Συνεχίζουμε το αφιέρωμά μας, σε συνεργασία με το Δημήτρη Τασμαλή, στο εκτεταμένο αρχείο σχετικό με το θέμα του χρυσού, το “Χρυσό Αρχείο” όπως το ονομάζουμε.

Σήμερα φιλοξενούμε δισέλιδο άρθρο της εφημερίδας Θάρρος της Τετάρτης 10 Οκτώβρη 2007, στο οποίο οι δημοσιογράφοι Νίκος Πετρίδης, Δημοσθένης Δούκας και Σταύρος Παπαδόπουλος ανακρίνουν τους:

• Γιώργο Ευσταθίου, Πρόεδρο Εργατικού Κέντρου,
• Βαγγέλη Λαμπάκη, Μέλος Διανομαρχιακής Επιτροπής και Πρόεδρο Δικηγορικού Συλλόγου Αλεξανδρούπολης και
• Κώστα Χατζηκωνσταντίνου, Αντιπρόεδρο Ξενοδόχων Θράκης για τις εξελίξεις στο θέμα των Χρυσωρυχείων Θράκης.

Ο κ. Λαμπάκης εξέφραζε και τότε, σταθερά, την αρνητική του στάση και τους ενδοιασμούς-φόβους του σχετικά με τη συγκεκριμένη επένδυση.

Οι δημοσιογράφοι είναι εμφανώς αρνητικοί στην επένδυση (συστάσεις στον κ. Δράκο ότι είναι ενήμεροι από το 1999 για το θέμα, απόσπασμα με αναφορά σε ατύχημα Μπάγια Μάρε και βραχυχρόνια και μακροχρόνια έκθεση σε κυανιούχες ενώσεις).

Ο κ. Χατζηκωνσταντίνου Κώστας πρόσφατα συνυπέγραψε με τον κ. Λασκαράκη και τους υπολοίπους 16 το κείμενο/δελτίο τύπου της “Πρωτοβουλίας για την Ανάπτυξη” το οποίο, κατά τον κ. Κατσαντούρα και την παράταξή μας, προωθεί και αβαντάρει την επένδυση της “Χρυσωρυχεία Θράκης Α.Ε.” στο Πέραμα. Στο συγκεκριμένο όμως άρθρο είναι εμφανώς αρνητικός στο ενδεχόμενο να προχωρήσει η επένδυση των χρυσωρυχείων.

Ενδιαφέρον θα έχει να δούμε αν και αυτός, όπως και ο κ. Χρήστος Φουτζιτζής, είναι ακόμα κατά της επένδυσης των χρυσωρυχείων ή… αν έχει αλλάξει άποψη.

Διαβάστε τις σελίδες 8 & 9 του άρθρου κάνοντας κλικ στις παρακάτω φωτογραφίες ή κατεβάστε το δίφυλλο της εφημερίδας σε PDF για να το διαβάσετε στον υπολογιστή σας, κάνοντας κλικ εδώ.

Πόλεμος για τα Χρυσωρυχεία (Εφημερίδα Θάρρος, Σελίδα 8, Τετάρτη 10/10/2007)

Πόλεμος για τα Χρυσωρυχεία (Εφημερίδα Θάρρος, Σελίδα 9, Τετάρτη 10/10/2007)

 

Ακολουθεί το πλήρες κείμενο της συνέντευξης (οι υπογραμμίσεις δικές μας):

ΠΟΛΕΜΟΣ ΓΙΑ ΤΑ ΧΡΥΣΩΡΥΧΕΙΑ (Θάρρος, 10/10/2007)

Οι δημοσιογράφοι Νίκος Πετρίδης, Δημοσθένης Δούκας και Σταύρος Παπαδόπουλος ανακρίνουν τους: Γιώργο Ευσταθίου, Πρόεδρο Εργατικού Κέντρου, Βαγγέλη Λαμπάκη, Μέλος Διανομαρχιακής Επιτροπής και Πρόεδρο Δικηγορικού Συλλόγου Αλεξανδρούπολης και Κώστα Χατζηκωνσταντίνου, Αντιπρόεδρο Ξενοδόχων Θράκης για τις εξελίξεις στο θέμα των Χρυσωρυχείων Θράκης. 

ΘΑΡΡΟΣ: Δημοσκοπήσεις, δη­μοσιεύματα, διάφορα πράγματα το τελευταίο διάστημα και μάλι­στα σε γοργό ρυθμό, δεν πειστή­κατε ακόμα;

Βαγγέλης Λαμπάκης: Τα παρακολουθώ όλα αυτά όπως κάθε ενεργοποι­ημένος πολίτης ο οποίος έχει λογική συνείδηση και αγαπάει τον τόπο του. Εμείς αγωνιζόμα­στε από αγάπη για τον τόπο μας, γιατί ζούμε εδώ και οι άλλοι αγωνίζονται για το υπερκέρδος για τα συμφέροντα μιας πολυε­θνικής εταιρείας.

