Αναρτήθηκε χθες Τρίτη 21/10/2014, σε blog θαυμαστών του, αναδημοσίευση συνέντευξης του κ. Νίκου Λυγερού στο περιοδικό Symbol του Δεκέμβρη του 2001. Διαβάζοντάς το προβληματίστηκα για άλλη μία φορά για το λόγο του, την έπαρση και την τάση αυτοπροβολής του…

Αν και θα είχα πολλά περισσότερα να πω για τα κείμενα και τα ποιήματά του που διαβάζω λόγω των συχνών αναδημοσιεύσεων σε τοπικά και μη μπλογκ, δε θα σχολιάσω πέρα από το ότι οι συχνές επισκέψεις του, οι ομιλίες του (εκτός από το ζεόλιθο, αγαπημένο θέμα των τελευταίων δύο χρόνων – από το Νοέμβρη του 2012 σύμφωνα με τις αναρτήσεις ομιλιών και εργασιών του στο lygeros.org) για κατεχόμενη (Ανατολική) Θράκη – μικρά, μεγάλα κατεχόμενα – και απελευθέρωση της Κωνσταντινούπολης, είναι τουλάχιστον περίεργες. Εξίσου περίεργο είναι το γεγονός ότι συμπολίτες μας τον ακούν με αφοσίωση όταν εισηγείται επί παντός θέματος, ενώ άλλοι τον ακολουθούν καταγράφοντας σε υπερβολικό βαθμό κάθε του βήμα, νεύμα, επίσκεψη, ομιλία…

Στο τέλος της ανάρτησης παραθέτω ενδιαφέρον καυστικό άρθρο της δημοσιογράφου κ. Μελαχροινής Μαρτίδου για τον κ. Νίκο Λυγερό που αναρτήθηκε το Δεκέμβρη του 2009 στην εφημερίδα “Ο Χρόνος” της Κομοτηνής αλλά αυτή τη στιγμή δεν είναι διαθέσιμο στην ιστοσελίδα της εφημερίδας, καθώς και σχόλιο αναγνώστη του ιστολόγιου του κ. Νίκου Σαραντάκου στο οποίο γίνεται αναφορά στις αναζητήσεις συναδέλφων του πανεπιστημιακών να τον εντοπίσουν ως μέλος ΔΕΠ στη Γαλλία (που άφηνε να εννοηθεί ότι ήταν)…

Διαβάστε και βγάλτε τα συμπεράσματά σας για την αινιγματική αυτή παρουσία του… υψηλότερου δείκτη ευφυίας IQ (189) στην Ελλάδα…

Συνέντευξη του Νίκου Λυγερού στο Symbol, 08/12/2001

Έχει δείκτη ευφυΐας 189 και μια συλλογή από διδακτορικούς τίτλους, μελέτες και θεατρικά έργα στο βιογραφικό του. Ενώ είναι μόλις 33 ετών. Η Αριάν Λαζαρίδου συνάντησε τον Νίκο Λυγερό, γνωρίζοντας ότι οι πιθανότητες να συναντήσει ξανά άτομο ανάλογης ευφυΐας είναι 1 στα 10.000.000.

Πολλές φορές στη ζωή μου έχω νιώσει έξυπνη και, εξίσου πολλές, βλαξ. Πριν από χρόνια, σε μια κρίση ανασφάλειας, έκανα ένα τεστ ευφυΐας. Ο βαθμός μου ήταν ικανοποιητικός, πήρα τα πάνω μου και ηρέμησα. Όταν είσαι, όμως, ο Νίκος Λυγερός τι γίνεται; Βρίσκομαι στο καφενείο του Εθνικού Κήπου και απέναντι μου κάθεται ο μοναδικός Έλληνας παγκοσμίως με δείκτη ευφυΐας 189 – όταν ο μέσος όρος των… κοινών ανθρώπων είναι 100.

