σχόλιο του κ. Θεόδωρου Ορδουμποζάνη

Εκτός από το Καπνομάγαζο ο Ηλίας Ευαγγελίδης είχε βάλει στο μάτι και το Καθολικό Επισκοπείο στην οδό Κομνηνών για να το φτιάξει όπως έλεγε «ΕΡΓΑΣΤΗΡΙ ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΩΝ ΟΡΓΑΝΩΝ ΧΡΟΝΗΣ ΑΗΔΟΝΙΔΗΣ». Μάλιστα μπροστά μου, όταν ο Δεσπότης των Καθολικών ήθελε να βγάλει από το κτίριο αυτό τους Προσκόπους, τον απείλησε ότι αν δεν το παραχωρήσει στο Δήμο (με πώληση ή με ενοίκιο) θα το κηρύξει αμέσως διατηρητέο και δε θα του επιτρέψει να βάλει ούτε ένα καρφί χωρίς την άδειά του. Είχε την πληροφορία ότι ο Δεσπότης ήθελε να βγάλει τους Προσκόπους για να το δώσει για πολυκατοικία. Τότε ήταν που έδωσε εντολή να επισκευαστούν κτίρια στην ΥΕΒ και να γίνουν Προσκοπικές εγκαταστάσεις και έβγαλε και σχετική δημοπρασία, την οποία κατάργησαν οι μετά από αυτόν.

(περισσότερα…)

άρθρο του Δρ. Κυριάκου Αρίκα,
Υφηγητή Ινστιτούτου Ορυκτολογίας–Πετρογραφίας
Πανεπιστημίου Αμβούργου

Πριν μερικές εβδομάδες, στις 5 Νοεμβρίου κατέρρευσαν δυο φράγματα συγκράτησης τελμάτων στο μεταλλείο σιδήρου Samarca της περιοχής Moniano στη Βραζιλία που ανήκει σε μια κοινοπραξία της Αυστραλιανής BHP Billiton και της Βραζιλιάνικης Vale. Πάνω από 60 (!!) εκατομμύρια κυβικά μέτρα σιδηρούχα μεταλλευτικά τέλματα ξεχύθηκαν σαν μεγάλο ποτάμι και εξαφάνισαν κυριολεκτικά τον σε απόσταση 2,5 χλμ. ευρισκόμενο οικισμό Bento Rodrigues. Οι ειδήσεις αναφέρουν ότι 8 νεκροί ανασύρθηκαν από το παχύ στρώμα της ρυπασμένης κόκκινης λάσπης και αγνοούνται άλλα 20 άτομα. Ευτυχώς έγινε το δυστύχημα κατά τη διάρκεια της ημέρας, οι περισσότεροι κάτοικοι ειδοποιήθηκαν και πρόλαβαν να εκκενώσουν το σχολείο από τους μαθητές και να διαφύγουν το θανατηφόρο «τσουνάμι» των αποβλήτων. Στην παρούσα εισήγηση παρουσιάζουμε για λόγους χώρου μια μόνο φωτογραφία από τις πολυάριθμες φρικτές εικόνες (και πολλά video) που κυκλοφορούν στις ανά τον κόσμο ιστοσελίδες των ΜΜΕ.

Εικόνα 1: Ο οικισμός 600 κατοίκων Bento Rodrigues εξαφανίστηκε τελειωτικά. Το ορμητικό «τσουνάμι» των σιδηρούχων αποβλήτων, ύψους μέχρι 20 μ., παρέσυρε τις στέγες και κατάστρεψε ολοσχερώς τα οικήματα. Ο χείμαρρος του τέλματος ήταν τόσο σφοδρός, ώστε το αυτοκίνητο που διακρίνεται στο αριστερό μέρος της εικόνας, σηκώθηκε αρκετά μέτρα ψηλά και «προσγειώθηκε» επάνω στην κατεστραμμένη στέγη ενός οικήματος (βλ. δεξιά λεπτομέρεια)

Πριν ένα χρόνο, στις 4 Αυγούστου 2014 βούϊξαν τα ΜΜΕ για ένα επίσης μεγάλο δυστύχημα θραύσης φράγματος σε μεταλλείο χαλκού-χρυσού της εταιρείας Imperial Metals στο Mount Polley, στον κεντρικό Καναδά. 10 εκατομμύρια κυβικά μέτρα μολυσμένου νερού και 4,5 εκατομμύρια κυβικά μέτρα τοξικής λάσπης μεταλλευτικών τελμάτων ξεχύθηκαν τότε στη διπλανή λίμνη Polley, κατόπιν στο ρέμα Hazeltine και τελικά στη μεγάλη λίμνη Qusnel.

