Πραγματοποιήθηκε στον πρώτο όροφο του Mall στο κέντρο της Αλεξανδρούπολης η εκδήλωση της Μ.Κ.Ο. “Πολιτεία Θράκης” για το θέμα της ανεργίας των νέων.

Οι ομιλητές ήταν τελικά 11, μεταξύ των οποίων και δύο εργαζόμενοι στη Χρυσωρυχεία Θράκης Α.Ε., τα συμφέροντα της οποίας προωθεί η διοργανώτρια Μ.Κ.Ο. στην περιοχή μας. Μίλησαν (με τη σειρά που πήραν το λόγο), ο κ. Θανάσης Λουκάς (πρόεδρος της Πολιτεία Θράκης, υπέρμαχος της επένδυσης των χρυσωρυχείων και υποστηρικτής της υποψηφιότητας του υποψηφίου δημάρχου Αλεξανδρούπολης κ. Λάκη Φωτιάδη), η κ. Νατάσα Δημητριάδου (στέλεχος της επιχείρησης “Ψηφιακές Εκτυπώσεις Δημητριάδη” – απλή συνωνυμία με τον ιδιοκτήτη), η κ. Μαρίνα Θεοδωρίδου (ασφαλίστρια της ALICO και πρώην ιδιοκτήτρια εστιατορίου), ο κ. Νίκος Τζανίδης (δικηγόρος και μοναδικός περιφερειακός σύμβουλος ΑΜΘ που ψήφισε υπέρ της ΜΠΕ της Χρυσωρυχεία Θράκης ΑΕ στο Πέραμα Έβρου), ο κ. Κωνσταντίνος Τριανταφυλλίδης (λογιστής από την Ξάνθη), ο κ. Χάρης Ντώνιας (σκηνοθέτης), ο κ. Στάθης Καρυπίδης (ιδιοκτήτης του μπαρ B2 και της δισκογραφικής εταιρείας Blind Stitch Records), ο κ. Νασσίμ Σύριος (καθηγητής πληροφορικής και νυν διευθυντής του εμπορικού τμήματος της Δέλτα Τηλεόρασης), ο κ. Γιάννης Μπαράς (μηχανικός διαχείρισης περιβάλλοντος της Χρυσωρυχεία Θράκης Α.Ε.), η κ. Θεοδώρα Μαραγκόζη (πολιτικός μηχανικός), ο κ. Κώστας Ρηγόπουλος (διευθυντής προσωπικού της Χρυσωρυχεία Θράκης Α.Ε.) και η κ. Ανδρονίκη Μανάβη (αρχιτέκτονας). Τη συζήτηση συντόνισε η κ. Γιώτα Μπουρουλίτη.

Οι ομιλίες περιείχαν ενδιαφέροντα σημεία και προβληματισμούς, χωρίς να λείψουν τελικά και τα εμβόλιμα μηνύματα των χρυσωρυχείων.

Διαβάστε αναλυτικά τις εισηγήσεις στο κείμενο που ακολουθεί.

Θανάσης Λουκάς (αρχιτέκτονας μηχανικός, πρόεδρος της ΜΚΟ Πολιτεία Θράκης): 

Η σημερινή εκδήλωση της Πολιτεία Θράκης έχει σχέση με την ανεργία στους νέους. Νομίζω ότι είναι ένα πρόβλημα που απασχολεί τους περισσότερους από εμάς, είτε δουλεύουμε είτε όχι, πάντα έχουμε στο μυαλό μας ότι ενδεχομένως να βρεθούμε άνεργοι και να μην ξέρουμε τι θα κάνουμε.

Η περιφέρεια της ΑΜΘ έχει τη μεγαλύτερη ανεργία στους νέους στην Ελλάδα, και ενδεχομένως με τον τρόπο αυτό που εξελίσσεται αυτό το φαινόμενο λέμε ότι μπορεί να χάσουν και μία γενιά. Λέμε ότι η γενιά αυτή έχει τα προβλήματα αυτά που έχει, πολλοί φεύγουν στο εξωτερικό, φίλοι μας κάθε μέρα φεύγουν στο εξωτερικό, τους λέμε «πού πάτε;» σε χώρες Γερμανία, Αγγλία, παντού.

Απόψε έχουμε μαζί μας 8 ανθρώπους τους οποίους επιλέξαμε να είναι από διαφορετικές ομάδες πληθυσμού, η επιλογή ήταν δικιά μας, θα το κρίνετε κι εσείς αν ήταν καλή, θα μας μιλήσουν για το πώς αυτοί αυτή τη στιγμή εργάζονται ή δεν εργάζονταν στο παρελθόν, και θα ακούσουμε τις εμπειρίες τους.

Θα είναι μία συζήτηση η οποία θα μπορείτε να παρέμβετε όποιος θέλει. Νομίζω ότι χαλαρά είναι, θα εξελιχθεί έτσι. Ευχαριστώ πολύ.

Γιώτα Μπουρουλίτη:

Πολλοί μπορούν να πούνε ότι είναι πολύ μικρή η προσπάθεια αυτή, η πρωτοβουλία, για ένα τόσο μεγάλο θέμα όπως είναι η ανεργία, αλλά νομίζω ότι καλά ξεκινάμε γιατί και πολύς νέος κόσμος υπάρχει και πολλοί εισηγητές προκύψανε, θα είμαστε πάνω από 8 τελικά, είναι πολλοί αυτοί που θέλουν να μοιραστούν τις εμπειρίες τους και από την ανεργία και από την εργασία τους στην περιοχή.

Να πούμε ότι η Πολιτεία Θράκης αυτή τη στιγμή συμμετέχει σε ένα πρόγραμμα καταπολέμησης της ανεργίας, όπως και πάρα πολλοί άλλοι φορείς και οργανώσεις της περιοχής, πρόκειται για τις «Τοπικές Πρωτοβουλίες Απασχόλησης», είναι μία μοναδική ευκαιρία για νέους άνεργους  να καταρτιστούν και να μπορέσουν να έχουν τα εφόδια για να βρούνε δουλειά μόλις ανοίξουν, όποτε ανοίξουν τέλως πάντων κάποιες θέσεις εργασίας στην περιοχή, δε μιλάμε για το δημόσιο τομέα, μιλάμε μόνο για ιδιωτικές πρωτοβουλίες, αλλά αυτά θα έχουμε τη δυνατότητα να τα πούμε και στην πορεία.

Να ξεκινήσουμε τη συζήτηση από τις κυρίες. Έχουμε μαζί μας αρκετές κοπέλες, ας ξεκινήσουμε από τη Νατάσα. Είναι κατ΄εξοχήν μία νέα γυναίκα, μαμά, σύζυγος και στέλεχος σε μία πολύ πετυχημένη επιχείρηση, θα μας τα πεις αυτά στην πορεία να μην κάνω και διαφήμιση, και αυτό που θα ήθελα να ρωτήσω εγώ κυρίως είναι, πώς είναι για μια νέα γυναίκα να συμμετέχει σε μία τοπική επιχείρηση που αυτή τη στιγμή είναι ακόμα πετυχημένη και μέσα από μία πορεία που δεν ήταν στοχευμένη για να γίνεις ένα στέλεχος στην εταιρεία, να έχεις γίνει πια στέλεχος σε αυτήν την επιχείρηση.

Νατάσα Δημητριάδου (στέλεχος στις Ψηφιακές Εκτυπώσεις Δημητριάδη):

Καλησπέρα, λοιπόν είμαι η Νατάσα Δημητριάδου, εργάζομαι στις Ψηφιακές Εκτυπώσεις Δημητριάδη – είναι απλή συνωνυμία – είμαι 13 χρόνια εκεί, το λέω γιατί πολλοί νομίζουν ότι είναι δικό μου, δεν είναι δικό μου, είναι απλή συνωνυμία.

Σε αυτά τα 13 χρόνια έχουμε περάσει πάρα μα πάρα πολλά. Μέχρι τώρα εγώ έχω μάθει να προσαρμόζομαι σε όλες τις καταστάσεις που ζούμε και τώρα πια στην κρίση που βλέπω ότι χρειάζεται πολύ αγώνα, πολύ κόπο, πολλές ώρες δουλειάς, πολλή προσπάθεια και γερό στομάχι γιατί όλοι πια κινδυνεύουμε, ακόμα κι εγώ, να βρεθούμε άνεργοι.  Γι’ αυτό και προσπαθούμε, όσο μπορούμε, να κάνουμε το καλύτερο για την επιχείρηση.