Ο Λυγερός γεννήθηκε το 1968 στην Ελλάδα, ζει στα Γαλλία και είναι ερευνητής μαθηματικών (μεταξύ άλλων). Δεν ξέρω αν το έχετε νιώσει κι εσείς, αλλά εγώ αρκετές φορές στη ζωή μου θα προτιμούσα να μη «βλέπω» μερικά πράγματα γύρω μου, για να μην πληγώνομαι. Εκείνος, άραγε, πως νιώθει; Πως είναι όταν παρατηρείς και καταλαβαίνεις τα πάντα; Σε τόσο υψηλούς δείκτες, η νοημοσύνη απλουστεύει τη ζωή ή χειροτερεύει τα πράγματα; Πως είναι η ζωή από την οπτική του – που όμως περιλαμβάνει όλες τις οπτικές γωνίες μας; Θέλω να τον ρωτήσω πολλά, καθότι η πιθανότητα να ξανασυναντήσω έναν άνθρωπο με τέτοιο βαθμό ευφυΐας μέχρι να πεθάνω, είναι στατιστικά μηδενική. Αρκετά, όμως, με τον πρόλογο. Νομίζω πως μπήκατε στο κλίμα και είναι κρίμα να πετιούνται λέξεις, όταν μπορούμε όλοι μας να μάθουμε ένα σωρό πράγματα που, έως τώρα, δεν είχαν περάσει καν απ’ το μυαλό μας.

Δημοσιογράφος: Κύριε Λυγερέ, πως ήταν η παιδική σας ζωή;

Νίκος Λυγερός: Για ‘μένα δεν υπήρξε παιδική ηλικία. Για ‘μένα υπάρχει μόνο η περίοδος του αν σκέφτεσαι ή όχι – εφόσον σκέφτεσαι, είσαι ενήλικας.

Δημοσιογράφος: Όταν, όμως, είσαι μικρός δεν έχεις υποχρεώσεις…

Νίκος Λυγερός: Εγώ πάντοτε είχα υποχρεώσεις.

Δημοσιογράφος: Τι υποχρεώσεις μπορεί να έχει ένα μικρό παιδί;

Νίκος Λυγερός: Πρέπει να οργανώνει τα παιχνίδια των άλλων.

Δημοσιογράφος: Ακούγεται μοναχικό… Συνήθως τα παιδιά παίζουν.

Νίκος Λυγερός: Εγώ μετα-παίζω. Για παράδειγμα, ο γονιός που βλέπει το παιδί του να παίζει ποδόσφαιρο μένει απ’ έξω;

Δημοσιογράφος: Μα μιλάμε για ένα μικρό παιδί. (Μου είπε, όμως, πως δεν ήταν ποτέ παιδί…) Σε ποια ηλικία παίζατε σκάκι;

Νίκος Λυγερός: Δύο χρονών

Δημοσιογράφος: Πως γίνεται αυτό; Πως το εξηγείτε;

Νίκος Λυγερός: Πώς εξηγείται ότι δεν διαβάζουμε τίποτα σε ηλικία δύο ετών, ενώ έχουμε ήδη εγκέφαλο;

Δημοσιογράφος: Κάπου είχα διαβάσει ότι τα παιδιά, στα πρώτα χρόνια της ζωής τους, έχουν πολύ ανοιχτό μυαλό το οποίο, με τις περιορισμένες πληροφορίες που του δίνουμε, σιγά σιγά «κλείνει». (Γνέφει καταφατικά.) Θυμάμαι, όμως, και τον αντίλογο που έλεγε πως, αν του δώσεις τις πληροφορίες που του αντιστοιχούν, το παιδί θα αντιληφθεί πολύ γρήγορα τη σοβαρότητα της ζωής και μπορεί να επιβαρυνθεί ο ψυχισμός του. Συμφωνείτε;

Νίκος Λυγερός: Απολύτως.

Δημοσιογράφος: Άρα η ευφυΐα είναι βάρος;

Νίκος Λυγερός: Μεγάλο.

Δημοσιογράφος: Μπορεί να είναι ελαφρύ το IQ;

Νίκος Λυγερός: Όχι. Είναι σαν να ρωτάς τον Άτλαντα αν είναι ελαφριά η Γη.

Δημοσιογράφος: Την ευφυΐα σας τη βιώνετε ως χάρισμα και δώρο ή ως υποχρέωση και βάρος;

Νίκος Λυγερός: Νιώθω το βάρος της ευθύνης. Ο Ντοστογιέφσκι έλεγε πως έχουμε ευθύνη για όλους και για όλα.

Δημοσιογράφος: Δηλαδή, ζείτε συνειδητά;

Νίκος Λυγερός: Ναι, εντελώς.