ΘΑΡΡΟΣ: «Αγάπη προς τον τόπο μας» και δεν εννοώ εσάς προσωπικά, αμφισβητείται. Λέ­γεται ότι πολλοί που είναι ενα­ντίον των Χρυσωρυχείων, το κάνουν για ίδιον όφελος, έχει ειπωθεί και έχει γραφεί αυτό. Το γνωρίζετε.

Βαγγέλης Λαμπάκης: Ο αγώνας που κάνουμε εμείς προκύπτει μέσα από το σύνταγμα, το άρθρο 24 που μιλάει για την υποχρέωση του κράτους να προστατεύει το φυσικό πε­ριβάλλον και το δικαίωμα του κάθε πολίτη επίσης να προστα­τεύει το περιβάλλον στο οποίο ζει υλοποιεί ότι μπορεί, μέσα από το δικαίωμα που έχει, βάσει του Συντάγματος.

ΘΑΡΡΟΣ: Αλίμονο όμως, δεν είναι σαφέστατο ότι τη δουλειά τους θέλουν να κάνουν, όπως και οποιαδήποτε εταιρία.

Βαγγέλης Λαμπάκης: Έχουν εκπροσώπους, προ­σπαθούν με κάποιους συνερ­γάτες, προσπαθούν με τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, καλά κά­νουν οι άνθρωποι, όποιος επι­λέγει βαθμολογείται κιόλας. Ο πόλος ο αντίθετος για το λαό της Θράκης είναι η κυβέρνηση, η εκάστοτε κυβέρνηση. Είναι πο­λιτικό το ζήτημα, δε θα έρθουμε σε διάλογο με τα Χρυσωρυχεία Θράκης, δεν έχουμε να πούμε τί­ποτα, διότι ο λαός είναι ολόκλη­ρος μαζί, μαζί με τη διανομαρχι­ακή επιτροπή, η οποία είναι ένα εκτελεστικό όργανο, μια γραμ­ματεία. Άρα όταν ο λαός λέει οι φορείς, οι επιστήμονες που απαξιώνονται, το TEE με 2000 μηχανικούς, οι οποίοι έχουν μέσα στους κόλπους τους, ιδι­αίτερους μηχανικούς και μεταλ­λουργούς απαξιώνονται, όλοι οι φορείς όλοι οι επιστήμονες όλοι οι θεσμικοί παράγοντες, ο λαός ολόκληρος, λοιπόν τι να πούμε εμείς στα χρυσωρυχεία; Ο λαός είπε όχι στα χρυσωρυχεία. Η κυβέρνηση, είναι αυτή η οποία οφείλει να σεβαστεί το λαό και να τελειώσει αυτή την υπόθεση των χρυσωρυχείων στη Θράκη.

ΘΑΡΡΟΣ: Κύριε Χατζηκωνσταντίνου εσείς που δραστηριοποιεί­στε στην περιοχή, κάποιοι λένε ότι θα έπρεπε να δείτε την υπό­θεση δημιουργίας νέων επενδύ­σεων.

Κώστας Χατζηκωνσταντίνου: Όλες οι επενδύσεις δεν είναι το ίδιο. Πρέπει να καταστρέφουμε τον τόπο που γεννηθήκαμε, να πα­ραδώσουμε στα παιδιά μας και στις επόμενες γενιές καμένη γη στο όνομα του κέρδους; Εμείς δραστηριοποιούμαστε επιχειρη­ματικά στο όνομα της αειφόρου ανάπτυξης και σε μια αναπτυξι­ακή προοπτική η οποία θα δώσει καλύτερες ημέρες στην περιοχή μας και στις επόμενες γενιές. Δε σημαίνει ότι θα εκμαυλίσουμε ότι μας παρέδωσαν οι πατερά­δες μας προκειμένου κάποιοι να θησαυρίσουν κυριολεκτικά και μεταφορικά. Άρα λοιπόν τις επενδύσεις τις βλέπουμε με κριτικό μάτι, δεν απεμπολούμε την αρχή της βιώσιμης ανάπτυξης σε καμία περίπτωση, απεναντίας την προστατεύουμε βεβαίως κι­νούμενοι και επιχειρηματικά δεν είναι υποχρεωτικά ασυμβίβαστα τα δυο γεγονότα.

ΘΑΡΡΟΣ: Το επιχειρείν και η προστασία του περιβάλλοντος;

Κώστας Χατζηκωνσταντίνου: Μια επένδυση όπως είναι ο χρυσός, κατάφωρα, τουλάχιστον με τη μέθοδο με την οποία πα­ρουσιάζεται με το κυάνιο, θέτει μια βραδυφλεγή βόμβα στα θε­μέλια της αειφόρου ανάπτυξης. Εμείς δεν είμαστε διατεθειμένοι να συναινέσουμε, πόσο μάλλον όταν αυτό έρχεται σε ευθεία αντίθεση και υποθηκεύει κάθε έννοια τουριστικής ανάπτυξης, για να το φέρω στον τομέα στον οποίο δραστηριοποιούμαι.