Επειδή έχω πάρα πολλή επαφή με τον κόσμο και το πελατολόγιο στον ιδιωτικό τομέα, βλέπω ότι τελικά οι ιδιώτες προσπαθούν, υπάρχει μεγάλη προσπάθεια από πολλές επιχειρήσεις και καινούριες και από επιχειρήσεις που ήδη υπάρχουμ, οπότε προσπαθούμε να ενισχύουμε και να στηρίζουμε όλες αυτές τις καινούριες ιδέες και όλες αυτές τις προσπάθειες που κάνουν όλοι οι ιδιώτες να πετύχουν και σταθούν σε αυτή την κρίση, να διατηρήσουν τις επιχειρήσεις τους.

Θέλω να πω για την Αλεξανδρούπολη κάποια πράγματα, ότι δεν έχω φύγει ποτέ από εδώ, ζω όλα τα χρόνια μου εδώ και μου αρέσει και θα συνεχίσω να ζω εδώ γιατί βλέπω να υπάρχει κάτι. Μου αρέσουν πολλά πράγματα και θα προσπαθήσω να συνεχίσω να εργάζομαι εκεί και να κάνω ότι μπορώ για να γίνουν όλα καλά.

Γιώτα Μπουρουλίτη:

Είναι πολύ χρήσιμο αυτό που είπες, ότι ζεις εδώ και θέλεις να μείνεις εδώ.  Τον τελευταίο καιρό ακούμε νέους να φεύγουν και όχι μόνο από τη δική μας πόλη εδώ αλλά και απ’ όλη την Ελλάδα. Τι είναι αυτό που σε κάνει να θέλεις να μείνεις εδώ, εκτός από τη δουλειά σου που έτσι κι αλλιώς είναι σταθερή; Βλέπεις να υπάρχει κάτι που σου δίνει μία άλλη ποιότητα ζωής;

Νατάσσα Δημητριάδου:

Κατ’ αρχάς αγαπώ την πόλη μου, φαντάζομαι ότι όλοι οι Αλεξανδρουπολίτες αγαπάνε την Αλεξανδρούπολη. Αυτό που είπα και πριν, να μιλήσουμε για τον επαγγελματικό κομμάτι περισσότερο. Βλέπω ότι γίνονται πράγματα, θα συνεχίσουν να γίνονται, είμαι υπέρ όλων των καινούριων ιδεών που υπάρχουν και προκύπτουν, και όπως βλέπω και απ’ τη δουλειά μου υπάρχει προσπάθεια και από τα μικρά τα μαγαζιά και από μεγάλες επιχειρήσεις που προσπαθούν να το κάνουν να ζήσει, να μην πεθάνει τίποτε. Και θέλω να είμαι κι εγώ ένα κομμάτι αυτού του μέρους. Να μην πεθάνει κάτι στην Αλεξανδρούπολη, να μη φεύγουν οι νέοι από εδώ, είναι ιδανικό δηλαδή.

Γιώτα Μπουρουλίτη:

Σ’ ευχαριστούμε Νατάσα. Έχω μπροστά μου κάποια πράγματα για την Μαρίνα την Θεοδωρίδου, είναι η κοπέλα που είναι ακριβώς από δίπλα.

Μαρίνα, εκτός από την δουλειά που κάνεις τώρα, που δουλεύεις στο χώρο των ασφαλειών αν δεν κάνω λάθος, έχεις υπάρξει και ιδιοκτήτρια εστιατορίων, έχεις μία πορεία στην πόλη, δηλαδή έχεις περάσει και από την ιδιωτική πρωτοβουλία, έχεις δουλέψει και ως υπάλληλος, έχεις να μας πεις για τη δική σου εμπειρία εδώ στην Αλεξανδρούπολη.

Μαρίνα Θεοδωρίδου (ασφαλίστρια):

Καλησπέρα κι από μένα. Είχα δική μου επιχείρηση, ζω στην Αλεξανδρούπολη, δεν έχω φύγει και θα συνεχίσω να ζω κι εγώ εδώ γιατί βλέπω αρκετά πράγματα. Ήμουν και υπάλληλος σε κάποια φάση οπότε έχω περάσει από όλα, και από τις δυσκολίες μέσα σε εισαγωγικά.

Απ’ το 2008 είμαι στην Metlife-ALICO στο χώρο της ιδιωτικής ασφάλισης. Θεωρώ ότι η δουλειά μας εμάς δεν έχει κρίση γιατί τον καιρό της ανασφάλειας εγώ εξασφαλίζω κάποια πράγματα στους ανθρώπους. Και δίνω και δουλειά στους ανθρώπους γιατί εδώ και ένα χρόνο ξεκινήσαμε και την ανάπτυξη μιας νέας ομάδας στην Αλεξανδρούπολη, μου ανέθεσε η εταιρεία μου αυτό τον ρόλο, οπότε δίνουμε και δουλειά στο νέο κόσμο.

Στην πόλη με κρατάει ότι η αγορά ακόμη σε όλους τους τομείς θεωρώ ότι είναι παρθένα, και στο κομμάτι των ασφαλειών και στων ιδιωτικών επιχειρήσεων και θεωρώ ότι θα γίνουν και μεγάλες επιχειρήσεις και θα γίνουνε πράγματα.

Γιώτα Μπουρουλίτη:

Ευχαριστούμε πολύ. Ήρθε η ώρα να περάσουμε στους πολιτικούς της παρέας. Η Περιφέρεια ΑΜΘ έχει το μεγαλύτερο ποσοστό ανεργίας, κ. Τζανίδη. Για πείτε μας.

Νίκος Τζανίδης (Δικηγόρος, Περιφερειακός Σύμβουλος ΑΜΘ)

Είμαι γέννημα-θρέμμα της Αλεξανδρούπολης, γεννήθηκα το 1977 στην Απολλωνιάδα, Τρωάδος 1 στην παραλία. Το 1989 ο πατέρας μου έκτισε το πατρικό μου στον Μαΐστρο και έζησα εκεί.

Από μικρή ηλικία ασχολούμαι με τα κοινά, ήμουν πρόεδρος του 5^ου Γυμνασίου (όταν ήμουν 2^α Γυμνασίου), στο Πολυκλαδικό Λύκειο ήμουν πάλι πρόεδρος του Λυκείου. Ποτέ δεν αντιλαμβανόμουν την πολιτική ως επάγγελμα, είναι κάτι το οποίο το απεχθάνομαι και δεν θα το ακολουθήσω ποτέ.

Το επάγγελμά μου είναι δικηγόρος, το λατρεύω, να υπερασπίζομαι ανθρώπους και να υπερασπίζομαι τους θεσμούς νομιμότητας στην περιοχή.

Έχω προσφέρει ως ποδοσφαιριστής του Εθνικού εδώ στην Αλεξανδρούπολη αλλά και ως μέλος της Εθνικής Ελλάδος στα νεανικά μου χρόνια, λόγω του συστήματος που υπάρχει στην Ελλάδα (κλειστό σύστημα που δέχεται συγκεκριμένο αριθμό φοιτητών και όχι όσους θα ήθελαν να σπουδάσουν), ευτυχώς όλες οι άλλες χώρες δέχονται φοιτητές προκειμένου να σπουδάσουν εκεί, σπούδασα στην Ιταλία επειδή ταίριαζε η Ελληνική με την Ιταλική νοοτροπία. Ξεκίνησα ως πολιτικός μηχανικός, μετά έκανα νομική, έζησα 5 ½ χρόνια στην Ιταλία, στην Ελλάδα έζησα σε Αθήνα, Θεσσαλονίκη και Κομοτηνή.

