κάποτε συμμετείχα σ΄έναν διαγωνισμό ναυαγοσώστη.
ήμασταν 25, και θα έπαιρναν έναν.
το παιχνίδι ήταν καλά στημένο.
επί μια εβδομάδα γινόταν επιλογή. ώσπου στο τέλος, πήραν εμένα.
όμως εγώ, είχα μια άλλη σκέψη
και ‘ψιθυρίζοντας’ – κάτι στον δεύτερο –
του παραχώρησα την θέση μου.
αυτός ο “ανόητος” είχε την ίδια σκέψη
και παραχώρησε τη θέση του στον επόμενο. τον τρίτο.
κάθε μήνα, ο πρώτος και ο δεύτερος, παίρναμε
ποσοστά από τον μισθό του τρίτου χωρίς να δουλεύουμε.
κανείς δεν πήρε είδηση τι έγινε.
όλα νόμιμα.
στο κάτω κάτω, λίγο πολύ, κολύμβηση γνώριζαν όλοι.
διαφέραμε όμως στην ποιότητα σκέψης.

Δ. Δημητριάδης

Άρθρο της Μαίρης Καρατζά (*)

Τους τελευταίους μήνες όσοι μου εύχονται καλή λευτεριά … τους απαντάω συνήθως «επίσης, καλή λευτεριά σε όλους», αναλογιζόμενη όλους εκείνους τους περιορισμούς που ζούμε σε αυτή τη χώρα, τους περιορισμούς που μας επέβαλε η κρίση, τους αυτοπεριορισμούς που βάζουμε οι άνθρωποι.

Τα δημοψηφίσματα σε δημοκρατικές χώρες δεν γίνονται με αυτό τον τρόπο που παρακολουθούμε αυτές τις μέρες, αλλά αυτό προβλέπει το Σύνταγμα της Ελλάδας : δημοψήφισμα όποτε και όπως βολεύει μία κυβέρνηση/έναν πρωθυπουργό. Αν η Ελλάδα είχε ένα δημοκρατικό Σύνταγμα θα προέβλεπε υποχρεωτικό δημοψήφισμα για τα κρίσιμα εθνικά θέματα όπως και δημοψηφίσματα με πρωτοβουλία πολιτών κ.α. Επίσης θα υπήρχε νομοθεσία σχετικά με την ενημέρωση των πολιτών πριν από ένα δημοψήφισμα όπως υπάρχουν νόμοι με ρυθμίσεις για την προεκλογική προβολή των κομμάτων κτλ.

Παράλληλα οι Έλληνες πολίτες περιμέναν επί 48 περίπου ώρες να ξεκαθαριστεί αν το δημοψήφισμα το οποίο ανακοίνωσε η κυβέρνηση είναι νόμιμο ή παράνομο, συνταγματικό ή αντισυνταγματικό. Αλλά έτσι είναι το Σύνταγμα των Ελλήνων Πολιτών: δεν επιτρέπει σε καμία περίπτωση στους Έλληνες πολίτες να γνωρίζουν από μόνοι τους τα πολιτικά τους δικαιώματα και σε κάθε περίπτωση ερμηνεύεται κατά το δοκούν από αυτούς που έχουν την εξουσία στα χέρια τους.

Αλλά στην παρούσα φάση δεν φαίνεται να μας νοιάζουν τα πολιτικά μας δικαιώματα αλλά το «ευρώ ή δραχμή».

(περισσότερα…)

άρθρο του Γιώργου Ρουμελιώτη

1. «Φοβάμαι… Αυτή η κυβέρνηση είναι ευθυνόφοβη και ασυνεπής. Με το δημοψήφισμα έριξε το μπαλάκι στο λαό για να φύγει η ευθύνη από πάνω της. Εμείς για άλλα την ψηφίσαμε κι αυτή μας οδηγεί στην καταστροφή»