Δημοσιογράφος: Εφόσον έχετε φτάσει, λοιπόν, σ’ αυτό το σημείο, πως τα πάτε με τη ματαιότητα;

Νίκος Λυγερός: Ο Δημόκριτος έλεγε ότι τα πάντα είναι θέμα ανάγκης και τύχης. Δέχομαι πως υπάρχει τύχη, άρα η νοημοσύνη είναι αναγκαία. Η ματαιότητα υπάρχει μόνο σε μια ζωή που δεν είναι συνειδητή. Είναι σπουδαία η ερμηνεία του Αλμπέρ Καμί για το μύθο του Σίσυφου (που τον καταράστηκαν οι θεοί να κουβαλά ένα βράχο στην κορυφή μιας πλαγιάς και, κάθε φορά που έφτανε εκεί, ο βράχος ξανακυλούσε και το μαρτύριο ξανάρχιζε). Είπε, λοιπόν, ο Καμί: «Το καλό που έχει αυτός ο άνθρωπος με το κακούργημα που του έκαναν οι θεοί είναι ότι καταλαβαίνει πως η ζωή είναι μάταιη και έτσι είναι ελεύθερος». Όποιος νοιώθει ότι κάνει κάτι σπουδαίο δεν είναι ελεύθερος, γιατί προσπαθεί να το κάνει. Έχοντας αντιληφθεί τη ματαιότητα, απελευθερώνεται και, ελεύθερος πια, γίνεται άνθρωπος.

Δημοσιογράφος: Πιστεύετε ότι υπάρχει συνείδηση ή ανήκετε σ’ αυτούς που πιστεύουν ότι «ψυχή» είναι ο εγκέφαλος μας;

Νίκος Λυγερός: Η πολυπλοκότητα του εγκεφάλου δημιουργεί τη σκέψη, κι αυτή η σκέψη είναι η συνείδηση – η σκέψη που σκέφτεται πάνω στη σκέψη.

Δημοσιογράφος: Να σας ρωτήσω αν πιστεύετε στη μετεμψύχωση;

Νίκος Λυγερός: Αν υποθέσουμε πως η συνείδηση είναι πράγματι η πολυπλοκότητα του εγκεφάλου, αυτό τι σημαίνει; Ένα περίφημο γιαπωνέζικο κοάνι λέει: «Τι είμαστε ανάμεσα σε δυο σκέψεις;». Σ’ αυτό απαντώ πως δεν είμαστε τίποτα. Je pense, donc je suis (σκέφτομαι, άρα υπάρχω), έλεγε ο Descartes, κι εγώ συμπληρώνω: Je pense, je souffre, donc je suis (σκέφτομαι, υποφέρω, άρα υπάρχω).

Δημοσιογράφος: Μέσα από τα τεστ, τους δείκτες, και τις εταιρείες τι αναζητάει κανείς;

Νίκος Λυγερός: Αναζητείς τους άλλους που είναι όπως εσύ μέσω πιθανοτήτων. Η ζωή είναι πεπερασμένη – ξέρεις πόσα χρόνια θα ζήσεις, άρα πρέπει να σκεφτείς πόσο χρόνο έχεις για να βρεις κι άλλους ανθρώπους σαν εσένα.

Δημοσιογράφος: Κι αυτός ήταν ο δικός σας τρόπος;

Νίκος Λυγερός: Είναι ο μόνος, δεν υπάρχει άλλος. Όταν αναφερόμαστε σε IQ 176 ή 189, μιλάμε, σύμφωνα με το νόμο των πιθανοτήτων, για έναν άνθρωπο στα δέκα, στα δεκαπέντε, στα εκατό εκατομμύρια… (Ο Αϊνστάιν είχε δείκτη νοημοσύνης 164) Όταν ένας τέτοιος άνθρωπος πεθαίνει, πόσους ανθρώπους όμοιους μ’ εκείνον νομίζετε πως θα έχει συναντήσει στη ζωή του; Το πολύ μερικές χιλιάδες. (Χαμογελά) Πρέπει να έχει και καλή μνήμη.

Δημοσιογράφος: Οι γονείς σας τι δουλειά έκαναν;

Νίκος Λυγερός: Ο πατέρας μου ήταν χημικός και η μητέρα μου φιλόλογος.