Ήταν επιλογή ζωής να μείνω στην Αλεξανδρούπολη και να κάνω οικογένεια, τη λατρεύω σαν πόλη, μπορούμε να την κάνουμε μία μικρή Κωνσταντινούπολη, να αναπτυχθεί η παραλιακή ζώνη αλλά και η ενδοχώρα της πόλης. Για μένα η ενδοχώρα της Αλεξανδρούπολης και γενικά της Θράκης φτάνει μέχρι το Βουκουρέστι, είμαστε το μπαλκόνι των Βαλκανίων στο Αιγαίο. Σε απόσταση 300 χλμ (3 ωρών οδικώς) έχουμε έναν πληθυσμό γύρω μας άνω των 20 εκατομμυρίων, καταλαβαίνουμε ότι έχουμε ένα στρατηγικό πλεονέκτημα για όλην αυτή την περιοχή.

Στην πολιτική μπήκα προκειμένου να βοηθήσω και άλλους συνομηλίκους μου, να ανοίξω τον δρόμο, προκειμένου και αυτοί να μπορέσουν να προσφέρουν τα μυαλά τους, με τη δύναμή τους, τη μόρφωσή τους, την εκπαίδευσή τους και τις διαφορετικές νοοτροπίες που πήρανε ο καθένας από τα διαφορετικά μέρη τα οποία έζησαν και να έρθουν να τα μετουσιώσουν εδώ στην Αλεξανδρούπολη.

Η δουλειά μου είναι αρκετά δύσκολη, όσον αφορά το θέμα της ανταγωνιστικότητας, δυστυχώς δεν υπάρχει κάποιο επάγγελμα το οποίο να έχει δυνατότητες ανάπτυξης γιατί δεν είναι πλήρως στελεχωμένο, όλα τα επαγγέλματα, κακώς ή καλώς, βρίσκονται σε κορεσμό οπότε ουσιαστικά η αγορά αποφασίζει για το ποιος θα σταθεί ή όχι.

Εγώ στάθηκα από τους τυχερούς, είμαι όρθιος, το μυστικό μου είναι ότι δεν είναι κακό να γονατίζεις, να πέφτεις, πάντα πρέπει να προσπαθούμε και ας σπάμε τα μούτρα μας, ο σκοπός είναι να μάθουμε να ξανασηκωνόμαστε, να συνεχίζουμε παρά τα λάθη, τις αποτυχίες, να μαθαίνουμε από αυτά και να μπορούμε να συνεχίζουμε.

Γιώτα Μπουρουλίτη:

Ευχαριστούμε πάρα πολύ, δεν μας απαντήσατε βέβαια αλλά θα σας δώσουμε το λόγο στη συνέχεια.

Να περάσουμε στον κ. Τριανταφυλλίδη, λογιστή με βαθιά γνώση της περιοχής γιατί δουλεύετε σε όλη τη Θράκη.

Τριανταφυλλίδης Κωνσταντίνος (λογιστής Ξάνθης):

Το επάγγελμά μου είναι λογιστής, σύμβουλος επιχειρήσεων, προτιμώ να μιλάω κυρίως με την ιδιότητά μου σαν υποψήφιος διδάκτορας του Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου καθώς το διδακτορικό μου είναι στην Περιφερειακή Ανάπτυξη.

Καταλαβαίνετε ότι η ανάπτυξη, γενικά, είναι πολύ hot τα τελευταία χρόνια και θα συνεχίσει να είναι φλέγον ζήτημα μέχρι να αρχίσει να μειώνεται η ανεργία. Ήρθα από την Ξάνθη μόνο για να είμαι μαζί σας, είναι μεγάλη μου χαρά. Η περιφερειακή ανάπτυξη πρέπει να προσεγγιστεί χωρικά, πού βρισκόμαστε, ποιά είναι η περιφέρειά μας, ποιές είναι οι δυνατότητές της, ποια projects είναι μπροστά μας, σχεδιάζονται, υλοποιούνται και ποιά είναι αυτά τα οποία μπορούνε να αποτελέσουνε τον καταλύτη ούτως ώστε να δημιουργηθούνε κάποιες νέες, ελαφρώς ή περισσότερο καλύτερες συνθήκες οι οποίες θα δώσουν θέσεις εργασίας στον τόπο μας.

Ειδικά για την Αλεξανδρούπολη, κάτι το οποίο ισχύει σε ένα βαθμό για όλη την περιφέρεια, οι μεταφορές και η ενέργεια είναι δύο κλάδοι οι οποίοι μπορούν να δημιουργήσουν θέσεις εργασίας το επόμενο διάστημα. Κι όταν λέμε μεταφορές εννοούμε δίπλα τους την αποθήκευση, μια μικρή μεταποίηση, ήτοι ένα μεταφορικό cluster στην Αλεξανδρούπολη. Κάποιες υποδομές υπάρχουν, ας μην είμαστε μεμψίμοιροι, υπάρχει το λιμάνι, προγραμματίζεται η σύνδεση λιμανιού με σιδηροδρομική γραμμή, θα περάσει ο αγωγός TAP από εδώ, προγραμματίζεται η δημιουργία ενός terminal φυσικού αερίου  στο οποίο θα γίνεται έγχυση φυσικού αερίου στο  εθνικό σύστημα, αυτά όλα δημιουργούν κάποιες θέσεις εργασίας, φέρνουν χρήμα στην περιοχή, αλλά κυρίως δημιουργούν μια αίσθηση ασφάλειας και ένα φιλικότερο και θετικότερο κλίμα για επενδύσεις.

Αυτό που θα ήθελα να ευχηθώ είναι οι νέοι της περιοχής να μην περιμένουν παθητικά να τους δοθεί ευκαιρία για απασχόληση. Να επιδιώξουν μόνοι τους, ενεργητικά, να εξειδικευτούν σε τομείς οι οποίοι θα έχουν υψηλή προστιθέμενη αξία. Σίγουρα οι μεταφορές, η ενέργεια, ο τουρισμός. Υπάρχει πεδίο δόξης λαμπρό, χρειάζονται όμως πρωτοβουλίες και από εμάς τους ίδιους. Καλό το λιανικό εμπόριο, οι υπηρεσίες μεταξύ μας, αλλά κάποια στιγμή πρέπει να δούμε τι είναι αυτό που έχει αξία στο διεθνές εμπόριο, στο διεθνές επιχειρείν, στη διεθνή οικονομία. Αυτές ήταν κάποιες σκέψεις που ήθελα να μοιραστώ μαζί σας, είμαστε εδώ να κουβεντιάσουμε στη συνέχεια ότι προκύψει.

Γιώτα Μπουρουλίτη:

Μιλήσατε για αίσθηση ασφάλειας, είναι αυτό που λείπει απ’ όλους τους ανθρώπους της γενιάς μας, είπε πριν και ο κ. Λουκάς, ο πρόεδρος της Πολιτείας, «πολλοί λένε ότι είμαστε μια χαμένη γενιά». Είναι εύκολο ή δύσκολο να μιλήσουμε για αίσθηση ασφάλειας αυτή τη στιγμή για ανθρώπους που είναι νέοι και που θέλουν να σχεδιάσουν το μέλλον τους.

Τριανταφυλλίδης Κωνσταντίνος:

Η ανασφάλεια υπάρχει στην Αλεξανδρούπολη και σε όλη την Ελλάδα. Είναι το μακροοικονομικό επίπεδο το οποίο δημιουργεί το πρόβλημα. Υπάρχει ανασφάλεια στη χώρα, δεν μπορείς να διαφύγεις από αυτό, να κάνεις κάτι για αυτό, το μόνο που μπορείς να κάνεις είναι να προσεγγίσεις το μέλλον εστιάζοντας τυχόν προτερήματα και τυχόν ευκαιρίες που μπορεί να έχει η περιοχή σου. Η περιοχή έχει ευκαιρίες, έχει προτερήματα, βεβαίως είναι και ευθύνη των αρχών να εκμεταλλευτούν τα προτερήματα και  να επενδύσουν στα προτερήματα και τις ευκαιρίες της περιοχής αλλά παρά τη γενικότερη μαυρίλα εγώ θα ήθελα η στάση μας να είναι, σ’ ένα βαθμό τουλάχιστον, θετική. Να εστιάσουμε στις ευκαιρίες, να επενδύσουμε σε αυτές τόσο συλλογικά όσο και ατομικά.

