Άρθρο του Χρήστου Καλτσίδη
Για όσους δεν το γνωρίζουν, 25 χρόνια είναι μια γενιά. Τι έχει αλλάξει άραγε τα τελευταία 25 χρόνια στην πόλη μας σχετικά με τους χώρους άθλησης; Ο πληθυσμός διπλασιάστηκε, οι ευκαιρίες και οι υποδομές όμως;
Με το «στίγμα» του ’87 λοιπόν, όλα τα πιτσιρίκια παίζαμε μπάσκετ (ή προσπαθούσαμε τουλάχιστον), κάποιοι συνέχιζαν την παράδοση της πόλης με το βόλεϊ και φυσικά μπόλικο ποδόσφαιρο.
Πού; Κυρίως στις αυλές των σχολείων (1ο Δ.Σ., Πολυκλαδικό, Γυμνάσια) αλλά και στο γήπεδο.
Είναι πράγματι λυπηρό να διαπιστώνει κανείς ότι μια γενιά αργότερα σχεδόν όλα είναι ίδια. Με μια βόλτα στην πόλη το διαπιστώνεις εύκολα. Και θλίβεσαι. Η κατάσταση ίδια και απαράλλαχτη στις περισσότερες από αυτές τις εγκαταστάσεις. Λες και ο χρόνος σταμάτησε.
Κέντρο Νεότητας και… ξύλινες μπασκέτες (4/8/2015)
Μια ολόκληρη γενιά, έξι δημοτικές αρχές, και ούτε ένας δεν σκέφτηκε έστω να αλλάξει τις απαρχαιωμένες ξύλινες μπασκέτες στο «ανοιχτό» ρε παιδί μου. Ελάχιστα μέτρα πιο πάνω τα πράγματα γίνονται χειρότερα. Ναι, για την κατάσταση που βρίσκονται τα γήπεδα απέναντι από το στάδιο «Φώτης Κοσμάς» μιλάω. Η «βιτρίνα» που βλέπει κάποιος που μπαίνει στον κορμό της πόλης είναι αποκαρδιωτική. Σκουριασμένα και διαλυμένα κάγκελα, βρώμικα και άθλια γήπεδα παρατημένα για χρόνια. Ναι, αυτή είναι η πρώτη εικόνα που αποκομίζει κανείς. Και σου μένει χαραγμένη γιατί συνήθως περιμένεις το φανάρι και έχεις όλη την άνεση να χαζέψεις τη σαπίλα. Ναι, εκεί που θα έπρεπε όλα να λάμπουν. Εκεί που θα έπρεπε να σου έρχεται να αφήσεις το αυτοκίνητο και να πας να ρίξεις δυο σουτάκια. Είμαι περίεργος να μάθω πόσο περήφανοι αισθάνονται οι δήμαρχοι που έχουν περάσει από αυτή την πόλη όταν σταματάνε σε αυτά τα φανάρια και βλέπουν αυτή την κατάσταση. Αν δεν σκύβουν το κεφάλι από ντροπή, πραγματικά έχουμε πρόβλημα. Πόσο άραγε να κοστίζει να αλλάξεις ή έστω να βάψεις την περίφραξη;
Στροφή Εγνατία και Κέντρο Νεότητας (4/8/2015)
Ακριβώς απέναντι, το «στολίδι» της προηγούμενης γενιάς. Το κολυμβητήριο με του φουτουριστικό (για τα τότε δεδομένα) σκέπαστρο. Περιμένει και αυτό με τη σειρά του να πέσει. Είτε γιατί θα αποφασίσουν τελικά κάποια στιγμή τι θα το κάνουν, είτε γιατί θα επέλθει η φυσική φθορά και θα πέσει μόνο του. Το ότι αυτό θα έπρεπε να έχει ήδη αποφασιστεί τι θα γίνει πριν καν εγκαινιαστεί το νέο «στολίδι», είναι λεπτομέρεια χαμένη στο χρόνο.
Παλιό Κολυμβητήριο και υπολείμματα εκδοτηρίου εισητηρίων (4/8/2015)
Και φυσικά εδώ έχουμε τη μοναδική νέα αθλητική εγκατάσταση που δημιουργήθηκε στην πόλη μας αυτή τη γενιά (σ.σ. το Νέο Κολυμβητήριο), έστω και αν ως ένα σύγχρονο γεφύρι της Άρτας άργησε λιγάκι. Και από τέτοια δυστυχώς, είχαμε και έχουμε αρκετά (Καπνομάγαζο, Πάρκο Παρμενίωνα, κλπ).
Τα ίδια χρόνια στην Κομοτηνή απέκτησαν κλειστά γήπεδα μέχρι και τα σχολεία (http://lepetalex.blogspot.gr/2013/10/580-1978.html), εδώ; Υπάρχει άραγε χώρος στην πόλη μας όπου μπορείς π.χ. να παίξεις μπάσκετ στις 11 το βράδυ με την παρέα σου;
Κύριοι, ωραία τα μεγάλα έργα, αλλά κάτι πρέπει να κάνουμε και με τα μικρά.
Ας με συγχωρέσουν οι (ουκ ολίγοι) φίλοι μου του σωματειακού αθλητισμού, αλλά ο αθλητισμός γεννιέται στην αλάνα και στο γήπεδο της γειτονιάς. Θα πρέπει τα παιδιά και οι μεγάλοι να έχουν ανθρώπινες και ελκυστικές εγκαταστάσεις. Το μεράκι υπάρχει, δείτε τι γίνεται κάθε βράδυ στο πάρκο του Εγνατία. Ας παραδειγματιστούμε για το καλό από άλλες πόλεις και ας γίνει κάτι ώστε η επόμενη γενιά να μη μας βρεί πάλι με τις ίδιες (και χειρότερες) εγκαταστάσεις.
Οι φωτογραφίες νομίζω μιλούν από μόνες τους!
Περαστικά μας…
Σχόλιο pamemprosta.org:
(περισσότερα…)
