κάποτε συμμετείχα σ΄έναν διαγωνισμό ναυαγοσώστη.
ήμασταν 25, και θα έπαιρναν έναν.
το παιχνίδι ήταν καλά στημένο.
επί μια εβδομάδα γινόταν επιλογή. ώσπου στο τέλος, πήραν εμένα.
όμως εγώ, είχα μια άλλη σκέψη
και ‘ψιθυρίζοντας’ – κάτι στον δεύτερο –
του παραχώρησα την θέση μου.
αυτός ο “ανόητος” είχε την ίδια σκέψη
και παραχώρησε τη θέση του στον επόμενο. τον τρίτο.
κάθε μήνα, ο πρώτος και ο δεύτερος, παίρναμε
ποσοστά από τον μισθό του τρίτου χωρίς να δουλεύουμε.
κανείς δεν πήρε είδηση τι έγινε.
όλα νόμιμα.
στο κάτω κάτω, λίγο πολύ, κολύμβηση γνώριζαν όλοι.
διαφέραμε όμως στην ποιότητα σκέψης.

Δ. Δημητριάδης

Δημήτρης Δημητριάδης Σχόλιο