Μιλάω με παιδιά συνήθως στο πανεπιστήμιο, τα ωθώ όσο μπορώ να εξειδικευτούν. Τα οικονομικά της ενέργειας, γιατί είμαστε οικονομολόγοι, είναι ένας κλάδος ο οποίος δίνει πολύ καλές αμοιβές. Τα οικονομικά των μεταφορών επίσης δίνουν καλές αμοιβές. Τα οικονομικά του τουρισμού επίσης είναι ένας κλάδος ο οποίος είναι αρκετά αποδοτικός. Αυτά είναι τομείς στους οποίους και η Αλεξανδρούπολη, λόγω της θέσης της και των υποδομών της (αυτοκινητόδρομοι, λιμάνι, αεροδρόμιο, τρένο) πρέπει να τους εκμεταλλευτούμε. Η υψηλή προστιθέμενη αξία είναι στο να συνδυάσουμε όλα αυτά, να επενδύσουμε σε τοπικές μεταφορές, σε υποδομές δηλαδή οι οποίες θα εκμεταλλεύονται ταυτόχρονα και το λιμάνι και το σιδηρόδρομο και το αεροδρόμιο.

Υπάρχουν κάποια βήματα, κυρίως σε επίπεδο περιφερειακής αρχής και διαχείρισης του ΕΣΠΑ αλλά αυτά πρέπει να προετοιμαστούμε και ατομικά για να τα εκμεταλλευτούμε, δεν υπάρχουν ειδικοί σε αυτά τα αντικείμενα.  Και καλώ τα νέα παιδιά να εξειδικευτούνε πάνω σε αυτά τα αντικείμενα και να επενδύσουν πάνω σε αυτά γιατί δεν πρόκειται να χάσουν.

Γιώτα Μπουρουλίτη: 

Ευχαριστούμε πολύ, είναι πολύ σημαντικό ότι είστε κοντά σε νέους ανθρώπους και βλέπετε και ακούτε από κοντά ποιοί είναι οι προβληματισμοί τους. Να περάσουμε στον Χάρη Ντώνια, παιδί της πόλης, γνωστός πολύ, κοσμογυρισμένος επίσης.

Χάρη θέλουμε από σένα δύο πράγματα, ένα να μοιραστείς την εμπειρία σου από άλλες χώρες, έχεις δουλέψει στην Αμερική, στην Ευρώπη, είσαι από ‘δω και την τιμάς την πόλη σου, κάνεις δουλειές στην Αλεξανδρούπολη, μπορείς και να συγκρίνεις και να κρίνεις, δε θέλουμε να μας πεις τα στραβά, τα ξέρουμε, να μας πεις τα καλά.

Χάρης Ντώνιας (σκηνοθέτης):

Γεια σας και από μένα, είμαι σκηνοθέτης.

Μόλις τελείωσα το Πολυκλαδικό Λύκειο της Αλεξανδρούπολης μετά πήγα στη Βαρκελώνη σπούδασα σκηνοθεσία εκεί και έζησα και γύρισα ντοκιμαντέρ, βίντεο κλιπ και ταινίες μικρού μήκους στην Αμερική, στην Αγγλία, στην Ισπανία, στην Αθήνα. Μετά επέστρεψα εδώ, μετά από μία λίγο νομαδική ζωή, επέστρεψα εδώ γιατί ήθελα μία άτυπη βάση. Παράλληλα ταξιδεύω, δεν περνάω όλο το χώρο εδώ.

Απ’ όσο θυμάμαι τον εαυτό μου πάντα υπήρξα σε κρίση. Υπήρχαν περίοδοι που έκανα project, μπορούσα να επιβιώσω, έβγαζα καλά χρήματα, και άλλοι περίοδοι που δε λειτουργούσε τίποτε. Οπότε δε θεωρώ ότι αυτή τη στιγμή εμένα μου συμβαίνει κάτι ιδιαίτερο, είναι κάτι που μπορώ να διαχειριστώ.

Αυτή τη στιγμή είμαι εδώ και προσπαθώ να κάνω τα επόμενά μου project έχοντας τη βάση μου στην Αλεξανδρούπολη.

Γιώτα Μπουρουλίτη:

Τι νομίζεις ότι είναι αυτό που μπορεί, στο δικό σου κλάδο των ανθρώπων που ασχολούνται με την τέχνη, να τον κρατήσει εδώ; Εκτός από το να του δίνει τη δυνατότητα να έχει μία καλή ποιότητα ζωής ως βάση.

Χάρης Ντώνιας:

Αυτό είναι κάτι πολύ προσωπικό, ο κάθε άνθρωπος έχει τους δικούς του λόγους για τους οποίους βρίσκεται κάπου. Μπορεί να είναι καθαρά οικογενειακοί, λόγοι ασφάλειας, λόγοι ευμάρειας, εγώ είμαι εδώ γιατί βρήκα μία ασφάλεια σε δύσκολες περιόδους που περνούσα σ’ άλλα μέρη, με αποτέλεσμα να μπορέσω να κεντράρω λίγο περισσότερο και να συγκεντρωθώ σ’ αυτά που σκέφτομαι να κάνω και να τα βάλω μπρος σιγά σιγά.

Γιώτα Μπουρουλίτη:

Το επόμενο παιδί της πόλης, ο κ. Στάθης Καρυπίδης είναι ιδιοκτήτης μπαρ, ιδιοκτήτης δισκογραφικής εταιρείας, είναι πολυπράγμων.

 

Στάθης Καρυπίδης (B2 Bar, Blind Stitch Records):

Είμαι ο Στάθης, έχω ανοίξει ένα μπαράκι, το B2 στην κάθοδο, οι άνεργοι πρέπει να έρθουν να πιούνε ένα ποτό για να τους περάσει (σ.τ.σ. γελώντας). Πέρα απ’ την πλάκα δεν είχα ασχοληθεί καθόλου με την εστίαση, έχω κάνει σπουδές μουσικής τεχνολογίας, κινηματογράφου, ηχοληψίας, στην Αθήνα όλα αυτά και μετά από 12ετή παραμονή αναγκάστηκα για παρόμοιους λόγους με το Χάρη, για λόγους ασφάλειας, να αλλάξω τόπο διαμονής ώστε να συγκεντρωθώ και να μπορέσω να κάνω 2-3 πράγματα στο μέλλον.

Έχοντας εδώ και 4 χρόνια παραμονής στην πόλη, θα διαφωνήσω ότι δεν υπάρχει ασφάλεια, στην Αλεξανδρούπολη υπάρχει μεγαλύτερη ασφάλεια απ’ ότι υπάρχει σε πόλεις του κέντρου. Προφανώς είναι το ποσοστό των δημοσίων υπαλλήλων που έχουμε, έτσι νομίζω εγώ. Δηλαδή θεωρώ ότι στην πόλη δεν υπάρχει αυτό που υπάρχει σε άλλες πόλεις, στα μεγάλα κέντρα, ο κόσμος εδώ είναι πιο ήρεμος δηλαδή νομίζω η κρίση δε μας έχει χτυπήσει όσο έχει χτυπήσει άλλους.

Οι ήρωες σε αυτό το κομμάτι, σε αυτή την εποχή και σε έναν τέτοιο χώρο όπως είναι η Αλεξανδρούπολη είναι οι ιδιώτες. Είναι οι ελεύθεροι επαγγελματίες, αυτοί που προσπαθούν να κάνουν κάτι μόνοι τους έχοντας από κάτω κοινό οι οποίοι είναι εξασφαλισμένοι, αυτοί δεν τους ενδιαφέρει και πάρα πολύ ούτε να βοηθήσουν ούτε να καταλάβουν τον πόνο σου, το άγχος που τραβάς, και είναι κομματάκι δύσκολο, για την Μαρίνα πχ. που είναι αυτοδημιούργητη, να ελιχθούμε μέσα σε όλην αυτή την κατάσταση.