Όταν εκλέγεται μια κυβέρνηση, δεν έχει απεριόριστη εξουσία. Για την ακρίβεια, δεν έχει καν εξουσία. Την εξουσία την έχει ο λαός και με την ψήφο του δίνει στην κυβέρνηση μια συγκεκριμένη εντολή, την οποία αυτή καλείται να υπηρετήσει και να υλοποιήσει. Η εντολή που πήρε λοιπόν η κυβέρνηση από τον λαό ήταν να διαπραγματευτεί σκληρά για την επίτευξη μιας καλύτερης συμφωνίας, χωρίς όμως να ξεπεράσει τις κόκκινες γραμμές του προγράμματος της Θεσσαλονίκης αλλά και χωρίς να πάει στη ρήξη και να διακινδυνεύσει μια ενδεχόμενη έξοδο της χώρας μας από το ευρώ. Μετά από 5 μήνες  σκληρών διαπραγματεύσεων, βρέθηκε να πατάει επάνω στις κόκκινες γραμμές της (μερικές μάλιστα τις τσαλαπάτησε κιόλας), απόδειξη ότι υποχώρησε όσο περισσότερο μπορούσε στο πλαίσιο που της επέτρεπε ο λαός. Αντί να επέλθει όμως συμφωνία, επήλθε το εκβιαστικό τελεσίγραφο που όλοι γνωρίζουμε. Η κυβέρνηση δεν είχε εντολή από το λαό, ούτε να το αποδεχθεί ούτε να το απορρίψει. Γι αυτό και πολύ σωστά, έντιμα, υπεύθυνα και δημοκρατικά παραχώρησε το δικαίωμα της απόφασης αυτής στον ίδιο το λαό.

(περισσότερα…)

Αλεξανδρούπολη 13/5/2015

Διαβάζοντας στον ηλεκτρονικό τύπο της Αλεξανδρούπολης σχετικά με τις προετοιμασίες για την Γιορτή Κρασιού 2015 θα ήθελα να σημειώσω τα εξής:

Στην Γιορτή Κρασιού, δυστυχώς, έχουν πρόσβαση στο αλκοόλ όλοι οι ανήλικοι και γίνεται ο χώρος όπου πολλά παιδιά, μέσα στην γενικότερη χαλαρότητα και την διασκέδαση, έρχονται σε επαφή με το αλκοόλ για πρώτη φορά στη ζωή τους.

Έγινε πέρυσι μία προσπάθεια (μετά από παρεμβάσεις πολιτών) με συνεχείς ανακοινώσεις μέσα στο χώρο της γιορτής για την μη κατανάλωση αλκοόλ από τους νέους κάτω των 18 ετών, όμως κατά τη γνώμη μου δεν αρκεί μόνο αυτό.

Πιστεύω πως είναι απαραίτητο να υπάρξουν μέσα στο χώρο της γιορτής κρασιού, με πρωτοβουλία του Δήμου Αλεξανδρούπολης και της ΤΙΕΔΑ, περίπτερα από το Κέντρο Πρόληψης των Εξαρτήσεων και Προαγωγής της Ψυχοκοινωνικής Υγείας της Περ. Ενότητας Έβρου καθώς και το ΚΕ.Θ.Ε.Α. με ενημερωτικό υλικό που να έχει στόχο κυρίως τους νέους ανθρώπους και τις κάθε είδους εξαρτήσεις.

Τσιρτσίδης Σαράντης
Οδοντίατρος

άρθρο του Γιώργου Ρουμελιώτη

Ένα πολιτικό παράδοξο μέσα στο οποίο βρέθηκε εγκλωβισμένη η κυβέρνηση από την πρώτη κιόλας στιγμή της εκλογής της είναι αυτή η περίεργη εντολή του εκλογικού σώματος, που ακόμη δυσκολεύομαι να καταλάβω: “αδιαπραγμάτευτες κόκκινες γραμμές” από τη μια μεριά και “αδιανόητη η ρήξη με την ευρωζώνη” από την άλλη.

Αυτό βέβαια αποτελεί και την “αναγκαία και ικανή συνθήκη” της εκλογής της, αφού χωρίς αυτό δεν θα εκλεγόταν και – ως εκλεγμένη πια κυβέρνηση – χωρίς αυτό δεν θα είναι συνεπής στις προεκλογικές της δεσμεύσεις. Η συνέπεια αυτή είναι και το ζητούμενο από κάθε κυβέρνηση, αν και το έχουμε ξεχάσει τα τελευταία χρόνια. Και γι αυτήν τη συνέπεια δεν μπορεί κανείς να κατηγορήσει την κυβέρνηση, αφού από την πρώτη στιγμή μέχρι και σήμερα παραμένει σταθερή στον βασικό άξονα των προεκλογικών της δεσμεύσεων, παρά το γεγονός ότι χρειάζεται συνεχώς να ακροβατεί ανάμεσα στα όρια αυτού του πολιτικού παραδόξου.