(περισσότερα…)

άρθρο των φίλων της Θράσσας

Στις 11 Οκτωβρίου, ένα μικρό στολίδι του τόπου μας σταμάτησε να φωτίζει. Η Θράσσα, αυτό το μικρό μα υπέροχο ξενοδοχείο στην λίμνη του Τυχερού, σταμάτησε την λειτουργία του. Ένα ακόμη θύμα και αυτό της δύσκολης οικονομικής συγκυρίας, που αγωνιζόταν και αυτό να επιβιώσει με τις δικές του δυνάμεις χωρίς την πρέπουσα στήριξη από τους αρμόδιους φορείς. Οι λόγοι που οδήγησαν σε αυτή την δυσάρεστη εξέλιξη αρκετοί, αλλά δεν θα αναφερθούν εδώ. Εμείς απλώς θέλουμε, μέσα από τις γραμμές αυτού του κειμένου, να αποτυπώσουμε κάποιες σκέψεις, συναισθήματα και εμπειρίες που αυτή τόσο απλόχερα μας χάρισε.

Θράσσα (Πηγή φωτογραφίας: αποχαιρετιστήριο μήνυμα Σοφίας και Πλάτωνα στο facebook στις 11/10/2015)

Στα 15 χρόνια λειτουργίας του, η Θράσσα ήταν κάτι παραπάνω από ένα όμορφο μικρό ξενοδοχείο. Ο καλαίσθητος εσωτερικός της χώρος, σχεδιασμένος με τόσο μεράκι και φαντασία, ο καταπράσινος κήπος με τις λεπτές διακοσμητικές πινελιές της Σοφίας ερχόταν να αγκαλιάσει κάθε λογής επισκέπτες, τουρίστες, φυσιολάτρες, επαγγελματίες, μαθητές. Η οργιώδης βλάστηση, με τα ποικιλόμορφα φυτά και τα πολύχρωμα άνθη, μαζί με την επιβλητική παρουσία της λίμνης συνέθεταν ένα μαγευτικό τοπίο, σαν να έβγαινε από πίνακα του Rousseau ή του Corot. Έμοιαζε σαν εκείνα τα πρότυπα οικοτουριστικά καταλύματα της κεντρικής κ βόρειας Ευρώπης, που τόσο πολύ όλοι μας εκθειάζουμε.

(περισσότερα…)

Άρθρο του Χρήστου Καλτσίδη

Για όσους δεν το γνωρίζουν, 25 χρόνια είναι μια γενιά. Τι έχει αλλάξει άραγε τα τελευταία 25 χρόνια στην πόλη μας σχετικά με τους χώρους άθλησης; Ο πληθυσμός διπλασιάστηκε, οι ευκαιρίες και οι υποδομές όμως;

Με το «στίγμα» του ’87 λοιπόν, όλα τα πιτσιρίκια παίζαμε μπάσκετ (ή προσπαθούσαμε τουλάχιστον), κάποιοι συνέχιζαν την παράδοση της πόλης με το βόλεϊ και φυσικά μπόλικο ποδόσφαιρο.

Πού; Κυρίως στις αυλές των σχολείων (1ο Δ.Σ., Πολυκλαδικό, Γυμνάσια) αλλά και στο γήπεδο.

Είναι πράγματι λυπηρό να διαπιστώνει κανείς ότι μια γενιά αργότερα σχεδόν όλα είναι ίδια. Με μια βόλτα στην πόλη το διαπιστώνεις εύκολα. Και θλίβεσαι. Η κατάσταση ίδια και απαράλλαχτη στις περισσότερες από αυτές τις εγκαταστάσεις. Λες και ο χρόνος σταμάτησε.