Όσον αφορά το χώρο της εστίασης με τον οποίο ασχολούμαι τα τελευταία 3 χρόνια, είναι τρομερά δύσκολο να ελιχθείς σε όλη αυτή την κατάσταση. Αναγκαζόμαστε κάθε μέρα οι ιδιοκτήτες καταστημάτων να βάζουμε άσσο στο μανίκι μας για να είμαστε ένα βήμα μπροστά στον καφέ, στο ποτό, στο φαγητό, κάθε μέρα βγαίνει κάτι καινούριο. Είναι πολύ δύσκολο, επίπονο και τρομακτικά κουραστικό και για κάποιον ο οποίος δεν του αρέσει, έχει ημερομηνία λήξης, θα κουραστεί κάποια στιγμή να το κάνει, η δουλειά είναι πάρα πολύ δύσκολη, απαιτεί πάρα πολύ χρόνο, τρώει σαββατοκύριακα, γιορτές, πρέπει να είσαι συνέχεια εκεί.

Ας αφήσουμε αυτό το κομμάτι, όσον αφορά την άλλη μου ιδιότητα, μπορεί να ακουστεί λίγο παράξενο αλλά όντως έχουμε δισκογραφική εταιρεία με βάση την Αλεξανδρούπολη, τυπώνουμε βινύλια, ακόμη το 2013. Αν θέλετε να πετύχετε κάτι στη ζωή σας, κοιτάξτε μέσα στον εαυτό σας και δείτε τι είναι αυτό που είστε καλοί, που σας αρέσει, εξειδικευτείτε πάνω σε αυτό και κυνηγήστε το. Αυτή είναι η μοναδική συνταγή της επιτυχίας, να κάντε αυτό που αγαπάτε, τίποτε άλλο.

Γιώτα Μπουρουλίτη:

Ευχαριστούμε Στάθη, θα υποδεχθούμε τον κ. Νασσίμ Σύριο. Ο Νασσίμ είναι πολλά χρόνια που ασχολείται με τον κλάδο που οι περισσότεροι νέοι θα θέλαν να ασχοληθούνε, ή ασχολούνται ήδη, την πληροφορική.

Έχεις περάσει από μεγάλες επιχειρήσεις, Νασσίμ, της περιοχής, θέλω να μοιραστείς μαζί μας δύο πράγματα, πώς γίνεται τόσοι πολλοί νέοι άνθρωποι να ασχολούνται με την πληροφορική και αν υπάρχει πεδίο να δουλεύουν όλοι αυτοί και όχι να λένε ότι δουλεύουν, και δεύτερον εσύ που είσαι νέος και οικογενειάρχης τι είναι αυτό που θεωρείς ότι αξίζει τον κόπο να κρατήσει ένας άνθρωπος στη δική μας τη γενιά και να μείνει στην Αλεξανδρούπολη;

 

Νασσίμ Σύριος (εμπορικός διευθυντής Δέλτα Τηλεόρασης):

Καλησπέρα κι από μένα. Είμαι ο Νασσίμ Σύριος, 38 χρονών, παντρεμένος με 2 παιδιά και έχω σπουδάσει πληροφορική. Αυτή τη στιγμή είμαι εμπορικός διευθυντής στη Δέλτα Τηλεόραση, σήμερα, αύριο δεν ξέρω. Νομίζω το ίδιο ισχύει για όλους όσοι είναι στον ιδιωτικό τομέα, έτσι δεν είναι; Τίποτε δεν είναι σίγουρο. Να ξεκινήσω λίγο από το παρελθόν.

Κάπου στα μέσα της δεκαετίας του 1990 είχα πάρει τηλέφωνο τον πατέρα μου και του είχα πει «πατέρα, αυτό το μήνα μη στείλεις το μηνιάτικο που μου στέλνεις πιστά κάθε μήνα», χωρίς καμία καθυστέρηση. Πρώτον γιατί είχα βρει δουλειές, και αυτές ήταν ικανές να με συντηρήσουνε. Είχα φουσκώσει από περηφάνια, ένιωθα πάρα πολύ όμορφα, είναι απερίγραπτο. Να πω την αλήθεια ότι γι’ αυτό τον μήνα, το Δεκέμβριο του ‘13, σκέφτομαι να αρχίσω να τα ζητάω λεφτά αναδρομικά γιατί έχω πολλούς απλήρωτους λογαριασμούς, ίσως και με τόκους.

Εργασιακά δοκιμάστηκα στον ιδιωτικό τομέα σε εταιρείες πληροφορικής, στην εκπαίδευση και έχω και μια μικρή ιδέα από το δημόσιο ως ωρομίσθιος στο δημόσιο. Μετά από 13 χρόνια στη Θεσσαλονίκη επέστρεψα στην Αλεξανδρούπολη, την πόλη που αγαπάω, τον τόπο που μεγάλωσα, ήταν ηθελημένη επιλογή καθότι αναζητούσα ποιότητα ζωής. Ωραία τα φοιτητικά χρόνια, όμως ήθελα να κάνω οικογένεια και έτσι και έκανα, παντρεύτηκα,  και με τη γέννηση του πρώτου μου παιδιού έμεινα άνεργος σαν μπόνους, το δώρο.

Είμαι άνθρωπος όμως που παίρνω το μειονέκτημα και προσπαθώ να το κάνω πλεονέκτημα. Τη δεδομένη στιγμή επένδυσα και λέω «θα αφιερώσω χρόνο στο μεγάλωμα του παιδιού μου». Είναι πολύ μεγάλη πολυτέλεια να το έχεις αυτό. Δεν το είδα ως χαμένο χρόνο, ίσα ίσα ήμουν πολύ τυχερός που το έκανα αυτό και μου λείπει, να πω την αλήθεια, μου λείπει πολύ.

Από κει και πέρα, πώς έπιασα δουλειά, πώς εργάστηκα. Η Αλεξανδρούπολη είναι μια μικρή επαρχιακή πόλη, πιστεύω πως κάποιος πρέπει να κουνήσει αρκετά την ουρά του για να βρει μια καλή δουλειά. Σ’ αυτά που μηχανεύτηκα κι επέλεξα να κάνω ήτανε αρκετές εθελοντικές εργασίες, ναι εθελοντισμός και να μην παρεξηγηθώ σε αυτό, δεν έκανα κάτι εθελοντικά με απώτερο σκοπό να πάρω μια δουλειά, απλά αυτές οι εθελοντικές πράξεις έγιναν αιτία και αφορμή πρώτον να γνωριστείς εργασιακά, κάποιος να δει δείγμα δουλειάς σου το οποίο δεν το ζήτησε αλλά βλέπει δείγμα απλήρωτης δουλειάς που μόνος σου επέλεξες να κάνεις, και γνωρίζεσαι και βλέπουν τη δουλειά σου κι έτσι έπιασα δουλειά. Αποτελεσματικό ήταν για μένα. Αυτό είναι μία πρώτη συμβουλή, το να έρθει κάποιος νέος για παράδειγμα στο δικό μου το γραφείο, και να μου πει: θέλω να μάθω τα μυστικά της δουλειάς, να κάτσω 15 μέρες από δίπλα να πάρω μια μαγιά, να δω τι γίνεται, τι προγράμματα δουλεύεις, τι συμπεριλαμβάνει το ημερήσιο πρόγραμμά σου, να δω τι μπορώ να μάθω από αυτό, αν είμαι κοντά στο να τα πλησιάσω, (αργότερα θα ‘ρθω στην εξειδίκευση που είπε ο κ. Τριανταφυλλίδης της οποίας είμαι μεγάλος φαν). Γενικά εθελοντισμός και κίνηση, εξωστρέφεια, το να γυρνάμε και να πίνουμε δύο εβδομάδες καφέδες έξω σίγουρα είναι κάτι, διασκεδαστικό, εγώ θα ήθελα να ξοδέψω μια μέρα με κάθε έναν από τους ομιλητές, να δω πώς είναι η εργασιακή μέρα τους (και όχι μόνο, μερικοί είναι φίλοι καλοί).

Ως γονέας, υποχρέωσή μου είναι αύριο να είμαι σε θέση να αναζητήσω μία θέση εργασίας σε περίπτωση που χάσω σήμερα τη δουλειά μου, για όλους είναι πιθανό αυτό,  αυτό σημαίνει ότι πρέπει να έχουμε μία κινητικότητα.