Έτσι λοιπόν βρέθηκε μέσα στην αρένα της διαπραγμάτευσης, μόνη και “άοπλη”: μόνη, γιατί όπως ξέρουμε δεν κατάφερε να δημιουργήσει συμμαχίες, αφού όλοι τάχθηκαν με το μέρος του ισχυρού (ακόμη και η εύστοχα ονομαζόμενη “τρόϊκα εσωτερικού”…) και άοπλη, γιατί το μοναδικό της “όπλο” για να κρατήσει αυτές τις κόκκινες γραμμές ήταν η απειλή της εξόδου της χώρας μας από την ευρωζώνη, κάτι που όμως υποσχέθηκε να μην πραγματοποιήσει, ακόμη κι αν αυτό θα οφειλόταν καθαρά στην εμμονική προσήλωση των εταίρων μας σε ένα αποτυχημένο μνημόνιο και καταστροφικό, όχι μόνο για την Ελλάδα, αλλά για ολόκληρη την Ευρωπαϊκή Ένωση.

Ξέρω, θα μου πείτε πως έχει κι άλλο όπλο: την ξεκάθαρη και νωπή λαϊκή εντολή που υπερτονίζει αυτές τις κόκκινες γραμμές. Αυτό όμως το όπλο απέναντι σ’ αυτήν την Ευρωπαϊκή Ένωση, είναι εντελώς άχρηστο. Αν η Ευρωπαϊκή Ένωση σεβόταν τους λαούς της όπως θα όφειλε μέσα σε ένα δημοκρατικό καθεστώς, τότε θα ήταν πολύ διαφορετική. Όμως λειτουργεί σε ένα άλλο καθεστώς, το καθεστώς των αγορών, του ατομικού-εθνικού συμφέροντος του κάθε κράτους μέλους και όχι του συλλογικού-ευρωπαϊκού.

Μέσα σ’ αυτές τις συνθήκες, ο έντιμος συμβιβασμός στον οποίο ελπίζει ακόμη η κυβέρνηση, είναι εξαιρετικά δύσκολο να επιτευχθεί. (περισσότερα…)

άρθρο του Γιώργου Ρουμελιώτη

Και ξαφνικά οι γονείς συνειδητοποιούν ότι δεν μπορούν να ανταποκριθούν στα τρέχοντα έξοδα και στις δανειακές τους υποχρεώσεις. Το εισόδημά τους (αν υπάρχει) έχει μειωθεί κατά πολύ και δεν φτάνει να καλύψει και τις βασικές ανάγκες της οικογένειας και τις δόσεις των δανείων που έχουν πάρει.

Έτσι αποφασίζουν να το συμπληρώσουν από τις καταθέσεις τους στην τράπεζα. Δεν περνάνε όμως πολλές εβδομάδες και οι καταθέσεις τους εξανεμίζονται κι αυτές…

Μετά από πολλή σκέψη και χωρίς να έχουν πού αλλού να απευθυνθούν για άμεση βοήθεια «ρευστότητας», αποφασίζουν να ζητήσουν βοήθεια από τα παιδιά τους.

Το ένα παιδί κατανοεί τη δυσκολία της οικογένειας και συνειδητά ή ενστικτωδώς συμβάλλει στην αυτοσυντήρηση της οικογένειάς του, άρα και της δικής του, θέτοντας τον κουμπαρά του στη διάθεση των γονιών του.

Το άλλο παιδί αντιδρά: “Όχι, δεν έχετε δικαίωμα να βάλετε χέρι στα λεφτά μου. Είναι δικά μου”, τους λέει, χωρίς να μπορεί να αντιληφθεί τη δεινή οικονομική κατάσταση της οικογένειάς του.

“Δικά σου θα είναι πάλι βρε παιδί μου, όποτε χρειαστείς χρήματα θα σου δώσουμε”, του έλεγαν οι γονείς του, αλλά κάθε προσπάθεια να του δώσουν να καταλάβει έπεφτε στο κενό.

Αρχικά οι γονείς σεβάστηκαν την επιθυμία του παιδιού τους. Τα πράγματα όμως γρήγορα δυσκόλεψαν ακόμη περισσότερο και τώρα οι οικογένεια ήρθε αντιμέτωπη με την καθημερινή της επιβίωση.

(περισσότερα…)

άρθρο του Γιώργου Ρουμελιώτη 

Ένα συχνό επιχείρημα των επικριτών του ΣΥΡΙΖΑ είναι οι πολλές συνιστώσες του και η πολυφωνία των στελεχών του. Οι ίδιοι όμως επικριτές είναι αυτοί που υποστηρίζουν ότι έχει παρέλθει η εποχή του δικομματισμού και είναι πια καιρός για κυβερνήσεις συνεργασίας.