Κέντρο Νεότητας και… ξύλινες μπασκέτες (4/8/2015)

Μια ολόκληρη γενιά, έξι δημοτικές αρχές, και ούτε ένας δεν σκέφτηκε έστω να αλλάξει τις απαρχαιωμένες ξύλινες μπασκέτες στο «ανοιχτό» ρε παιδί μου. Ελάχιστα μέτρα πιο πάνω τα πράγματα γίνονται χειρότερα. Ναι, για την κατάσταση που βρίσκονται τα γήπεδα απέναντι από το στάδιο «Φώτης Κοσμάς» μιλάω. Η «βιτρίνα» που βλέπει κάποιος που μπαίνει στον κορμό της πόλης είναι αποκαρδιωτική. Σκουριασμένα και διαλυμένα κάγκελα, βρώμικα και άθλια γήπεδα παρατημένα για χρόνια. Ναι, αυτή είναι η πρώτη εικόνα που αποκομίζει κανείς. Και σου μένει χαραγμένη γιατί συνήθως περιμένεις το φανάρι και έχεις όλη την άνεση να χαζέψεις τη σαπίλα. Ναι, εκεί που θα έπρεπε όλα να λάμπουν. Εκεί που θα έπρεπε να σου έρχεται να αφήσεις το αυτοκίνητο και να πας να ρίξεις δυο σουτάκια. Είμαι περίεργος να μάθω πόσο περήφανοι αισθάνονται οι δήμαρχοι που έχουν περάσει από αυτή την πόλη όταν σταματάνε σε αυτά τα φανάρια και βλέπουν αυτή την κατάσταση. Αν δεν σκύβουν το κεφάλι από ντροπή, πραγματικά έχουμε πρόβλημα. Πόσο άραγε να κοστίζει να αλλάξεις ή έστω να βάψεις την περίφραξη;

Στροφή Εγνατία και Κέντρο Νεότητας (4/8/2015)

Ακριβώς απέναντι, το «στολίδι» της προηγούμενης γενιάς. Το κολυμβητήριο με του φουτουριστικό (για τα τότε δεδομένα) σκέπαστρο. Περιμένει και αυτό με τη σειρά του να πέσει. Είτε γιατί θα αποφασίσουν τελικά κάποια στιγμή τι θα το κάνουν, είτε γιατί θα επέλθει η φυσική φθορά και θα πέσει μόνο του. Το ότι αυτό θα έπρεπε να έχει ήδη αποφασιστεί τι θα γίνει πριν καν εγκαινιαστεί το νέο «στολίδι», είναι λεπτομέρεια χαμένη στο χρόνο.

Παλιό Κολυμβητήριο και υπολείμματα εκδοτηρίου εισητηρίων (4/8/2015)

Και φυσικά εδώ έχουμε τη μοναδική νέα αθλητική εγκατάσταση που δημιουργήθηκε στην πόλη μας αυτή τη γενιά (σ.σ. το Νέο Κολυμβητήριο), έστω και αν ως ένα σύγχρονο γεφύρι της Άρτας άργησε λιγάκι. Και από τέτοια δυστυχώς, είχαμε και έχουμε αρκετά (Καπνομάγαζο, Πάρκο Παρμενίωνα, κλπ).

Τα ίδια χρόνια στην Κομοτηνή απέκτησαν κλειστά γήπεδα μέχρι και τα σχολεία (http://lepetalex.blogspot.gr/2013/10/580-1978.html), εδώ; Υπάρχει άραγε χώρος στην πόλη μας όπου μπορείς π.χ. να παίξεις μπάσκετ στις 11 το βράδυ με την παρέα σου;

Κύριοι, ωραία τα μεγάλα έργα, αλλά κάτι πρέπει να κάνουμε και με τα μικρά.

Ας με συγχωρέσουν οι (ουκ ολίγοι) φίλοι μου του σωματειακού αθλητισμού, αλλά ο αθλητισμός γεννιέται στην αλάνα και στο γήπεδο της γειτονιάς. Θα πρέπει τα παιδιά και οι μεγάλοι να έχουν ανθρώπινες και ελκυστικές εγκαταστάσεις. Το μεράκι υπάρχει, δείτε τι γίνεται κάθε βράδυ στο πάρκο του Εγνατία. Ας παραδειγματιστούμε για το καλό από άλλες πόλεις και ας γίνει κάτι ώστε η επόμενη γενιά να μη μας βρεί πάλι με τις ίδιες (και χειρότερες) εγκαταστάσεις.

Οι φωτογραφίες νομίζω μιλούν από μόνες τους!