Εδώ τώρα θα αναφερθώ λίγο στην εξειδίκευση. Ωραία είναι τα πτυχία αλλά το θέμα είναι τι κάνουμε και πού φτάνουμε με έναρξη το πτυχίο. Προχωράμε. Πού; Γράφουμε ένα σωρό πράγματα στο βιογραφικό μας. Θα πω ένα πράγμα. Για το μήνα Δεκέμβριο μέρος της εργασίας μου είναι να εκδώσω 3 newsletters ενημερωτικά. Τη σήμερον ημέρα νομίζω ότι οι περισσότερες ιδιωτικές εταιρείες δεν έχουν την πολυτέλεια να εκδώσουν newsletter. Το θεωρούνε χαμένο χρόνο. Παρόλα αυτά είναι προστιθέμενη αξία και για την εταιρεία και για αυτόν που το φτιάχνει. Έρχομαι να ρωτήσω το εξής: ποιός μπορεί να φτιάξει ένα newsletter; Πώς μπορείς να το εμπλουτίσεις; Να το κάνεις να πετύχει; Να φτάσει σε αυτούς που πρέπει και να φέρει το αποτέλεσμα; Όλα αυτά είναι χαρακτηριστικά σε επίπεδο εξειδίκευσης.

Επίσης στον κλάδο της πληροφορικής αλλά και των μέσων μαζικής ενημέρωσης, κάποιοι δίαυλοι ψηφιακοί λειτουργούν πάρα πολύ καλά. Για παράδειγμα στην κοινωνική δικτύωση εγώ θέλω σοβαρή χρήση και τολμώ να πω ότι μου’ χει φέρει και αποτέλεσμα στη σημερινή μου εργασία. Η εξειδίκευση φωτογραφίζει ανθρώπινες λύσεις. Πρέπει να εντοπίσουμε τα πλεονεκτήματά μας και να τα ενισχύσουμε. Τα μειονεκτήματα ας τα διαφημίσουμε και στο κάτω κάτω της γραφής, άνθρωποι είμαστε.

Γιάννης Μπαράς (Μηχανικός Διαχείρισης Περιβάλλοντος, Χρυσωρυχεία Θράκης ΑΕ):

Καλησπέρα κι από μένα, last but not least θα πω. Τ’ όνομά μου είναι Γιάννης Μπαράς, είμαι μηχανικός περιβάλλοντος και πολιτικός μηχανικός με σπουδές στην Αγγλία.

Ν’ αρχίσω λίγο αντίστροφα, συγχαρητήρια για την εκδήλωση, είναι μια πολύ όμορφη παρέα και οφείλω να ομολογήσω ότι είμαι πολύ χαρούμενος για τους υπόλοιπους ομιλητές με την έννοια ότι ο καθένας έχει μια θετική ενέργεια να βγάλει, έχουμε πολλά κοινά, είμαι κι εγώ απ’ αυτή την πόλη, την αγαπάω, και νομίζω ότι όλοι μας βγάζουμε μία αγάπη γι’ αυτή την πόλη και μία προσπάθεια να δημιουργήσουμε εδώ πέρα. Έχουμε φύγει, έχουμε ξαναέρθει για διάφορους λόγους προσωπικούς, συμφωνώ με το φίλο Χάρη (σ.τ.σ. Ντώνια, σκηνοθέτη) ότι ο καθένας έχει τους λόγους του, κι εγώ την αγαπώ αυτή την πόλη και ήμουν σχεδόν 10 χρόνια στην Αγγλία για σπουδές, master, μετά εργασία, βρέθηκα πίσω εδώ και για την ώρα νομίζω ότι είμαι λίγο τυχερός γιατί έχω ακόμα δουλειά από τη στιγμή που γύρισα, χρειάζεται λίγη τύχη προφανώς και σ’ αυτό και ιδιαίτερα στο επάγγελμα του μηχανικού γιατί εκτός από τα γραφεία για να μπορείς να δουλεύεις σαν μηχανικός θα πρέπει να γίνονται έργα. Κι έτσι έχω κάνει κι εγώ, η πορεία μου εδώ πέρα, έχω δουλέψει σε έργα φυσικού αερίου και σαν μηχανικός περιβάλλοντος και σαν πολιτικός μηχανικός και εδώ και περίπου 4 ½ χρόνια δουλεύω στην εταιρεία Χρυσωρυχεία Θράκης, ένα ταμπού, ένα αμφιλεγόμενο θέμα.

Επιτρέψτε μου μία κουβέντα μόνο γι’ αυτό, μία πρόταση, ζητώ συγγνώμη θα σας χαλάσω τη διαμάχη, δεν υπάρχει διαμάχη για μένα, ένα έργο το κάνεις καλά ή δεν το κάνεις καλά. Είναι λίγο θλιβερό αυτό που συμβαίνει ότι έχουμε φίλους, συγγενείς που έχουνε μαλώσει, έχουν έλθει σε αντιπαραθέσεις και συνεχίζεται φυσικά αυτό, είναι πολύ ανθρώπινο, δυστυχώς, αλλά όπως είπα ένα έργο εφόσον υπάρχει έστω και ένα αντίστοιχο έργο στον κόσμο που λειτουργεί σωστά, τότε όλα τα άλλα είναι δικαιολογίες. Το να προτιμούν να βλέπουν κάποιο έργο που δεν πήγε καλά ή να πιστεύουμε πράγματα που ακούμε χωρίς να ξέρουμε οι ίδιοι περί τίνος πρόκειται.

Η δουλειά μου μέχρι τώρα στην παρούσα εταιρεία είχε να κάνει με το ρόλο μου, ως μηχανικός περιβάλλοντος, το να το ψάξω το θέμα πραγματικά εις βάθος, για το τι ακριβώς συμβαίνει σ’ ένα τέτοιο έργο, στο περιβάλλον, σε σχέση με το περιβάλλον κτλ, που είναι και ένα απ’ τα πιο καυτά ζητήματα και επιχειρήματα πάνω σε όλο αυτό το debate, επομένως και παράλληλα ασχολήθηκα τα πρώτα 3 ½ περίπου χρόνια και με την ενημέρωση, επαφή πάνω σε αυτό το θέμα με πολύ κόσμο από απλούς φίλους μέχρι θεσμικούς φορείς του τόπου, της περιφέρειας, της περιοχής, και έκανα πολύ ενδιαφέρουσες συνομιλίες, αντιπαραθέσεις, κτλ. Δεν ξέρω αν μπορώ να προσφέρω κάτι παραπάνω στην όλη κουβέντα.

Το επάγγελμά μου, τα πρώτα χρόνια που ασχολήθηκα με αυτό το επάγγελμα, ένα από τα πρώτα μου αφεντικά μου είχε πει την πολύ σοφή κουβέντα ότι «καλώς ήλθες στο επάγγελμα του τσιγγάνου», γιατί και αυτός έζησε και ζει ακόμα μία πορεία ακολουθώντας τα έργα εκεί που υπάρχουν, σαν μηχανικός. Είναι ένα σύνηθες πράγμα. Αυτό θα’ λεγα ότι είναι καλό και είναι τυχερός που ακόμη γίνονται έργα και ελπίζω να συνεχίσουν να γίνονται έργα στην περιοχή μας, υπάρχει μεγάλη ανάγκη.

Ένα έργο τεχνικό που αυτοί που δουλεύουν ως μηχανικοί, ως τεχνικοί, έχουν επαφή μ’ αυτό, δεν καταλαβαίνει ο κόσμος έξω ότι αυτό επηρεάζει και άλλα επαγγέλματα ή κι άλλα προστιθέμενα κέρδη και κινείται το χρήμα σε μια περιοχή, μεταφορές, προμήθειες, όλο αυτό είναι πραγματικά μεγάλο.

