[…] Σε άλλα νέα τώρα, σε τούτη δω την πόλη που παλιά ήταν ένα ψαροχώρι και τώρα πρωτεύουσα δεν είμαστε τίποτις βλάχοι δευτερότριτοι. Έχουμε πολιτιζμό και γούστο και αποφασιστικότητα κι άμα κάτι δεν μας αρέσει το αλλάζουμε αφθορεί και παραχρήμα. Κι επειδής τα ‘χουμε και καλά με το στράτευμα, αβέλουμε ένα σολντό που θέλει μια 5άρα, εκείνο βουέλει ένα σβουράκι και κάμει το άγαλμα της Δόμνας Βιζβίζη Αγνώριστο, πλην όμως τσαχτερό και να λαμποκοπάει. Στουκάρουν οι γλάροι στις κολώνες σου λέει γιατί τόσο που γυαλίζει ο άγαλμας κι ακτινοβολεί ζαλίζονται, αντραλιάζονται και πέφτουν χαμέ.

Μέτρα τώρα εσύ κάνα μηνάκι και βλέπε να δεις τι έχει να γίνει εκεί πέρα κάτω που θα το πιάσει το άγαλμα η αρμύρα της θαλάσσης και θα γίνει εμπριμέ και θα ‘ναι η κυρά Δόμνα -θεόσχρέστην- σα να φοράει boho μπούρκα κι όλοι θα ρωτάν τι είν’ τούτο το τέρας που εκοτσαρίσθη παραλιακώς.

Διότι, πολεμόχαρη φίλη μου, πώς να γίνει δηλαδής; Δεν είμαστε όλοι για όλα. Κι αν το άγαλμα είχε αυτό το πρασινοκαφέ χρώμα δεν το ‘χε για πλάκα. Ούτε ήτο ο καλλιτέχνης κουλός. ‘Πατίνα’ το λεν εκείνο που ξυσε το σολντό με το σβουράκι και προστάτευε το έργο του από τα στοιχεία της φύσης. Και δεν έπρεπε να βγει από πάνω. Που 1000 φορές να το βαφε με τη λαδομπογιά το έρμο το σολντό, που τόση ώρα το κράζω, αλλά τι φταίει κι αυτό το έρμο; Εντόλες εξετέλεσε και καλώς έπραξε. Αλλουνού είναι το φταίξιμο, μόνο που δεν βλέπω να ‘χει και πολύ όρεξη να το παραδεχτεί θαρρείς κι είναι κακό να πεις κάποιος “Mea culpa”. […]

================

Ολόκληρο το χθεσινό σχόλιο του “Τυπάκου”, άκοπο και αμοντάριστο, εδώ.

Άρθρο Τσολάκης Θανάσης