Μα αυτό ακριβώς έχει πετύχει ο ΣΥΡΙΖΑ σε μεγάλο βαθμό μέχρι τώρα και μένει να το ολοκληρώσει σε λίγες μέρες: κατάφερε να συνθέσει τις πολιτικές θέσεις διαφόρων κομμάτων-κινημάτων-πολιτικών φορέων, του ίδιου όμως αριστερού ιδεολογικού πόλου, σε έναν συνασπισμό και – παρά τις δυσκολίες – να πετύχει τη μεταξύ τους συνεργασία, κατάφερε να ενισχύσει το στελεχιακό του δυναμικό και να διευρύνει την εκλογική του βάση με όλους τους προδομένους και απογοητευμένους άλλων κομμάτων και κατάφερε να δημιουργήσει ένα ισχυρό αριστερό ρεύμα στην κοινωνία που, όπως δείχνουν οι δημοσκοπήσεις τουλάχιστον, είναι αυτό που θα τον οδηγήσει σε νίκη στις εκλογές και στη μετατροπή όλης αυτής της μέχρι τώρα συνεργασίας, σε κυβερνητική. Και όπως το ίδιο ισχυρίζεται, θα επιδιώξει και περαιτέρω συνεργασίες μέσα πάντα στο ίδιο αριστερό πολιτικό ρεύμα, είτε εκλεγεί με αυτοδυναμία είτε όχι. Αν λοιπόν δεν θα είναι αυτή μια κυβέρνηση συνεργασίας, τότε ποια είναι;

Όταν στο τραπέζι μπαίνουν πολιτικές θέσεις του ίδιου ευρύτερου ιδεολογικού ρεύματος, τότε αυτό που προκύπτει είναι συνεργασία. Όταν μπαίνουν πολιτικές θέσεις αντίθετες, τότε αυτό που μπορεί να προκύψει είναι συμβιβασμός. Και όταν ο συμβιβασμός είναι μια απόφαση που την παίρνει κάποιο κόμμα μετεκλογικά, χωρίς την έγκριση των ψηφοφόρων του, τότε ενέχει και προδοσία των προσδοκιών των ψηφοφόρων του και επιφέρει απογοήτευση και αγανάκτηση.

(περισσότερα…)

άρθρο του Γιώργου Ρουμελιώτη

Έχει ενδιαφέρον να ακούει κανείς τα επιχειρήματα κάποιων κομμάτων και τις πολιτικές τους θέσεις, έτσι όπως διαμορφώνονται και διαφοροποιούνται ανάλογα με τα ποσοστά των εκλογικών αποτελεσμάτων και των δημοσκοπήσεων.

Όταν έχουν υψηλά ποσοστά, προσβλέπουν στην κυβερνητική αυτοδυναμία ή έστω σε μια ισχυρή αντιπολίτευση. Τότε ο “δικομματισμός” δεν είναι κακός. Ίσα ίσα ως ισχυρές κυβερνήσεις, επιδιώκουν να δημιουργήσουν εκλογικά συστήματα υπέρ του ισχυρού, δίνοντάς του bonus εδρών ώστε να γίνει ακόμη πιο ισχυρός για να μπορεί να εφαρμόσει καλύτερα το πρόγραμμά του.

Όταν δουν τα ποσοστά τους να πέφτουν, τότε ο δικομματισμός αρχίζει να γίνεται κακός και… παράγοντας αστάθειας και το ίδιο κόμμα προσβλέπει στο να γίνει μια δύναμη σταθερότητας και ρυθμιστής των πραγμάτων. Ή αλλιώς, “ο τρίτος πόλος” όπως συνηθίζεται να λέγεται.

Όταν δουν τα ποσοστά τους να πέφτουν ακόμη πιο χαμηλά, τότε ξεχνάνε και τον τρίτο πόλο και αρχίζουν να μιλάνε για κυβερνήσεις συνεργασίας και απλή αναλογική… Τότε ο δικομματισμός γίνεται κακός και η επιδίωξη της αυτοδυναμίας… αλαζονική.

(περισσότερα…)

Νικόλαος Παπανικολόπουλος, υποναύαρχος Λ.Σ. (ε.α.)