ΘΑΡΡΟΣ: Εσείς τι πιστεύετε κ. Ευσταθίου από τη δική σας πλευρά ως πρόεδρος του Ερ­γατικού Κέντρου, όταν όλοι δεχόμαστε και στη Ροδόπη και στον ‘Εβρο, ότι το πρόβλημα της ανεργίας είναι μεγάλο και με χαρά θα δεχόμασταν μια τέτοια επένδυση, που θα έδινε θέσεις εργασίας.

Γιώργος Ευσταθίου: Σωστά το τοπο­θετήσατε και λέτε ότι θα έδινε θέσεις εργασίας. Στη συγκεκρι­μένη περίπτωση όμως, δημι­ουργεί επιπλέον θέσεις ανεργίας στην περιοχή, γιατί αν μαραζώ­σει ο τουρισμός στην περιοχή που η απασχόληση της αγγίζει τους 800-1000 ανθρώπους, δε θα έχουμε αύξηση της ανεργίας; Το συνδικαλιστικό κίνημα του νομού μας θέλει την ανάπτυξη, την επιζητά, όμως ως στόχο έχει στο κέντρο του ενδιαφέροντος να είναι ο άνθρωπος και το περι­βάλλον. Υπό αυτή την έννοια, η συγκεκριμένη επένδυση δεν έχει τέτοιους στόχους είναι ενάντια στον άνθρωπο κόντρα στο πε­ριβάλλον και εμείς από τη δική μας πλευρά θα αντισταθούμε ώστε ποτέ να μη γίνονται στην περιοχή μας τέτοιες επενδύσεις. Έχουμε υπογράψει μαζί με τους εργαζόμενους, για τις επόμενες γενιές, μια σύμβαση που δεν έχει τέλος, όχι αορίστου χρόνου, αλλά ότι δε θα επιτρέψουμε να ασελγήσουν εις βάρος των ερ­γαζομένων, εις βάρος του πε­ριβάλλοντος, για οικονομικούς λόγους κανείς.

ΘΑΡΡΟΣ: θα ήθελα να ξεκα­θαρίσω κάτι στον κ. Δράκο, ο οποίος ως εκπρόσωπος μιας από τις εταιρίες που έχουν ενδιαφέ­ρον για την περιοχή, αν και είναι απών, είναι ένας πολύ σοβαρός και αξιόλογος επιστήμονας, επικοινωνιολόγος και διαχειριστής μέσων, έχει αρθρωμένη και ολο­κληρωμένη σκέψη και προωθεί τη συγκεκριμένη πολιτική της εταιρίας που υπηρετεί. Εμείς έχουμε έρθει πολλές φορές σε επαφή μαζί του και έχει πει τις απόψεις του τις οποίες και αντιμετωπίζουμε όπως και όλες τις απόψεις με δημοσιογραφική δε­οντολογία. Του ζητήσαμε να μας φέρει επιχειρήματα και στοιχεία και δεν έχουμε πειστεί με το διάλογο που κάνουμε μαζί του. Κανείς μας πιστεύω δεν είναι ενάντια στις ιδιωτικές επιχει­ρήσεις αντίθετα, πιστεύουμε ότι η ιδιωτική πρωτοβουλία είναι αυτή που παράγει πλούτο και ευ­ημερία και όχι η κρατική παρέμ­βαση, οπότε ας μη μας αδικεί. Μας αδικεί επειδή διακινεί την άποψη ότι δεν έχουμε γνώση και ολοκληρωμένη άποψη, ότι δεν είμαστε μορφωμένοι, ότι είμαστε ανενημέρωτοι. Όχι απλά δεν είμαστε ανενημέρωτοι, είμαστε πάρα πολύ καλά ενημερωμένοι και όχι τώρα αλλά από το 1999 που ξεκίνησε αυτή η υπόθεση να βγάζει λίγο καπνό, είμαστε πάρα πολύ καλά ενημερωμέ­νοι. Μια ερώτηση και για τους τρεις σας, νιώθετε ότι πραγματικά εσείς οδηγείτε την περιοχή στην καθυστέρηση, στη μιζέρια on δεν είστε διεκδικητικοί, ότι θέλετε τελικά την ανεργία και την υποαπασχόληση, η άποψη των εταιριών είναι ότι οι φυσι­κές ηγεσίες με όλες τις ιδιότητες των επιστημονικών συλλόγων, του εργατικού κέντρου, της το­πικής επιχειρηματικότητας εί­ναι αυτές που μπλοκάρουν μια παραδεισένια ανάπτυξη, η ανά­πτυξη που θα φέρουν οι εταιρίες του χρυσού, έτσι νιώθετε;