Είναι δύσκολη περίοδος, ελπίζω να γίνουν έργα, δεν ξέρω αν θα είναι τα χρυσωρυχεία, ας γίνουν άλλα έργα και ας μη γίνουν τα χρυσωρυχεία, δε με ενδιαφέρει ιδιαίτερα, μιλάω ειλικρινά, καλό είναι να βρίσκουμε δουλειές, εγώ στον τομέα μου για να μην φύγω κι εγώ, όπως πολλοί φίλοι μου, και με στεναχωρεί αυτό, αναγκαστήκαν για ένα ανάλογο επάγγελμα να φύγουν και αυτοί από την Αγγλία έχουν φτάσει και σε μέρη όπως η Αυστραλία ή οπουδήποτε, ή Γερμανία… Εν πάση περιπτώσει είναι αυτό που έλεγα πριν, το επάγγελμα του τσιγγάνου. Εάν δεν γίνουν έργα και δεν προχωρήσουν κάποια πράγματα τότε αν θέλει κάποιος να ακολουθήσει αυτό το επάγγελμα θα πρέπει να πάει εκεί που είναι τα έργα. Αυτά τα λίγα από μένα, δεν ξέρω αν μπορώ να προσφέρω κάτι παραπάνω στην όλη, να προτείνω κάτι μάλλον, οπότε κάνω πάσα το μικρόφωνο.

Γιώτα Μπουρουλίτη:

Θέλω να ρωτήσω πολλά μια που άνοιξες τη συζήτηση με τους μηχανικούς και για όλη αυτή την ιστορία με τα έργα, είναι εδώ μαζί μας η κ. Θεοδώρα Μαραγκόζη που έχει έρθει από μία άλλη χώρα να ζήσει στην Αλεξανδρούπολη.

Μέχρι τώρα ακούμε όλοι από μας να έχουμε φύγει από την Αλεξανδρούπολη και να πάμε σε κάποια άλλη χώρα είτε για σπουδές είτε για δουλειές. Πες μας Θοδώρα. Όχι πώς συγκρίνεις, πώς σου φάνηκε και πώς σου φαίνεται όλα αυτά τα χρόνια, είσαι πολλά χρόνια εδώ απ’ ότι ξέρω.

Θοδώρα Μαραγκόζη (πολιτικός μηχανικός):

Καλησπέρα κι από μένα, είμαι πολιτικός μηχανικός εν ώρα κρίσης, σημαντικό, δεύτερον είμαι γυναίκα σε ανδροκρατούμενο τομέα και τρίτο είμαι από ξένη χώρα. Καταλαβαίνετε ότι ξεκινάω με μειονέκτημα. Όμως παρ’ όλο αυτή την δυσκολία που αντιμετώπισα όλα αυτά τα χρόνια, δε θέλω να σταθώ στα δύσκολα και στα αρνητικά. Πιστεύω ότι άμα ο άνθρωπος είναι με αισιοδοξία, έτοιμος δηλαδή να ακολουθήσει το στόχο, όπως είπε ο Στάθης, βάζουμε ένα στόχο που τον ακολουθούμε, μπορούμε να πετύχουμε πολλά.

Και πιστεύω από μένα, μια λέξη κλειδί μπορώ να σας πω: αλληλεγγύη. Δηλαδή να πλουτίσουμε ο ένας τον άλλο. Όπως είπε και ο Γιάννης, προσφέροντας δουλειά, δηλαδή δημιουργώντας έργα, ο καθένας που ξεκινάει μια επιχείρηση προσφέρει θέσεις εργασίας για τον συμπολίτη μας.

Εκτός απ’ αυτό, αυτό που συμβαίνει αυτή τη στιγμή στην Ελλάδα το έχω βιώσει εγώ στο πετσί μου στη Βουλγαρία, από Βουλγαρία προέρχομαι. Μην αφήνετε την πατρίδα σας γιατί η πατρίδα είναι πολύ σημαντικό μέρος της ζωής μας και δεν το καταλαβαίνουμε όσο ζούμε εκεί. Εκεί μας στηρίζουν ακόμα και οι πέτρες, έτσι; Να το πούμε μεταφορικά. Ακούω κάθε μέρα ένας απ’ τους φίλους μας να φεύγει στο εξωτερικό. Δεν είναι παιδιά λύση αυτό, να φεύγει το ανθρώπινο δυναμικό στο εξωτερικό και να μένουν εδώ παππούδες να ερημώνει το τοπίο δεν είναι λύση. Κακά τα ψέματα η Ελλάδα είναι ονειρικό μέρος να ζήσεις. Με όλα τα δεδομένα, με τη γη, με τον ήλιο, με τη θάλασσα, όλα αυτά. Ας γυρίσουμε στη γη, στις ρίζες, γιατί εγώ την Ελλάδα την έχω αγαπήσει σαν μία δεύτερη πατρίδα μου. Παιδιά, μην αφήνετε την Ελλάδα, μη φεύγετε Γερμανίες, Σουηδίες, Ελβετίες, ξέρω ‘γω τι άλλο γιατί θα είστε μετανάστες μια ζωή, μια ζωή θα είστε ξένοι όσο και καλή δουλειά να είναι αυτή, η οικογένεια, η πατρίδα, οι ρίζες σας θα είναι κομμένες. Δηλαδή δεν θα υπάρχουνε αυτό που μας στηρίζει, η οικογένεια, η πίστη.

Να σας πω κάτι που έχω παρατηρήσει εδώ δεκατέσσερα χρόνια που ζω. Όταν ήρθα θαύμαζα το Ελληνικό πνεύμα, την καρδιά του έλληνα, δηλαδή πίστευε στον εαυτό του, τον πατριωτισμό που έχει. Σιγά σιγά βλέπω ότι με την πάροδο του χρόνου ο κόσμος σκύβει το κεφάλι, πέφτουν οι ώμοι, φεύγει το χαμόγελο από τα πρόσωπα, μη το αφήνετε αυτό το πράγμα, ελπίδα χρειάζεται, να πιστέψουμε στον εαυτό μας. Μπορούμε, μπορούμε, απλώς πρέπει να είμαστε λίγο πιο ευέλικτοι. Εντάξει, σπουδάσαμε, ο καθένας μας μπορεί να σπούδασε οτιδήποτε, όμως κοιτάμε τι μπορούμε να κάνουμε, τι μπορεί να προσφέρει μια ποιότητα ζωής στη ζωή μας. Αυτό από μένα, δε νομίζω ότι μπορώ να πω κάτι άλλο.

Γιώτα Μπουρουλίτη:

Βλέπω μπροστά μου τον Κώστα τον Ρηγόπουλο, τον έχουμε στην παρέα μας και μου έρχεται αυθόρμητα μία ερώτηση, αν και δε θα ήτανε στο πάνελ, θα μας την πεις, θα μας απαντήσεις όμως.

Είχες τη δυνατότητα να έρθεις σε επαφή με πάρα πολλούς νέους που αναζητούν εργασία. Ξέρω ότι σε όλες τις δουλειές που έχεις περάσει μέχρι τώρα ήταν το πόστο σου τέτοιο, είχες αυτή την αρμοδιότητα, βρέθηκες με πολλούς ανθρώπους, είδες πολλούς ανθρώπους που ψάχνουν για δουλειά.

Τι είναι αυτό που μπορείς να μας πεις για τους ανθρώπους που βρίσκονται εδώ, πού ειδικεύονται (όσο μπορείς να ξέρεις) και κυρίως τι είναι αυτό που σου έκανε εσένα εντύπωση, δηλαδή πώς μπορείς να μοιραστείς λιγάκι αυτή την εμπειρία σου;

Κώστας Ρηγόπουλος (διευθυντής προσωπικού Χρυσωρυχεία Θράκης Α.Ε.):