Περαστικά μας…

Σχόλιο pamemprosta.org:

(περισσότερα…)

Ελένη Δαγκαλίκα, Διαχειρίστρια-Συντηρήτρια Πολιτιστικών Δημιουργιών Π.Ε. (Πηγή φωτογραφίας: Amalia.tv)

Κάθε έργο τέχνης, έργο πολιτισμού έχει τη δική του ιστορική και καλλιτεχνική αξία. Σήμερα αναφερόμαστε σε ένα έργο πολιτισμού, σ’ ένα εξωτερικό ιστορικό μνημείο της πόλης μας.

Τα εξωτερικά μνημεία είναι επιρρεπή στους παράγοντες που προκαλούν διάβρωση και ενεργοποιούνται οι μηχανισμοί φθοράς ταχύτερα από άλλα που φυλάσσονται σε εσωτερικούς χώρους και πιθανότατα σε ελεγχόμενες συνθήκες.

Η Δόμνα και ο Χατζηαντώνης Βισβίζης, ένα αριστούργημα του γλύπτη κ. Μέγκουλα, δημιουργήθηκε με πολύ εξειδικευμένη τεχνική για να καταστείλει, όσο αυτό είναι εφικτό, τη διάβρωση/οξείδωση του έργου. Περνώντας όμως τα χρόνια η επίδραση της υγρασίας, της ηλιακής ακτινοβολίας, η βροχή, οι ρύποι και ο ανθρώπινος παράγοντας άρχισαν να διαβρώνουν το έργο.

Με προσεκτική μελέτη, με σεβασμό σε αυτό που αντιπροσωπεύει και με σεβασμό προς τον καλλιτέχνη, θα μπορούσαν να γίνουν οι απαιτούμενες επεμβάσεις συντήρησης. Με τον όρο “επεμβάσεις” δεν αναφέρομαι σε “γυάλισμα” αλλά στην ανάκτηση της δυναμικής ενότητας του έργου, χωρίς να αφαιρεθούν τα ίχνη του παρελθόντος.

Ο κάθε συντηρητής οφείλει να σεβαστεί το στρώμα της πάτινας, που μπορεί να θεωρηθεί ως εναπόθεση του χρόνου στο έργο τέχνης.

Δυστυχώς αυτό δεν συνέβη στη Δόμνα Βισβίζη και η μέθοδος καθαρισμού που χρησιμοποιήθηκε ήταν καταστρεπτική και θεωρώ, μέχρι στιγμής, μη αναστρέψιμη. Αυτό που με φοβίζει περισσότερο είναι πώς αν έχουν χρησιμοποιηθεί χημικά υλικά που δεν εξουδετερώθηκαν άμεσα, αυτά θα συνεχίσουν να επιδρούν στην επιφάνεια και στο εσωτερικό του μνημείου, διαβρώνοντας ταχύτερα το υλικό και σε συνδυασμό με τους παράγοντες φθοράς που προανέφερα, τα καταστροφικά αποτελέσματα θα είναι εμφανή σε λίγους μήνες.

(περισσότερα…)

Κυριάκος Αρίκας, υφηγητής στο Ινστιτούτο Τεχνολογίας-Πετρογραφίας του Πανεπιστημίου Αμβούργου (Φωτό: 1/10/2012, ΔΣ Δήμου Αλεξ/πολης)

Την Τρίτη, 28 Απριλίου 2015, μαζί με έναν ανταποκριτή της γνωστής γερμανικής εφημερίδας «DIE ZEIT» και με ξεναγό τον ορυκτολόγο κ. Γιάννη Βεργίνη, κάτοικο Ιερισσού και γνώστη των μεταλλευτικών δραστηριοτήτων της Β.Α. Χαλκιδικής, επισκεφτήκαμε τις Σκουριές.

Θεωρούμε απαραίτητο να περιγράψουμε περιληπτικά στην παρούσα έκθεση τις δικές μας εντυπώσεις σχετικά με το περιβαλλοντικό έγκλημα που συντελείται στις Σκουριές από την εταιρεία «ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΧΡΥΣΟΣ», θυγατρική της καναδέζικης μεταλλευτικής εταιρείας «ELDORADO GOLD».