Δημοσιογράφος: Η ιδιοφυΐα κληρονομείται; Κι αν ναι, θα θέλατε να την κληρονομήσουν τα παιδιά σας;

Νίκος Λυγερός: Η ιδιοφυΐα είναι κατά 80% κληρονομική. Ο παππούς μου, ενώ είχε βγάλει μόνο το γυμνάσιο, ήταν στοχαστής. (Μου διηγείται για τον παππού του μια αλτρουιστική ιστορία, αλλά μου ζητάει να μην τη δημοσιεύσω, γιατί ο παππούς του έχει πεθάνει. Του απαντώ πως είναι γλυκιά και πως θα είναι καλό για τον ίδιο να αναφερθεί, διότι κινδυνεύει να φανεί επηρμένος. «Αυτήν την εντύπωση σας έδωσα; Δεν πειράζει, βλέπουμε μόνον ό,τι καταλαβαίνουμε».)

Δημοσιογράφος: Η ζωή είναι σκληρή… (Με διακόπτει)

Νίκος Λυγερός: Όχι! Η ζωή είναι δώρο.

Δημοσιογράφος: Αυτό που έγινε στην Αμερική ήταν μέρος της ζωής, σωστά; (Συμφωνεί) Αυτό που συνέβη εκεί πως θα το ονομάζατε;

Νίκος Λυγερός: Κακή χρήση της νοημοσύνης. Δεν ήταν ανάγκη να σκοτωθούν αθώοι για να επιτευχθεί οποιοσδήποτε σκοπός. Αν θέλω να δείξω τη δύναμη μου, μπορώ να το κάνω είτε χτυπώντας κάποιον είτε χτυπώντας ένα ξύλο. Δεν σκοτώνουμε ανθρώπους, σκοτώνουμε σύμβολα. Δεν χρειάζεται να χυθεί αίμα.

Δημοσιογράφος: Ποια είναι η λογική ενός απελπισμένου ανθρώπου;

Νίκος Λυγερός: Δεν υπάρχει λογική στην απελπισία – έχει χαθεί. Γι’ αυτό το να μην ελπίζεις σε κάτι, δε σημαίνει πως νιώθεις απελπισία. Είναι στη φράση του Καζαντζάκη «Δεν ελπίζω τίποτα, δεν φοβάμαι τίποτα, είμαι ελεύθερος».

Δημοσιογράφος: Οι απελπισμένοι δεν έχουν λογική. Οι τρελοί;

Νίκος Λυγερός: Θα μπορούσα να απαντήσω με τη θεωρία του Μισέλ Φουκό. Πως χαρακτηρίζετε κάποιον τρελό;

Πηγή: lygeros.org και Νίκος Λυγερός Ποίηση και Λόγοι

==================

Άρθρο της Μελαχροινής Μαρτίδου
στην εφημερίδα “Ο Χρόνος” στις 28/10/2009
(η συγκεκριμένη ανάρτηση έχει αφαιρεθεί
από την ιστοσελίδα του Χρόνου)

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΖΕΙ Η ΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΔΗΜΟΚΡΙΤΕΙΟΥ

Δεν μας γυρνά την πλάτη ο Λυγερός Εμείς τον διώξαμε με την συμπεριφορά μας

28.10.2009

Ο εμβριθής πολυεπιστήμων δεν… κρίθηκε ικανός να παραμείνει ως επισκέπτης καθηγητής στο Τμήμα των Παιδαγωγικών.

Χάνει η Θράκη ένα μεγάλο σύμμαχο κι ένα υπερασπιστή των απόψεών της, ενώ το μουσείο Καραθεοδωρή θα είχε ολοκληρώσει χάρις στη διαρκή παρουσία του την αξιοποίηση του έργου του ιδιοφυούς μαθηματικού.

Να βρεθεί άμεσα τρόπος παραμονής κι αξιοποίησής του στην Θράκη.

…Ο Νίκος Λυγερός νοιώθει τον εαυτό του αφιερωμένο στην ανθρωπότητα, τον απασχολεί το Ποντιακό, το Κυπριακό, το Αρμενικό, το Κουρδικό, ήταν αυτός που διάβασε το σχέδιο Ανάν των 10.000 σελίδων και εντόπισε επ΄ ακριβώς τις αντιφάσεις και συνέταξε μια έκθεση μονοψήφιων σελίδων καταγράφοντας αυτές τις αντιφάσεις, την οποία παρέδωσε στον πρόεδρο της Κύπρου κ. Παπαδόπουλο απ’ όπου φαινόταν ότι θα ερχόταν η απόρριψή της.