Καλησπέρα κι από μένα, καλώς ή κακώς, καλώς όταν μπορείς να το προσφέρεις, κακώς όταν δεν μπορείς, σε κάθε δουλειά που έκανα μέχρι στιγμής είχα να κάνω με τον τομέα των προσλήψεων. Και όπως είπε και ο Κώστας ο Τριανταφυλλίδης προηγουμένως, πατώντας σε δύο βάρκες, απ’ τη μια πλευρά του ανθρώπου που δραστηριοποιείται σε αυτή την περιοχή και από την άλλη έχοντας μια επαφή με το πανεπιστήμιο που πήρα το μάστερ στο εξωτερικό, σε διδακτορικό επίπεδο, έχω να πω κάτι πολύ ελπιδοφόρο. Ότι δεν έχουμε να ζηλέψουμε τίποτα, σε σχέση με τους ανθρώπους δηλαδή που συνεργάζομαι με την εταιρεία που είναι σήμερα, που είναι πολυεθνική, σε σχέση με τους ανθρώπους που βλέπω στο διδακτορικό μου που είναι διδακτορικοί φοιτητές απ’ όλη την Ευρώπη, και βλέποντας τους υποψηφίους και τα βιογραφικά που έρχονται στην εταιρεία μου, με την αυτοπεποίθηση που χρειάζεται να έχουμε παρά την κρίση, είμαι σίγουρος ότι μπορούμε εδώ να μείνουμε και να δημιουργήσουμε πράγματα. Δε θεωρώ κανένα παιδί το οποίο γεννήθηκε και μεγάλωσε στη Γερμανία και σπούδασε εκεί ότι είχε κάτι περισσότερο να προσφέρει ή να πει από τους ανθρώπους που είναι εδώ. Χαίρομαι πάρα πολύ για τα παιδιά του πάνελ, βασίζομαι και σ’ αυτό που είπε η Νατάσα και η Θεοδώρα προηγουμένως, αν φύγει η μεμψιμοιρία και πάρουμε τις ζωές μας στα χέρια μας, με παραδείγματα τα οποία είναι εξαιρετικά, όπως είναι του Χάρη του Ντώνια ή του Στάθη του Καρυπίδη, είμαι σίγουρος ότι μπορούμε να μείνουμε εδώ και να δημιουργήσουμε πράγματα. Χρειάζεται απλώς ελπίδα και ευκαιρίες σαν τη σημερινή, να μαζευόμαστε όλοι μαζί, να βλέπουμε ποιοί είμαστε και τι μπορούμε να κάνουμε. Δεν έχουμε να ζηλέψουμε τίποτε, ειλικρινά.

Γιώτα Μπουρουλίτη:

Θα κλείσουμε το πάνελ με τη μικρότερη της παρέας, έχει έρθει εδώ και λίγο καιρό από την Ιταλία; Αγγλία; Η Νίκη Μανάβη είναι αρχιτεκτόνισσα, του κλάδου, μόνο συγκριτικά θέλουμε να μας πεις, τι είναι αυτό που κάνουν οι υπόλοιποι άνεργοι στις υπόλοιπες πόλεις της Ευρώπης και τι είναι αυτό που κάνουμε εμείς εδώ.

Ανδρονίκη (Νίκη) Μανάβη (αρχιτεκτόνισσα):

Καλησπέρα, είμαι η Ανδρονίκη. Εγώ γύρισα για έναν άλλο τομέα, ότι υπήρχε ποιότητα στην Αλεξανδρούπολη παρόλο που δεν έχουμε δουλειές, έστω και ότι γινόταν υπήρχε ποιότητα σε αυτό που κάναμε, ενώ στο εξωτερικό υπήρχε μια βιασύνη, κάτι που το ‘κανες και δεν το ‘βλεπες. Στα μεγάλα τα γραφεία μπορεί οι μισθοί να ήταν πολύ καλοί αλλά γυρνούσες στο σπίτι και έλεγες «τι έκανα» ενώ εδώ θα κάνουμε με το Στάθη μια δουλειά, θα το νιώσω καλύτερα, θα πω ότι το’κανα εγώ και θα πάρω τη δημιουργικότητα τη δικιά μου. Γι’ αυτό γύρισα εγώ παρόλο που δεν υπάρχουνε δουλειές δεδομένες εδώ πέρα.

Να πω ότι στο εξωτερικό, που με ρώτησε η Γιώτα, υπάρχει κι εκεί ανεργία, έχω ζήσει και άνεργη να ψάχνω δουλειά στο εξωτερικό και σε γραφείο που δεν είχαμε δουλειές ανά διαστήματα, αλλά το αντιμετωπίζαμε πιο θετικά, κάναμε πράγματα εθελοντικά, όπως είπαμε και πριν, δημιουργούσαμε εκθέσεις, κάναμε ο ένας για τον άλλο κάποιες προτάσεις, αυτό το πράγμα που κάνουμε κι εμείς εδώ, όταν δεν υπάρχει εργασία μέσα από τη δημιουργικότητα να βρίσκουμε άλλες διεξόδους και στο μέλλον, σαν πλάνο, ίσως, με θετική ενέργεια να παίρνουμε τη δουλειά.

Γιώτα Μπουρουλίτη:

Ευχαριστούμε πάρα πολύ όλα τα παιδιά που πήραν μέρος απόψε, κρατάω κάποιες από τις λέξεις που ειπωθήκανε πολύ έντονα, η ασφάλεια, η ποιότητα ζωής που έχουμε εδώ στην Αλεξανδρούπολη, η ανάγκη για δικτύωση, για εξωστρέφεια, η ανάγκη για εξειδίκευση στους νέους ανθρώπους, η ανάγκη για θετική ενέργεια, όχι γκρίνια που έλεγε ο φίλος, η βασική ανάγκη για αλληλεγγύη, δεν κινείται τίποτε μόνοι μας, και σίγουρα να επιδιώξουμε όλοι μέσα από τον εθελοντισμό, όχι αυτόν τον εθελοντισμό που κακοποιείται κάθε βράδυ στις τηλεοράσεις και στα δελτία ειδήσεων, τον πραγματικό εθελοντισμό, να προωθήσουμε και τα καλά μας στοιχεία αλλά και να μπορέσουμε να βρούμε ο καθένας μαζί με τον άλλο, τον διπλανό πώς θα λύσουμε το πρόβλημα. Εύχομαι να ξαναγίνει μια τέτοια εκδήλωση.

Ανέκδοτο, πρόεδρε.

Τι λέει ένας άνεργος πτυχιούχος σε έναν πτυχιούχο που έχει δουλειά; Φέρε μου δύο φραπέ και ένα εσπρέσο διπλό και τα ρέστα δικά σου.

Θανάσης Λουκάς (πρόεδρος ΜΚΟ Πολιτεία Θράκης, αρχιτέκτονας μηχανικός):

Ωραίο το ανέκδοτο που είπατε, ευχαριστώ πολύ τους ανθρώπους που μίλησαν και είπαν πράγματα από τη ζωή τους που είχαν πάρα πολύ ενδιαφέρον, ειλικρινά τα ακούσαμε με μεγάλη προσοχή και δώσαμε σημασία σε όλα αυτά που είπαν γιατί μας ενδιαφέρουν κάθε μέρα. Κάθε μέρα εμείς αντιμετωπίζουμε αυτά τα προβλήματα, όπως και όλοι μας, ήταν μία εκδήλωση η οποία ήταν αφιερωμένη σε νέους, βέβαια καλέσαμε και μεγαλύτερους, δυο-τρεις ήρθαν, καλέσαμε και θεσμικούς, δεν ήρθε κανένας, ας ελπίσουμε να μας ακούσουν γενικότερα από άλλα μέσα μαζικής ενημέρωσης, ενδεχομένως, νομίζω ότι οι θεσμικοί πρέπει πλέον να τους ακούν τους νέους γιατί όπου να είναι θ’ αρχίσουν να τους αποζητούν και όταν θα φτάσουν οι μέρες των εκλογών θα τρέχουν από πίσω τους.

Δε θέλω να πω ότι οι νέοι φέρονται από εδώ και από εκεί, αλλά νομίζω ότι σήμερα ήταν μία εκδήλωση η οποία ήταν μοναδική για την πόλη μας, η αλήθεια είναι ότι προχθές που μιλούσα στη Δέλτα Τηλεόραση, όταν τελείωσα μου είπαν ότι τα τηλεφωνήματα που έκανε ο κόσμος ήταν από Ορεστιάδα, από Διδυμότειχο, και από άλλες πόλεις, από Κομοτηνή, ενδεχομένως να γίνει το ίδιο πράγμα κι εκεί. Εμείς σαν Πολιτεία αν μπορούμε να το κάνουμε θα το στηρίξουμε.

Από ‘δω και πέρα έχουμε δύο ανθρώπους που θα μας παίξουν μουσική και θα μας διασκεδάσουν και όσο κρατήσει. Ευχαριστούμε πολύ γι’ απόψε.

[Τέλος εκδήλωσης]

Ανεργία Πολιτεία Θράκης Χρυσωρυχεία