Mε την συγκατάθεση της προηγούμενης και την ανοχή της σημερινής κυβέρνησης, μέσα σε λίγο χρονικό διάστημα αφ’ότου άρχισαν οι εργασίες διάνοιξης του ορυχείου (open pit), του χώρου εγκαταστάσεων του εργοστασίου εμπλουτισμού και των χώρων απόθεσης εξορυκτικών αποβλήτων, προέκυψε ένα αποτρόπαιο θέαμα της περιβαλλοντικής καταστροφής (εκχέρσωση δασών, εκτεταμένες χωματουργικές εργασίες, βίαιη αλλαγή του φυσικού ανάγλυφου, αλλαγή της ποσότητας και ποιότητας του υδατικού συστήματος). Σημειώνεται ότι μέρος των εργασίων αυτών εκτελούνται παράνομα, χωρίς τις προαπαιτούμενες άδειες.

Η καναδική «ELDORADO GOLD» προωθεί τις χωματουργικές εργασίες με μανιώδη γρήγορο ρυθμό, χρησιμοποιώντας μεγάλο μηχανοκίνητο δυναμικό, προφανώς με σκοπό να επιφέρει τετελεσμένα γεγονότα και να δυσκολέψει τυχόν παρεμβάσεις των αρμοδίων υπουργείων. Κατά τη διάνοιξη του ορυχείου μετακινούνται μεγάλες μάζες εδαφών και πετρωμάτων (βλ. εικόνα). Οι εργασίες προχωρούν επίσης σε βάθος και φαίνεται ότι ξεκίνησε ήδη συστηματικά η επιδιωκόμενη εξόρυξη. Έτσι άρχισε λοιπόν η εκτόξευση σκόνης, η αέρια και υδάτινη εκπομπή τοξικών ουσιών στο περιβάλλον. Υπενθυμίζουμε ότι τα εξορύξιμα υλικά περιέχουν, εκτός από τοξικά μέτάλλα, μέχρι 10% καρκινογόνα ορυκτά αμφιβολιτικού αμιάντου (τρεμολίτη και ακτινόλιθο). Το θέμα του αμιάντου στις Σκουριές υπήρξε αντικείμενο προηγούμενης γνωμάτευσής μας. Σημειώνεται ότι οι ποσότητες τρεμολίτη 5 έως 9% στα εξορύξιμα πετρώματα αναφέρονται και στη «Μελέτη Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων» της «ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΧΡΥΣΟΣ», η δε ύπαρξη ακτινόλιθου περιγράφτηκε μάλιστα συμπτωματικά σε έκθεση εντεταλμένου καθηγητή της ίδιας της εταιρείας.

Εν όψει της βάρβαρης αυτής επέμβασης στη πυκνοδασωμένη και ιδιαιτέρου κάλους περιοχή των Σκουριών, είναι εύκολο να συμπεράνει κανείς τις διαστάσεις των περιβαλλοντικών καταστροφών που θα προκύψουν από τις προγραμματιζόμενες μελλοντικές επεκτάσεις μεταλλευτικών δραστηριοτήτων στη Χαλκιδική.

Οι τραυματικές εμπειρίες από τις Σκουριές μας προϊδεάζουν για το τι αναμένεται και σε άλλες περιοχές στη Βόρεια Ελλάδα (Θράκη, περιοχές Σερρών και Κιλκίς) που προβλέπονται για εκμετάλλευση χρυσού. Συγκεκριμένα για τις επιπτώσεις από τις προγραμματιζόμενες εξορύξεις και εκμεταλλεύσεις χρυσού στη Θράκη (Πέραμα, Σάπες) από την ίδια καναδέζικη εταιρεία «ELDORADO GOLD» δημοσιεύσαμε πολλές εισηγήσεις, βασιζόμενοι σε εμπειρίες 35 ετών γεωλογικών, γεωχημικών και κοιτασματολογικών ερευνών.

Διερωτάται κανείς, εάν και πώς είναι δυνατόν ένα ευνομούμενο κράτος να ανέχεται τέτοιες επεμβάσεις με ολέθριες επιπτώσεις στο περιβάλλον και στη δημόσια υγεία. Δεν θα αναφερθούμε λεπτομερώς στις καταστροφικές επιπτώσεις σε επαγγελματικές και κοινωνικές δραστηριότητες στη Χαλκιδική (τουρισμό, γεωργία κ.ά.) διότι έγινε λόγος σε πολλές προηγούμενες δημοσιεύσεις και ούτε θα σταθούμε εδώ στο άλλο περιβαλλοντικό έγκλημα της απόθεσης δεκάδων εκατομμυρίων τόνων τοξικών μεταλλευτικών τελμάτων που θα γεμίσουν δύο μεγάλα πυκνοδασωμένα ρέματα (Καρατζά Λάκος και Λοτσάνικο) απειλώντας διαχρονικά τους υδάτινους πόρους και τις θαλάσσιες περιοχές.