Κώστας Χατζηκωνσταντίνου: Προέρχομαι από τον επιχειρηματικό κόσμο και νομίζω ότι τουλάχιστον στον τομέα του τουρισμού, αλλά όχι μόνο του επιχειρείν στην περιοχή, όσο προέρχεται από τα ντόπια κεφά­λαια και ο ντόπιος επιχειρηματικός κόσμος έχει αξιοποιήσει στο έπακρο τους αναπτυξιακούς νόμους, τα όποια ευεργετήματα κατά καιρούς δόθηκαν και τα όποια χρήματα κατά καιρούς έχει δώσει η Ελληνική Πολιτεία, η Ευρωπαϊκή Ένωση, έχουν πιάσει τόπο.

Ιδιαίτερα στον τουρισμό, όπου ούτε κουφάρια υπάρχουν, ούτε περίεργες επενδύσεις. Απενα­ντίας είμαστε σε μια τροχιά ανάπτυξης. Βεβαίως επιζητού­με ακόμη μεγαλύτερη ανάπτυ­ξη προκειμένου να καλύψουμε τα ελλείμματα προηγούμενων δεκαετιών αλλά σε κάθε περί­πτωση δεν αισθάνομαι ούτε ως άτομο ούτε ως συνδικαλιστικός φορέας απολογούμενος απένα­ντι σε κανένα επιχειρηματικό όμιλο από όπου και αν προέρ­χεται αυτό. Γιατί άκουσα κατά καιρούς τους κυρίους αυτούς, να επικαλούνται την Ευρώπη, τα ευρωπαϊκά δεδομένα και στο τέλος έχω να καταθέσω ότι στην Ευρώπη των περιφερειών τις αποφάσεις τις παίρνουν πλέον οι τοπικές κοινωνίες.

ΘΑΡΡΟΣ: Με βάση την αρχή της επικουρικότητας η οποία λέει on εμείς πρέπει να αποφα­σίζουμε και να μην το ξεχνάνε κάποιοι.

Κώστας Χατζηκωνσταντίνου: Ακριβώς. Όταν επικαλού­νται το ευρωπαϊκό κεκτημένο, θα πρέπει να θυμούνται πολύ καλά ότι αργά ή γρήγορα οδεύ­ουμε στην Ευρώπη των περιφε­ρειών και σ’ αυτή την Ευρώπη προσδοκούμε και να έχουμε οι τοπικές κοινωνίες την κύρια την βαρύνουσα άποψη. Στο θέμα του χρυσού η τοπική κοινωνία έχει αποφανθεί με τον πιο κατη­γορηματικό τρόπο και αυτό εί­ναι άλλωστε αυτό που εμποδίζει την όποια κεντρική εξουσία να προχωρήσει και να δώσει πρά­σινο φως σε μια επένδυση που βρίσκει συμπαγές παρά τις όποι­ες περίεργες φωνές ακούγονται. Η τοπική κοινωνία διατρανώνει ένα μεγάλο όχι σε μια τέτοιου είδους καταστροφική επένδυση.

ΘΑΡΡΟΣ: Και αν έρθει μια δημοσκόπηση στον αέρα όπως μας έλεγε ο κ. Παπαδόπουλος, όπου ρωτήθηκε η τοπική κοι­νωνία από εταιρία μέτρησης για όλο τον Έβρο, όπου το 37% λέει «ναι», το 13% «σχεδόν ναι» και το 20% «όχι»; Ο ένας στους πέντε λέει όχι, εσείς κ. Χατζηκωνσταντίνου πως λέτε «συμπαγές»;

Κώστας Χατζηκωνσταντίνου: θα μου επιτρέψετε να αμφισβητώ την αξιοπιστία των μετρήσεων αυτών.

ΘΑΡΡΟΣ: Και ποια είναι η δική σας μέτρηση;

Κώστας Χατζηκωνσταντίνου: Ως μέλος αυτής της κοι­νωνίας, γέννημα θρέμμα Θρακι­ώτης, αφουγκράζομαι τον παλ­μό των συμπατριωτών μου και αντιλαμβάνομαι ότι όχι μόνο δεν είναι έτσι τα νούμερα που λέτε αλλά η συντριπτική πλειοψηφία το 90% του τοπικού πληθυσμού είναι κατηγορηματικά αντίθετο σε μια τέτοιου είδους επένδυση. Για οποιαδήποτε άλλη επένδυ­ση θα έλεγα ότι μπορώ να το συζητήσω, αλλά για μια τέτοια επένδυση όπως είπα και πριν που υποθηκεύει το μέλλον των επόμενων γενεών δεν υπάρχει περίπτωση να βρεθεί σκεπτόμε­νος άνθρωπος σ’ αυτό τον τόπο έστω και απειλούμενος από το φάσμα τα ανεργίας, της ανέχει­ας, που θα πει ότι εγώ θυσιάζω τη ζωή των παιδιών μου προκει­μένου να αυξήσω το εισόδημα μου κατά 100 ευρώ.

