αρμοδιότητες των Δήμων αναφέρεται σαφώς ότι ανάμεσα σε αυτές είναι και «η ίδρυση, κατασκευή, συντήρηση και διαχείριση δημοτικών αγορών».

Πολύ φοβάμαι ότι εάν αποχαρακτηρισθεί ο χώρος των αποθηκών, οι ιδιοκτήτες θα αρνηθούν την εξαγορά και θα προβούν αμέσως στην κατασκευή κτηρίων, εάν αυτό εξασφαλίζει τη βέλτιστη αξιοποίηση των ακινήτων τους.

Ευτυχώς βέβαια που ο τρίχρονος αγώνας μας για τη διάσωση αυτού του χώρου είχε δύο πολύ σημαντικά επιτεύγματα που ωφέλησαν την Αλεξανδρούπολη κατά 2,7 εκατομμύρια ευρώ. Αναφέρομαι στη ακύρωση από το κεντρικό ΣΧΟΠ της προσκύρωσης σε γνωστό πολυκατάστημα, οικοπέδου αξίας 1.000.000 ευρώ και την επιβολή της εισφοράς σε γη και χρήμα που αντιστοιχούν στο 60% της αξίας των αποθηκών (περίπου 1,7 εκατομμύρια). Αυτή η υποχρέωση καθιστά αδύνατη την αξιοποίηση των ακινήτων, εάν προηγουμένως δεν καταβληθούν στο Δήμο η εισφορά σε γη και χρήμα, κάτι που καθιστά ευκολότερη της εξαγορά, όπως παραδέχεται και ο κ. Δήμαρχος. Αυτή όμως η επιτυχία οφείλεται στον αγώνα μας που δεν είναι ήττα δική μου, όπως είπε χαιρέκακα, αλλά νίκη της Αλεξανδρούπολης, ακόμη και αν τελικά αποχαρακτηρισθεί ο χώρος.

Για την εγκυρότητα των συμβολαίων

Ουδέποτε αμφισβήτησα το ιδιοκτησιακό καθεστώς των αποθηκών. Απλά επισήμανα ότι τα συμβόλαια υπόσχονται τα ακίνητα «ελεύθερα παντός βάρους, ρυμοτομίας, απαλλοτρίωσης, εισφορών, δικαιωμάτων τρίτου, κλπ». Αυτό όμως δεν είναι αληθές διότι εκτός των άλλων, υπάρχει η υποχρέωση της καταβολής της εισφοράς σε γη και χρήμα, σύμφωνα με το Νόμο1337/83 . Μάλιστα, με βάση τον ίδιο νόμο, (άρθρο 9) θα πρέπει να αναφέρεται και να συναρτάται στα συμβόλαια μεταβίβασης, βεβαίωση από τον οικείο Δήμο, περί της ύπαρξης ή όχι αυτής της υποχρέωσης για το μεταβιβαζόμενο ακίνητο, κάτι το οποίο δεν έγινε.

Η παράληψη αυτή αφορά βέβαια τους αγοραστές και τους δικηγόρους που παραστάθηκαν στην υπογραφή των συμβολαίων, για να διασφαλίσουν τα συμφέροντά τους, 13 μόλις ημέρες μετά την προσφυγή μας στον Περιφερειάρχη. Και εδώ υπάρχει ένα θέμα δεοντολογίας, διότι οι δικηγόροι αυτοί ήταν στενοί συνεργάτες των δικηγορικών γραφείων και των τότε δημοτικών συμβούλων κ.κ. Λαμπάκη και Αγγλιά και θα έπρεπε να γνωρίζουν και να αναφέρουν στα συμβόλαια την υποχρέωση των αγοραστών περί καταβολής της εισφοράς σε γη και χρήμα αξίας 1.700.000 ευρώ, που αποτελεί περιουσία του Δήμου, την οποία, ως δημοτικοί σύμβουλοι, έχουμε υποχρέωση να προστατεύουμε…

Ελπίζω βέβαια, όλα αυτά να μην έχουν σχέση με τη δυστροπία του Δημάρχου και του Προέδρου του δημοτικού συμβουλίου να φέρουν το θέμα για συζήτηση στο Δημοτικό Συμβούλιο…

Γιάννης Λασκαράκης

(Το άρθρο δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα “Η Γνώμη” την Τετάρτη 25/5/2011
https://www.gnomionline.gr/evros/113-society/45573-gn45573)

Άρθρα Στελεχών Γιάννης Λασκαράκης