Ο «Δρόμος του Μεταξιού», έτσι ονομαζόταν το δίκτυο των εμπορικών διαδρομών μεταξύ της Κίνας και των κρατών της Ευρώπης, επανέρχεται μετά από αιώνες. Αρχή (Κίνα) και προορισμός (Ευρώπη), παραμένουν ίδιοι. Αλλάζει μόνο η διαδρομή.

Πλέον, ο «Δρόμος του Μεταξιού» δεν περνά από τη Θράκη.

Σήμερα, στόχος της Κίνας είναι η ταχύτερη, ασφαλέστερη και μεγαλύτερη δυνατή  μεταφορά εμπορευματοκιβωτίων, δια θαλάσσης στον Πειραιά και από κει, με το σιδηροδρομικό άξονα Πειραιά– Βελιγράδι– Βουδαπέστη, σε όλη την Ευρώπη.

Η Κίνα, μέσω της COSCO, αφού «μπήκε» για πρώτη φορά το 2008 στο λιμάνι του Πειραιά και πρόκειται να μείνει για 35 χρόνια, τώρα με την ψήφιση (19 Δεκεμβρίου 2014) από την ολομέλεια της Βουλής της νέας συμφωνίας για την επένδυση των 230 εκατ. ευρώ στο υπόλοιπο δυτικό τμήμα του λιμανιού, υλοποιεί «το δρόμο του μεταξιού του 21ου αιώνα», όπως αποκαλείται πλέον και επισήμως το κινεζικό αυτό mega project.

Στη Σύνοδο Κορυφής, η οποία πραγματοποιήθηκε στο Βελιγράδι στις 17και 18 Δεκεμβρίου 2014, μεταξύ της Κίνας και 16 χωρών της Κεντρικής και Ανατολικής Ευρώπης, συμμετείχαν περισσότερες από 1.500 επιχειρήσεις, με αντικείμενο την οικονομική συνεργασία σε θέματα υποδομών για τη διακίνηση εμπορευμάτων από και προς την Κίνα.

Εκεί ελήφθησαν αποφάσεις και υπεγράφησαν συμφωνίες που επηρεάζουν το μέλλον των ελληνικών λιμανιών και ειδικά αυτών που προσδοκούσαν στην αξιοποίησή τους μέσα από το από σιδηροδρομικό τους δίκτυο, όπως η Αλεξανδρούπολη.

Ο πρωθυπουργός της Κίνας Λι Κετσιάνγκ, που παραβρέθηκε στη Σύνοδο, σε δηλώσεις του αναφέρθηκε μεταξύ άλλων και στα εξής:

(περισσότερα…)

Το περιστατικό, που συνέβη την Παρασκευή 31-10-2014 στο Θρακικό, στις εκβολές του Έβρου, μεταξύ ελληνικού αλιευτικού σκάφους και τουρκικής ακταιωρού, δεν είναι σίγουρα το πρώτο αλλά μπορεί γίνει το τελευταίο, κάτι που το ευχόμαστε ολόψυχα.

Για να γίνει όμως η ευχή πραγματικότητα, χρειάζεται σωστή πληροφόρηση, αποβολή της καχυποψίας, επικοινωνία και συζήτηση μεταξύ των δυο πλευρών. Το ερώτημα είναι ποιος θα πάρει τη σχετική πρωτοβουλία.

Μήπως, κάποια από τις Δημοτικές Αρχές της Θράκης που κατά καιρούς έχει διοργανώσει ’’Φεστιβάλ Ελληνοτουρκικής Φιλίας’’ με ποικίλη θεματολογία, σε επόμενο Φεστιβάλ πάρει την πρωτοβουλία να βάλει για θέμα την αλιεία φέρνοντας σε επαφή τους αλιείς για μια πραγματική προσέγγιση και επίλυση των προβλημάτων;

Η έντονη παρουσία πολεμικών και ακταιωρών στην περιοχή, εκτιμώ ότι δεν θα λύσει αλλά θα επιδεινώσει την κατάσταση.

Άλλωστε η τεχνολογία του 21ου αιώνα μπορεί να βοηθήσει αποτελεσματικά. Μη μας διαφεύγει ότι στα πλαίσια της Κοινής Αλιευτικής Πολιτικής, η Ευρωπαϊκή Ένωση με τους Κανονισμούς 2847/93, 686/97, 1489/97 και 2244/03 υιοθέτησε από 01-01-2002 την εφαρμογή της δορυφορικής τεχνολογίας (V.M.S – Vessel Monitoring System) και στην αλιεία. Σε ορισμένες περιπτώσεις, η Ε.Ε χρηματοδότησε το σχετικό κόστος μέχρι και το 100%.