Βαγγέλης Λαμπάκης: Μην αφήνουμε στην άκρη τους διάφορους φορείς οι οποίοι έχουν εκφραστεί επί 8-9 ολόκληρα χρόνια ενάντια στα χρυσωρυχεία. Ο λαός είναι οι φορείς, από κει εκφράζεται ο λαός.

ΘΑΡΡΟΣ: Στη βάση υπάρχει έλλειψη ενημέρωσης κ. Λαμπά­κη;

Βαγγέλης Λαμπάκης: Όχι. Εγώ πιστεύω ότι ο λαός και δε μιλάω για το λαό του Ορμένιου, τον οποίο τιμώ και σέβομαι απολύτως, αλλά αν ρωτήσουν και το λαό της Φλώ­ρινας ενδεχομένως το 30-40% του «ναι» να γίνει 80%. Ο κ. Παπαδόπουλος ξέρει ότι αυτά είναι επικοινωνιακά τερτίπια και ο λαός της Αλεξανδρούπολης και των Σαπών δεν τα «μασάει». Να επεκταθώ λίγο περισσότερο στην απάντηση του κ. Χατζηκωνσταντίνου και να πω ότι δε μιλάμε με τους χρυσοθήρες. Έχει τελειώσει ο διάλογος εδώ και πάρα πολύ καιρό, έχουν τε­λειώσει τα πάντα, η κυάνωση, με ηλεκτρολύτες κτλ. η κα­ταστροφή, η αποξήρανση τους εδάφους, αρσενικά, όλα έχουν τελειώσει διότι εγώ μπροστά μου έχω άλλα πράγματα.

Κώστας Χατζηκωνσταντίνου: Κύριε Λαμπάκη αν μου επι­τρέπετε, άκουσα χθες τυχαία τον εκπρόσωπο των Χρυσωρυχείων να φέρει ως ιδανικά παραδείγ­ματα τα αντίστοιχα χρυσωρυ­χεία της Σουηδίας και διερωτώ­μαι γιατί παράλληλα είμαι και μηχανικός και λέω υπάρχει σεισμικότητα στη Σουηδία; Υπάρ­χει το ρήγμα του Βορείου Αιγαίου σε απόσταση 25 ναυτικών μιλίων από τα πιθανό χρυσωρυχείο; Ας αναλογιστεί ο οποιοσδή­ποτε χωρίς να είναι τεχνικός τι θα σημαίνει μια διάρρηξη του φράγματος, το οποίο θα κρατάει τη λίμνη τελμάτων με τα κυανιούχα μέσα; Είναι αστεία πράγ­ματα να τα κουβεντιάζει κανείς. Τι να πω, δεν παίρνουν χαμπάρι ότι σ’ αυτό τον τόπο δεν είναι η χώρα της Μπανανίας, δεν κατοι­κούν ιθαγενείς, χωρίς να θέλω να υπολήπτομαι τους κατοίκους αυτών των ηπείρων, αυτή η πε­ρίπτωση είναι μια ευρωπαϊκή χώρα και κατοικείται η Θράκη και ο Έβρος από σκεπτόμενους με συλλογική συνείδηση και με ανθρώπους οι οποίοι έχουν αντανακλαστικά και ευαισθησίες.