…Στην επιστημονική του δράση τον συγκρίνω μ΄ ένα σύγχρονο Δημόκριτο, όπου ο Δημόκριτος ο Αβδηρίτης ήταν ένας επιστήμων είχε γυρίσει όλα τα γνωστά πανεπιστήμια της εποχής του είχε φθάσει μέχρι το ιερατείο των Περσών, την Πλατωνική σχολή είχε μια σφαιρική γνώση, ήταν ο επιστήμων των πάντων. Με το Νίκο Λυγερό αισθάνεσαι αυτό το πράγμα. Είσαι σε μια δεξίωση μαζί του και κάνει διάλεξη για το πώς γίνεται η διάκριση της υψηλής ποιότητας του οίνου, σε ένα μοναστήρι μιλά για την βυζαντινή αγιογραφία και τις διαφορές των διάφορων σχολών, ενώ τώρα κάνει εκθέσεις σε όλη την Ελλάδα για το έργο του Βαν Γκονγκ. Έχει ζωγραφίσει το έργο του και ήθελε να δει την δυσκολία που συνάντησε στην σύνθεση των χρωμάτων όπως όταν υπάρχει μια καρέκλα στον πίνακα να δει πώς ήταν η στερεομετρία της, η προβολή της, ποιες δυσκολίες. Επίσης διδάσκει στην σχολή εθνικής Άμυνας στρατηγική νοημοσύνη, καταστολή τρομοκρατίας. Έχει την δραστηριότητά του στο πανεπιστήμιο της Λυόν, όπου η ανακάλυψή του το 1996 είναι η μοναδική που καταγράφεται ως «ρεκόρ στην θεωρία των αριθμών» και κρατά από τότε που είναι πολλά χρόνια μέχρι σήμερα χωρίς να καταρριφθεί από άλλο επιστήμονα. Δικά του δεκάδες βιβλία, θεατρικά έργα, ειδικές μελέτες γλωσσολογίας και άλλων επιστημών

Το ερώτημα πως καταδεχόταν ένας τεράστιος επιστήμονας του μεγέθους του Νίκου Λυγερού να είναι παρόν σχεδόν κάθε εβδομάδα ως επισκέπτης καθηγητής στο ακριτικό μας πανεπιστήμιο στην Θράκη, όταν η αποζημίωση που έπαιρνε μόλις και κάλυπτε τα έξοδα των μετακινήσεών του, απαντήθηκε με την δική του στάση εμμονής να είναι στην περιοχή στην οποία με κάποιες προϋποθέσεις θα μπορούσε να την επιλέξει και για μόνιμη κατοικία. Ο κ. Λυγερός δίδασκε με βάση το προεδρικό διάταγμα το 407, όπου κάθε εξάμηνο ανανεωνόταν η σύμβαση συνεργασίας με το ΔΠΘ. Όταν όμως προέκυψε το θέμα το πανεπιστήμιο μας που κάθε τόσο παίρνει ξένους επιστήμονες και τους εντάσσει στους φίλους και επιτίμους καθηγητές δεν ανανέωσε την σύμβαση συνεργασίας με τον κ. Λυγερό, ενώ θα έπρεπε για χίλιους δύο λόγους να προχωρήσει στην πιο ουσιαστική διασύνδεσή του κάνοντάς τον τακτικό καθηγητή και μάλιστα στην Πολυτεχνική σχολή. Ένας τεράστιος Λυγερός έμεινε ξαφνικά στα αζήτητα του πανεπιστημίου Θράκης, αφού ξαφνικά το Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο έγινε τόσο …μεγάλο που ο Νίκος Λυγερός φαντάζει μικρός…

«Αυτή η ιστορία ξέρετε πόσες φορές έχει γίνει με πολύ μεγάλους επιστήμονες στην Ελλάδα γι’ αυτό πραγματικά θλίβομαι με όσα βλέπω», θα μας πει ένας επιστήθιος φίλος του ο Σάκης Λιπορδέζης, διευθυντής του Μουσείου Καραθεοδωρή, που ήταν καλεσμένος του «Χ», εξωτερικεύοντας τις σκέψεις του για την πίκρα που ένοιωσε με την στάση αυτή των ακαδημαϊκών μας δασκάλων, απέναντι σε μια προσωπικότητα των επιστημών που μας άπλωσε πολλές φορές, κάνοντας να νοιώσουμε το μεγαλείο της ψυχής και της γνώσης του όσο μπορούσαμε να το κατανοήσουμε.