Στο ΥΕΝ Ιδρύθηκε το «Κέντρο Παρακολούθησης Αλιείας – Κ.Π.Α, Fishing Monitoring Centre – F.M.S», υπαγόμενο στη Διεύθυνση Λιμενικής Αστυνομίας, μέσω του οποίου παρακολουθείται επί 24ωρου βάσεως το στίγμα των αλιευτικών σκαφών. Το ΚΠΑ δημιουργήθηκε μεν για να καλύψει τις απαιτήσεις της Ε.Ε αλλά συγχρόνως μπορεί να αξιοποιηθεί και για άλλους σκοπούς όπως έρευνα – διάσωση, αστυνόμευση κλπ, μειώνοντας συγχρόνως σημαντικά το λειτουργικό κόστος του Δημοσίου.

Από την άλλη πλευρά, οι εκατέρωθεν αλιείς οφείλουν να γνωρίζουν ότι:

(περισσότερα…)

Χρήστος Κατσαντούρας, πρώην δημοτικός σύμβουλος “Πόλη & Πολίτες”

Με email του στη σελίδα μας ο κ. Χρήστος Κατσαντούρας, πρώην δημοτικός σύμβουλος της παράταξης “Πόλη & Πολίτες” του δημάρχου κ. Λαμπάκη, προτείνει την δημοσιοποίηση των ημερομηνιών συνεδρίασης και της θεματολογίας (ημερήσια διάταξη) για τις συνεδριάσεις των διοικητικών συμβουλίων των νομικών προσώπων του Δήμου Αλεξανδρούπολης (Α.ΠΟ.Κ.Δ.Α, Πολυκοινωνικό, Α΄Βάθμια και Β΄Βάθμια Εκπαίδευση, Δημοτικό Ραδιόφωνο Φερών, Τ.Ι.Ε.Δ.Α. και Δ.Ε.Υ.Α.Α.).

Οι αναρτήσεις αυτές θα μπορούσαν να γίνονται είτε από τις υπάρχουσες ιστοσελίδες των εταιρειών (όπως Δ.Ε.Υ.Α.Α. και Τ.Ι.Ε.Δ.Α. Α.Ε.) είτε από την ιστοσελίδα του δήμου για τις εταιρείες που δεν έχουν διαδικτυακή παρουσία.

Συμφωνούμε απόλυτα με τον κ. Κατσαντούρα, η δημοσιοποίηση των προσκλήσεων και των αποφάσεων (θα πρόσθετα) των διοικητικών συμβουλίων θα συνέβαλλε στη διαφάνεια και στην ενημέρωση των δημοτών.

Είναι ευκαιρία με τη νέα θητεία των προεδρείων να εφαρμοστούν αυτές οι αλλαγές. Η σελίδα μας είναι στη διάθεση όλων των μελών Δ.Σ. των παραπάνω εταιρειών που θέλουν να βοηθήσουν στην προσπάθεια ενημέρωσης και εμπέδωσης της διαφάνειας και της λογοδοσίας των δημοτικών αρχόντων.

Άρθρο του Δρ. Κυριάκου Αρίκα, Υφηγητή Ινστιτούτου Ορυκτολογίας–Πετρογραφίας Πανεπιστημίου Αμβούργου

Για λόγους συντομίας και διευκόλυνσης του αναγνώστη παρατίθεται η παρακάτω περίληψη μιας πολυσέλιδης μελέτης με ομώνυμο τίτλο, η οποία είναι κατ’ επιθυμία διαθέσιμη: arikas@web.de.

ΕΚΤΕΤΑΜΕΝΗ ΠΕΡΙΛΗΨΗ

Για την εγκαθίδρυση εκμετάλλευσης χρυσού στην περιοχή Σαπών ασχολήθηκαν από το 1995 μέχρι το 2010 έξι πολυεθνικές μεταλλευτικές κοινοπραξίες. Το 2011 περιήλθαν τα μεταλλευτικά δικαιώματα στην αυστραλέζικη εταιρεία «Glory Resources» και τον Νοέμβριο του 2013 στην καναδέζικη κοινοπραξία Eldorado Gold, η οποία ως γνωστό δραστηριοποιείται στη Χαλκιδική και στο Πέραμα Ν. Έβρου. Σε όλα αυτά τα στάδια παρουσιάζεται ως φορέας η θυγατρική εταιρεία με την ελληνική ονομασία «Μεταλλευτική Θράκης (ΜΘ)».

(περισσότερα…)