Βαγγέλης Λαμπάκης: Επειδή παρακολουθώ όλη την πορεία στην Ευρώπη και στον κόσμο, λέμε ότι πέραν της Τουρκίας, η οποία υπολείπεται και στη δημοκρατία και σε πολλά άλλα πράγματα της Ελλάδος μια και είμαστε ταγμένοι στην Ευρω­παϊκή Ένωση εδώ και πάρα πολλά χρόνια, στη Ρουμανία μόλις τον περασμένο μήνα, στα χρυσωρυχεία του Μπάια Μπόλσα, έσπασε η τοξική λάσπη και εκτοξεύθηκε στον ποταμό Σίσλα. Πέντε μεγάλες πόλεις απεγκλείσθησαν από την ύδρευση για να αποτρέψουν το μι­κρότερο κίνδυνο που ενδεχομένως να υπάρχει από άλλους πολύ με­γαλύτερους. Εδώ στο συγκεκριμένο ποταμό και στη συγκεκριμένη οικονομική δράση είχαμε και το 2000 την καταστροφή του Δούναβη, τη μόλυνση του και 3000 άτομα εγκλωβίστηκαν στα χρυσωρυχεία της Ν. Αφρικής σε κάποιο βάθος. Λένε τα Χρυσωρυχεία Θράκης ότι δύο-τρεις καθηγητές του Μετσοβείου Πολυτεχνείου και του Οικονομικού Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης και Αθηνών είναι υπέρ της ίδρυσης των χρυσωρυχείων διότι υπάρχει απόλυτη εγγύηση και εξασφάλιση του φυσικού περιβάλλοντος. Το ανώτατο δικαστήριο της χώρας, το συμβούλιο της επικρατείας με την 613/2002 απόφαση είπε για αντίστοιχα χρυσωρυχεία τα οποία πήγαν να δημιουργηθούν στο Δήμο Σταγείρων της Χαλκιδικής, είπαν «όχι» και εξηγώ για ποιο λόγο. Υπήρχε απόλυτη αναντιστοιχία του φυσικού περιβάλλοντος και της εξέλιξης του με τη δράση αυτή. Ούτε αυτά να μην δούμε; Όχι στο ανώτατο δικαστήριο της χώρας μας, όχι σε όσα συμβαίνουν ανά τον κόσμο στα χρυσωρυχεία, διότι και η Ρουμανία είναι μέσα στην Ευρωπαϊκή Ένωση και στην Ουγγαρία συμβαίνει κάτι αντίστοιχο και η Τουρκία στην οποία συμβαίνουν όλα αυτά είναι το μοντέλο το οποίο παρουσίαζαν έτσι τα Χρυσωρυχεία Θράκης. Όλα αυτά εμείς δε θα τα βάλουμε στην κεφαλή μας ως κινδύνους και ως ρίσκα για να δημιουργήσουμε 120-200 θέσεις θανάτου, κ. Ευσταθίου, που θα αποκλείσουν άλλες 1.000 με 2.000.

ΘΑΡΡΟΣ: Κύριε Ευσταθίου πρέπει να δοθεί μια απάντηση σε ένα συνά­δελφο σας, τον κ. Χασανίδη, εκπρόσωπο του εργατικού κέντρου, ο οποίος είπε τα τελείως αντίθετα από όσα είπατε εσείς στον γραπτό και στον ηλεκτρονικό τύπο ότι είναι καλό για το συνδικαλιστικό κί­νημα, για τους εργαζόμενους για την προοπτική πλήρωσης θέσεων εργασίας.

Βαγγέλης Λαμπάκης: Δεν σέβεται τον άνθρωπο-εργάτη πρώτα από όλα.

Γιώργος Ευσταθίου: Δεν ξέρω αν ήταν ριζοσπαστική, ανεύθυνη ή σκληρή το τοπο­θέτηση, μπορεί να ήμουν και σκληρός. Προβληματίζομαι και υιοθε­τώ το τρίτο. Η θέση του Εργατικού Κέντρου Έβρου καταρχήν, δε θα διαμορφωθεί σήμερα.

Πριν πέντε χρόνια, κληθήκαμε να καταθέσουμε στη Βουλή μαζί με τοπικούς παράγοντες να πούμε την άποψη μας. Η άποψη που με­τέφερα δεν ήταν προσωπική και δεν ήταν από ένα κανάλι. Ήταν απόφαση διοικητικού συμβουλίου που έγινε με γενική συνέλευση συνεδρίου, ήταν ενήμερη και η Γενική Συνομοσπονδία Εργατών Ελλάδας, είχαμε τις περιβαλλοντολογικές μελέτες, πριν καν αποφασί­σουμε, πριν πάρουμε θέση και μετά από όλα αυτά βγήκε απόφαση. Ήτανε παρέμβαση σκοπιμότητας και δεν φοβάμαι να τα πω και να τα κρύψω μπορεί και εκ του πονηρού.

Και βέβαια όλα κρίνονται με γνώμονα τα συμφέροντα της περιοχής μας και της ανάπτυξης της. Σαν εργατικό κίνημα, το 1995, κάναμε ένα συνέδριο αναπτυξιακό όπου ήρθαν όλα τα πολιτικά κόμματα και γίνανε τοποθετήσεις. Ποτέ δεν αναφέραμε εμείς ότι βλέπαμε την ανάπτυξη του νομού μέσα από το θάνατο τον δικό μας ή των παιδι­ών μας ή και των επόμενων γενιών. Είπαμε πώς βλέπουμε την ανά­πτυξη, καταγράφηκαν όλα και λίγο αργότερα υπάρχει το ομόφωνο πόρισμα της διακομματικής της Βουλής που όλοι συμφώνησαν πως θα γίνει η ανάπτυξη της Θράκης.