«Όσες φορές πήγαινα για διαλέξεις με τον Νίκο κάθε φορά με δικά τους έξοδα έβλεπα ένα τσούρμο μαθητές του να τον ακολουθούν και πραγματικά το ζήλευα αυτό ως δάσκαλος. Έλεγα πως τον ακολουθούν σε όποια πόλη πάμε κι έρχονται από πίσω τόσοι νέοι άνθρωποι αφού ήταν μαγικός ο τρόπος που επικοινωνούσε μαζί τους ώρες ολόκληρες μεταδίδοντάς τους πράγματα.

Το πανεπιστήμιο Θράκης όμως του γύρισε την πλάτη… οι ψήφοι κάποιων ανθρώπων ήταν καθοριστικοί γι’ αυτό. Ενώ λένε ότι η επιλογή γίνεται με βάση το επιστημονικό έργο, τις δημοσιεύσεις και την βιβλιογραφία.

-Εδώ πράγματι κάποιος γελά με την αιτιολογία αφού πιο βαρύ βιογραφικό είτε σε δημοσιεύσεις σε επιστημονικές ανακαλύψεις δεν θα μπορούσε να έχει κανένας άλλος. Ο Νίκος Λυγερός είναι ο άνθρωπος που μπορεί να απαντά για όλα και σε πολλά επίπεδα και σε διαφορετικές επιστήμες. Η επαφή με το Δημοκρίτειο ήταν ουσιαστική, δεν ήταν βασισμένη σε οικονομική σχέση. Κάθε φορά που ερχόταν κάναμε κάποιες μελέτες, μεταφράσεις για το μουσείο, από τα χιλιάδες χύμα χειρόγραφα του Κων. Καραθεοδωρή που είχαμε τα έβαλε μια σειρά με επεξηγηματικές ετικέτες, έκανε τις μεταφράσεις των χειρογράφων, κι έτσι έχουμε μια αξιοπρεπή ξενάγηση. Ο ίδιος θα μετέφραζε ολοκληρωμένα το έργο του Καραθεοδωρή κι αντί να τον έχουμε ήδη αξιοποιήσει και σε μια θέση τακτικού καθηγητή τον αποπέμψαμε! Αυτό είναι κάτι που το συναντώ διαρκώς στην έρευνα που κάνω όπου έχω δει Ελληνόπουλα στο εξωτερικό να μεγαλουργούν, ενώ εδώ απαξιώθηκαν. Θα σας μιλούσα για τον Γρηγόρη Λεοντιάδη που ήταν επί έξι μήνες απλός λέκτορας και στην Καλιφόρνια είναι το νούμερο τρία ως γαστρεντερολόγος στον κόσμο, ενώ τώρα βρίσκεται σε έδρα στο πανεπιστήμιο του Καναδά, για τον Θόδωρο Κωφίδη επίσης και τόσα άλλα παραδείγματα.
Με το θέμα που έχει προκύψει, ειλικρινά εμείς θλιβόμαστε και ντρεπόμαστε σαν άνθρωποι της περιοχής κ. Λιπορδέζη, ήθελα λίγο να μας δώσετε το στίγμα της μεγαθυμίας του Νίκου Λυγερού, ο οποίος και την επιστημονική του ανακάλυψη που έκανε την χρέωσε, την ταύτισε, με το πανεπιστήμιο Θράκης.
-Η μεγαθυμία του Νίκου Λυγερού πραγματικά με είχε εντυπωσιάσει ως φίλο του, γιατί είναι πρωτόγνωρη για τα επιστημονικά δεδομένα του μεγέθους αυτού αποτυπώνεται από τον χαρακτήρα, την ανθρωπιά, την σεμνότητα, την ταπεινότητά του. Ποτέ ο Νίκος Λυγερός δεν προσπάθησε να διεισδύσει σε αξιώματα και τίτλους, σας το λέω με κάθε ειλικρίνεια και βεβαιότητα. Εν τούτοις θα το δούμε αυτό το πράγμα και κατά την διάρκεια της παραμονής του στο Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο, από την αγάπη του για τον τόπο αυτό, για την Θράκη, που την αγαπά και την πονά. Οι μαθηματικές του ανακαλύψεις που έκανε καταμετρώντας τις Αβελιανές ομάδες τρίτης τάξεως που δεν είχαν καταμετρηθεί από το 1220 και βρέθηκαν κάπου 83.000, είναι καταγεγραμμένες στο Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο, Τhesaurus in Dimokriteious. Αυτό και μόνο δείχνει την μεγαθυμία του Νίκου Λυγερού, την αγάπη για την Θράκη μας.