Η σημερινή γενιά δεν πρέπει και δεν έχει το δικαίωμα, σε ταχύ ρυθμό μερικών χρόνων, να λεηλατήσει, να καταστρέψει, να μολύνει τη φύση, η οποία δημιουργήθηκε σε περιόδους χιλιάδων και εκατομμυρίων χρόνων και να υποθηκεύσει έτσι τους φυσικούς πόρους των επόμενων γενεών.

Καμία εταιρεία δεν έχει το δικαίωμα να γεμίσει τα ρέματα με τοξικά μεταλλευτικά τέλματα.

Οι Σκουριές Χαλκιδικής όπως τις είδε ο κ. Κυριάκος Αρίκας (φωτό: Σκουριές 28/04/2015) – Μέρος της εκσκαφής/διάνοιξης του προγραμματιζόμενου ορυχείου (open pit)

Eldorado Gold Stock Price @ NYSE (26/3/2015) (πηγή: Yahoo Finance)

Με την τιμή της μετοχής της να κινείται γύρω στα ετήσια χαμηλά (για την ακρίβεια χαμηλά επταμισαετίας, από το Νοέμβρη του 2008) και με τα προβλήματα στην υλοποίηση των “επενδύσεών” της σε Σκουριές, Πέραμα και Σάπες, η Eldorado Gold και ο διευθύνων σύμβουλός της “προειδοποιούσαν” μέχρι πρόσφατα με “επανεξέταση του επενδυτικού της σχεδίου στην Ελλάδα”.

Όλα αυτά όμως ανατρέπονται λόγω μίας εντυπωσιακής ανακοίνωσης επιστημόνων που έγινε την περασμένη Δευτέρα 23/3/2015 στο συνέδριο της Αμερικανικής Χημικής Εταιρείας στο Ντένβερ με τίτλο “Η Χημεία των Φυσικών Πόρων”. Μετά από οκτώ χρόνια δειγματοληπτικών ερευνών σε μονάδες βιολογικού καθαρισμού των ΗΠΑ, διαπιστώθηκε ότι τα επίπεδα πολύτιμων μετάλλων σε αυτές είναι συγκρίσιμα με εκείνα που ανακαλύπτονται σε ορισμένα από τα κορυφαία χρυσωρυχεία (δείτε άρθρα στο BBC, τον Guardian, το περιοδικό Time).

Tον Ιανουάριο του 2015, μάλιστα, μία μελέτη του Arizona State University υπολόγισε ότι τα απόβλητα 1.000.000 Αμερικανών περιέχουν μέταλλα αξίας έως και 13 εκατ. δολλάρια, συμπεριλαμβανομένων 2,6 εκατ. δολλαρίων σε χρυσό και άργυρο!

Σύμφωνα με το ρεπορτάζ του Guardian, μονάδα βιολογικού καθαρισμού στο Τόκιο έχει ήδη ξεκινήσει πιλοτικά την εξαγωγή χρυσού και επιβεβαίωσε ότι βγάζει ποσότητες του πολυτίμου μετάλλου που είναι ανάλογες με εκείνες ορισμένων από τα κορυφαία χρυσωρυχεία του κόσμου.

Μικροσκοπικά σωματίδια πλούσια σε μόλυβδο και χρυσό σε δείγμα δημοτικών βιοστερεών (Πηγή: eurekalert.org)

Σαμπάνιες ανοίγουν λοιπόν από την Τρίτη στα γραφεία της Χρυσωρυχεία Θράκης ΑΕ καθώς η εταιρεία ετοιμάζει πυρετωδώς τους φακέλλους που θα υποβάλλει άμεσα στο δήμαρχο Αλεξανδρούπολης κ. Ευάγγελο Λαμπάκη και στον κ. Ευάγγελο Μυτιληνό (πρόεδρο της Δ.Ε.Υ.Α.Α.) και για συνεκμετάλλευση του “χρυσωρυχείου” του βιολογικού καθαρισμού στα ανατολικά της πόλης.

Στο δε πλαίσιο της εταιρικής κοινωνικής ευθύνης, η εταιρεία:

(περισσότερα…)