ΘΑΡΡΟΣ: Καταγράφω την πληροφόρηση από πηγές προκειμένου να πληροφορηθεί και ο κόσμος. Η μια πηγή είναι τα χρυσωρυχεία και λένε “185 θέσεις εργασίας”, που είναι 185 άνθρωποι που θα εργάζονται εκεί και σύμφωνα με την ιατρική επιστημονική άποψη, η βραχεία έκθεση σε κυανούχες ενώσεις μπορεί να βλάψει το κεντρι­κό νευρικό σύστημα, να προκαλέσει καρδιαγγειακές παθήσεις, σε ακραίες περιπτώσεις να επιφέρει κώμα και θάνατο. Η μακροχρόνια έκθεση σε μικρές δόσεις κυανιούχων προκαλεί ερεθισμούς στα μά­τια, ναυτίες, κεφαλαλγίες. Πρώτα θύματα αυτής της έκθεσης είναι οι εργαζόμενοι. Το 2000 έγινε η μεγάλη καταστροφή στη Μπάγια Μάρε της Ρουμανίας, μια μεγάλη λεκάνη λυμάτων συγκέντρωσης κυανίου έσπασε το φράγμα και χύθηκε από έντονη βροχόπτωση, όπως στη Μάκρη πριν ένα μήνα και πλημμύρισαν τα πάντα, ούτε τρομοκρατική ενέργεια ούτε τίποτα άλλο. Υπερσύγχρονο το φράγμα και η κατασκευή της λεκάνης που κατασκευάστηκε το 1998 και το 2000 έγινε το ατύχημα. Ξέρετε ποια είναι η εξέλιξη; Στην περιοχή, σύμφωνα με έρευνα της Greenpeace, της Μπάγια Μάρε με 150.000 κατοίκους όπως και στην περιοχή μας, ο μέσος όρος ζωής μειώθηκε 12 χρόνια.

Βαγγέλης Λαμπάκης: Και χωρίς το ατύχημα λένε οι εκπρόσωποι των χρυσωρυχείων, μη φοβόσαστε έχουμε την Ευρωπαϊκή νομοθεσία, διασφάλιση του φυσικού περιβάλλοντος. Με τον Ασωπό ποταμό τι έγινε; Τα βιομη­χανικά απόβλητα έχουν μολύνει όλο τον ποταμό και 150.000 άν­θρωποι μένουν εκεί. Που είναι η Ευρωπαϊκή νομοθεσία; Γιατί εγώ ο Αλεξανδρουπολίτης να πεισθώ ότι η Ευρωπαϊκή νομοθεσία θα βάλει όλες εκείνες τις εγγυήσεις για μια εξέλιξη θετική όσων αφορά τα 6,5 χρόνια που θα πάρει όλη αυτή η εξόρυξη του χρυσού; Αυτοί έρχο­νται για να μας χρυσώσουν το σπίτι μας, να μας το βάψουν χρυσό, να μας το επιπλώσουν σκάβοντας από κάτω επί 6,5 χρόνια και όταν θα φύγουν αυτό το επιχρυσωμένο σπίτι θα πέσει, γιατί από κάτω δε θα υπάρχουν θεμέλια πια. Αυτή είναι η αλήθεια άρα δεν πιστεύουμε την Ευρωπαϊκή νομοθεσία ούτε την ελληνική πολιτεία.

ΘΑΡΡΟΣ: Η υλοποίηση, η εφαρμογή της στην Ελλάδα είναι το πρό­βλημα. Δείτε τις χωματερές. Δεν είναι η Ευρωπαϊκή νομοθεσία, αυτή η διάτρητη χώρα μας φταίει.

Κώστας Χατζηκωνσταντίνου: Σε κάθε περίπτωση όμως κ. Λαμπάκη, η τοπική κοινωνία θα επιλέξει το μοντέλο ανάπτυξης. Δε θέλουμε χρυσωρυχεία, θέλουμε ένα άλλο τρόπο ανάπτυξης. Μια βιώσιμη αειφόρα ανάπτυξη, δε θα συμπέσουν οι δρόμοι μας με τα χρυσωρυχεία. 

ΘΑΡΡΟΣ: Εάν επιβληθεί με υπουργικές αποφάσεις τι θα κάνετε; Θα προτάξετε τα στήθη σας;

Κώστας Χατζηκωνσταντίνου: Βεβαίως και θα τα προτάξουμε, να μην έχετε καμία αμφιβο­λία, γιατί στο τέλος αν δεν τα προτάξουμε θα βρεθούμε έξω από τα σπίτια μας. Είναι ζήτημα ζωής.

ΘΑΡΡΟΣ: Αμφισβήτησαν τον τουρισμό από Ορεστιάδα και κάτω.

Κώστας Χατζηκωνσταντίνου: Και εγώ αμφισβητώ τα κίνητρα του καθενός που εκφέρεται κατ’ αυτόν τρόπο, δε θέλω να μπω σ’ αυτό το διάλογο.