Και ήταν μόνο επισκέπτης καθηγητής;

-Βεβαίως απλός επισκέπτης καθηγητής και όσο και αν δεν το φαντάζονται οι συμπολίτες μας ο Νίκος Λυγερός είχε την διάθεση, ακόμα και αν γινόταν, που έπρεπε κατ’ εμέ να γίνει τακτικός καθηγητής, να μείνει και να είναι πολίτης της Θράκης, να μεταφράσει όλο το έργο του Καραθεοδωρή στην ελληνική, που θα γινόταν για πρώτη φορά. Τον Νίκο Λυγερό τον οποίο γνώρισα από εσάς και σας είμαι πολύ ευγνώμων γι’ αυτό σε όλη μου την ζωή και αυτό το λέω γιατί το πτυχίο που είχα βγάλει μέχρι την ημέρα που γνώρισα τον Λυγερό είναι πολύ μικρότερο, από το πτυχίο που σπούδασα κοντά στον Νίκο Λυγερό, δηλαδή αυτά που έμαθα μετά από την γνωριμία μου με τον Νίκο Λυγερό είναι πολύ περισσότερα και αριθμούνται τα τελευταία έξη χρόνια. Θα γίνονταν λοιπόν σπουδαία πράγματα. Θα πρέπει να πω πως ό,τι έγινε στο μουσείο οφείλεται σε αυτόν, δεν είχαμε εμείς την δυνατότητα, αλλά και πριν την γνωριμία με τον Νίκο Λυγερό ήδη με είχαν απογοητεύσει καθηγητές πανεπιστημίων στα υπόλοιπα πανεπιστήμια της Ελλάδος λέγοντας: «Μην ακουμπάς το έργο του Καραθεοδωρή», «είναι πάρα πολύ υψηλού επιπέδου δεν μπορούμε ούτε εμείς, εσύ θα το ακουμπήσεις, ένας απλός», εγώ βέβαια δεν έλεγα ότι θα το ακουμπήσω, αλλά έλεγα να βρω ανθρώπους που το κατέχουν και να βοηθήσουν και έλεγαν αδύνατον κι έρχεται ο Νίκος Λυγερός, που μου τα δείχνει όλα τόσο απλά, τόσο ωραία σαν να ήταν μαθηματικά του λυκείου. Τόσο απλά μας τα παρουσίασε, γιατί είναι τεράστιος, γιατί είναι προικισμένος με αυτά και έπεσε με τα μούτρα σε αυτή την υπόθεση και ότι κάναμε το κάναμε παρέα και οφείλεται σε αυτόν, αλλιώς το μουσείο θα ήταν ένα νεκρό εκθετήριο σημειώσεων, χειρογράφων και βιβλίων χωρίς να μπορούμε να σας πούμε τι είναι αυτό που κοιτάτε. Τώρα ακόμα και στα παιδιά εξηγώ τι είναι το καθένα και τι σημασία έχει, αυτά τα πράγματα τώρα πώς να τα αντέξω εγώ όταν δέχομαι ένα τηλέφωνο «Σάκη σήμερα ψήφισαν στο Δημοκρίτειο και οι ψήφοι είναι κατά …» Αυτή την περίοδο ετοίμαζε με τα παιδιά μεταπτυχιακές εργασίες πάνω στο έργο του Καραθεοδωρή, όλα αυτά θα ήταν κτήματα δικά μας, οι εργασίες αυτές.

Τώρα πιστεύετε ότι αποκόβεται ο Νίκος Λυγερός;

-Τώρα το μόνο που απομένει να μπορέσει εδώ ο τόπος μας, η πόλη μας, κάτι που το ξέρετε και το έχουμε ξανασυζητήσει και το έχουμε δουλέψει, να γίνει ένα ινστιτούτο Καραθεοδωρή, ένα Κέντρο Ερευνών και να δώσουμε σε αυτό τον άνθρωπο μια θέση να το διευθύνει, να συνεργαστεί παγκοσμίως με άλλους και να μείνουν όλα τα αποτελέσματα αυτής της έρευνας εδώ, αυτό απέμεινε». Ας επικεντρώσουμε εκεί την προσπάθειά μας.