ΘΑΡΡΟΣ: Πριν φτάσουμε στα θύματα νομίζω ότι πρέπει να μιλή­σουμε για τα θύματα που έχουμε μέχρι τώρα. Τη δημοκρατία, την ελευθερία του λόγου και της άποψης. Γιατί, λένε κάποιοι, ότι όποιος έχει βγει μέχρι στιγμής και έχει μιλήσει εναντίον των χρυσωρυχείων σε υψηλούς τόνους δέχεται επίθεση, υπάρχουν δημοσιεύματα εναντί­ον του και γενικώς είναι στο στόχαστρο. Αυτό δεν σας φοβίζει εσάς;

Βαγγέλης Λαμπάκης: Είναι η καινούρια επικοινωνιακή πολιτική που ταυτόχρονα με τη σπατάλη πολλών χρημάτων, προσπαθούν να μεταπείσουν και να μεταστρέψουν ένα κομμάτι από την κοινή γνώμη. Προσπαθούν να εμβολίσουν, να αποδομήσουν τον αγώνα χτυπώντας τους αιρετούς και λέγοντας ειδικά στους βουλευτές της αντιπολίτευσης ότι επιτέ­λους εσείς σταματήστε να είστε σε διάσταση με την πολιτική της κυβέρνησης. Νομίζω ότι οι σοβαροί πολιτικοί άντρες δεν ταλαντεύ­ονται από λασπολογίες και επιθέσεις.

ΘΑΡΡΟΣ: Πλανάται γενικώς μια έντονη φημολογία ότι οι επιθέσεις θα ενταθούν, θα είναι προσωπικές και όχι μόνο σε αιρετούς και σε δημοσιογράφους και σε δικηγόρους.

Βαγγέλης Λαμπάκης: Ο λαός έχει αντιληφθεί, έχει μιλήσει ότι και να κάνουν εναντίον δύο, πέντε ή δέκα ανθρώπων, είναι όλος ο λαός απέναντι τους επομένως εγώ δε φοβάμαι.

Κώστας Χατζηκωνσταντίνου: Και μόνο η ένταση της επικοινωνιακής τους καμπάνιας φανε­ρώνει τα προσδοκώμενα οφέλη. Όταν βλέπω μια τέτοια ένταση, μια τέτοια καμπάνια, που επέρχεται με θεμιτά και αθέμιτα μέσα, εμένα με πεισμώνει ακόμη περισσότερο, με κάνει να πιστεύω ακόμη πιο πολύ στο δίκαιο των απόψεων μου. Όταν θα γίνει το ατύχημα, οι άνθρωποι αυτοί, θα είναι στο εξωτερικό ή στην Εκάλη, εμείς θα είμαστε εδώ πέρα, εμείς θα υποστούμε τις συνέπειες, ο μέσος όρος ζωής των κατοί­κων της περιοχής θα μειωθεί κατά τα πρότυπα της Ρουμανίας.

Γιώργος Ευσταθίου: Όπως γνωρίζουμε όλοι κύριος εκφραστής και εκπρόσωπος των εργαζομένων στο νομό Έβρου είναι το Εργατικό Κέντρο. Από τότε που άρχισε το ζήτημα των χρυσωρυχείων, έχουν περάσει 9-10 χρόνια, γίνανε 4 συνέδρια εργατικά, αυτή η διοίκηση επανεκλέγεται επαναβεβαιώνεται η στήριξη και η εμπιστοσύνη σε αυτούς τους αν­θρώπους, ανεξάρτητα από ποιες παρατάξεις προέρχονται. Γιατί δε διαμαρτύρονται οι εργαζόμενοι που τους κόβουν τις θέσεις εργασί­ας και σταματούν την ανάπτυξη και κόπτονται στην εταιρία για την απασχόληση στην περιοχή μας; Δεν σας κάνει αυτό εντύπωση; Εί­μαστε ανοιχτοί σε όλες τις επιθέσεις γιατί έχουμε στρατιά από πίσω, έχουμε τους εργαζόμενους, γι’ αυτούς αγωνιζόμαστε και μ’ αυτούς θα αγωνιστούμε.

ΘΑΡΡΟΣ: Δυστυχώς έχει μεταμορφωθεί σε πόλεμο επικοινωνιακό και θα πάρει πολύ διαφορετική μορφή.

Βαγγέλης Λαμπάκης: Πάντως εγώ δεν τους φοβάμαι. Το λαϊκό μέτωπο είναι πάρα πολύ ισχυρό. Υπάρχει μεγάλη ένωση του λαού που δεν μπορεί να τη διαπερά­σει κανείς, κανείς κ. Δράκος κανείς εκπρόσωπος. Μια χαρά είμαστε και έτσι θα οδεύουμε. Η οικονομική πολιτική πρέπει να προκύψει με πίεση από δω, από τους βουλευτές μας και από όλους εμάς προς την Αθήνα.

Απόκομμα Εφημερίδας Άρθρα Στελεχών Άρθρο Εφημερίδα Θάρρος Χρυσωρυχεία