Μελαχροινή Μαρτίδου

==================

(από συζήτηση σε ανάρτηση του κ. Νίκου Σαραντάκου
για τη δασκάλα του Μεγάλου Δερείου κ. Νικοπούλου
στην οποία αναφέρεται και επιστολή της
Μαρίας Γκουγκουσκίδου στον κ. Χαρδαβέλλα)

17.10.2010

Περί Λυγερού:

α) Η Μελαχροινή Μαρτίδου (φίλη της ΧΝ και συγγραφέας των μισών τουλάχιστον άρθρων του Χρόνου για πάρτη της, παρούσα στον αστείο προπηλακισμό του Ντεντέ, γράφουσα την ατάκα για τα “άπταιστα μειονοτικά” κλπ. – νομίζω Στάζυμπε πως έκανα πλήρη κάλυψη του θέματος) είχε γράψει ένα αστείο κομμάτι εδώ:
https://www.xronos.gr/detail.php?ID=49953

Το οποίο αναδημοσιεύτηκε ευρέως στον “πατριωτικό” χώρο.

Τώρα υπόψη πως θέση 407 δε ξέρω και κανένα μέλος ΔΕΠ ξένου πανεπιστημίου να καταδέχεται να την πάρει παρεκτός αν είναι παντελώς απελπισμένο να γυρίσει Ελλάδα και δέχεται τους όρους εργασίας (απλήρωτη και για πάνω από χρόνο πολλές φορές) του 407. Ο Λυγερός αφήνει την εντύπωση πως είναι μέλος ΔΕΠ στη Λυών 1 και ίσως να είναι αλλά δεν τον βρίσκω παρά το μεγάλο ψάξιμο παρά σε μια παλιά και πλέον ξεκολλημένη από τις άλλες σελίδα ενός από τους συνεργάτες του ως μη-μόνιμο προσωπικό. Από πότε υπάρχει αυτή η σελίδα δε γνωρίζω αλλά δεν είναι πρόσφατη γιατί οι σύνδεσμοι είναι οι περισσότεροι νεκροί.

https://math.univ-lyon1.fr/~mizony/theme.html

Στις πρόσφατες λίστες ΔΕΠ δεν καταγράφεται ενώ το 2004 καταγράφεται ως postdoc

https://ufr-mathematiques.univ-lyon1.fr/unite/annuaire/Annuaire-UFR.html

και δεν υπάρχει στη λίστα 2005-2006

https://ufr-mathematiques.univ-lyon1.fr/unite/annuaire/Annuaire-UFR-MATHS.pdf

Επιστημονικό έργο έχει (και κάποια ρεκόρ για πρώτους αριθμούς) αλλά δε μιλάμε για εκατοντάδες δημοσιεύσεις. Ίσως και να εξηγείται έτσι γιατί δεν του ανανεώθηκε η 407 – για το θέμα αυτό βέβαια αντιδεοντολογικότατα δε ρώτησε η Μ.Μ. το Δημοκρίτειο.

Δε μ’ αρέσει καθόλου να κακολογώ συνάδελφο αλλά αυτή η αυτοπροβολή είναι αντιαισθητικότατη.

==================

Εμείς στη Θράκη (Ν. Λυγερός)

Εμείς στη Θράκη
δεν θα περιμένουμε
κανένα καθυστερημένο
θα συνεχίσουμε
το αναγκαίο έργο
κι όταν θα είμαστε
σε φάση ετοιμότητας
θα χτυπήσουμε
δυνατά τις καμπάνες
γιατί ξέρουμε τον ήχο τους
και στα κατεχόμενα
και δεν μας απασχολούν
τα τοπικά εμπόδια
γιατί τρώμε ήδη
βυζαντινό ψωμί
και δεν αφήνουμε
ούτε ψίχουλα
να πέσουν κάτω
γιατί κάθε ψηφίδα
είναι απαραίτητη
για το ψηφιδωτό
της ελευθερίας.

Πηγή: https://www.lygeros.org/articles?n=17204&l=gr

https://www.youtube.com/watch?v=rLdInFC9XZg

Βίντεο Δημοσιεύματα Εφημερίδα Ο Χρόνος Νίκος Λυγερός